Ο λόγος στην σημερινή καταγραφή, για τον Ray William Johnson τον 23χρονο κωμικό που έχει γίνει γνωστός από την σατιρική εκπομπή που διατηρεί στο κανάλι του, στο youtube. Οι εκπομπές του βγαίνουν δύο φορές την εβδομάδα, κάθε Δευτέρα και Πέμπτη στον -ιντερνετικό- αέρα και διαρκούν πέντε λεπτά. Κατά την διάρκεια αυτών των πέντε λεπτών, ο Ray παρουσιάζει και κριτικάρει με τον δικό του χιουμουριστικό τρόπο τα συνήθως ήδη αστεία βίντεο. Από γάτες να χορεύουν, σκύλους να τραγουδάνε, μαστουρωμένους να κλαίνε γιατί είδαν διπλά ουράνια τόξα, ταύρους να κυνηγάνε αμάξια, τηγανίτες να κλέβουν τράπεζες, διαστημάνθρωπους να παρουσιάζουν εκπομπές μαγειρικής, άλογα να κάνουν παρέλαση στα δύο πόδια, αλιγάτορες να τρώνε ξύλο από θυμωμένες ψιψίνες. ο Ray έχει ταχθεί να μας παρουσιάζει την ελίτ των βίντεο που είτε έχουν εξαπλωθεί απότομα σε views (τα λεγόμενα και viral videos) είτε απλά βίντεο που του αρέσουν προσωπικά πολύ. Το υλικό δεν το μαζέυει προφανώς μόνος του, μα έχει εκατομμύρια -και δεν υπερβάλω- οπαδούς που καθημερινά του στέλνουν βίντεο με σκοπό να τα παρουσιάσει και να νιώσουν και αυτοί μέρος της εκπομπής του νεανικού αστέρα του διαδικτύου. Ενδεικτικά να αναφέρω πως οι εκπομπές του έχουν από πέντε έως εφτά εκατομμύρια views (!) κάνοντας τον Ray τον δεύτερο πιο πολυεπισκεπτόμενο χρήτη του youtube μετά τον Nigahiga για τον οποίο θα κάνω κάποιο ξεχωριστό αφιέρωμα στο εγγύς μέλλον. Η εκπομπή του "Equals Three" ( =3 ) ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2009 με μια πολύ μικρή και ερασιτεχνική κάμερα και σιγά σιγά εξελίχθηκε, όπως και το στυλ του ιδίου, φέρνοντας τον πλέον σε μια πιο αυτοσυγκρατημένη και δυναμική παρουσία και με τον δικό του μοναδικό και ξεχωριστό χαρακτήρα αλλά και ατάκες, που έχουν γίνει σήμα κατατεθέν του.
Πρόσφατα ο Ray ξεκίνησε και ένα άλλο κανάλι με τίτλο, "Your favorite Martian" όπου εμφανίζεται ο ίδιος ως καρτούν να τραγουδάει αστεία και γνωστά τραγούδια καθώς και ένα vlog με τίτλο BreakingNYC όπου καυτηριάζει με τον δικό του τρόπο την ζωή στην Νέα Υόρκη, παρουσιάζοντας κομμάτια από την προσωπική του καθημερινότητα.
Αυτό ήταν το πρώτο επεισόδιο που έπεσε στα χέρια μου με αφορμή το βιντεάκι του υποψήφιου κυβερνήτη απ' το κόμμα "Rent is too damn high" και μετά από αυτό το επεισόδιο έκατσα και παρακολούθησα όλα τα υπόλοιπα των προηγουμένων δυόμισι χρόνων. Στην αρχή μπορώ να πω δεν με είχε ξετρελάνει το στυλάκι του, θυμίζει πολύ Αμερικάνικο κολλεγιόπαιδο που κάνει χαβαλέ σε στυλ "American Pie" αλλά μετά από λίγο διαπίστωσα πως είναι αρκετά χαμηλών τόνων ως προς το υφάκι του, και ενώ έχει κάποια τέτοια σχόλια, δεν αποτελούν το κυρίως πιάτο. Καθώς έβλεπα όλο και περισσότερες εκπομπές μου άρεσε και περισσότερο και πλέον αντικρίζω με χαρά τα νέα επεισόδια κάθε Δευτέρα και Πέμπτη.
Για μένα αυτό είναι το μέλλον της κωμικής τηλεόρασης. Το ίντερνετ δεν θα αργήσει να κάνει κατάλληψη τον τηλεοπτικό χώρο και οι τηλεοράσεις θα γίνουν σύντομα ρετρό. Το youtube και άλλα παρόμοια δίκτυα θα γεμίσουν με εκπομπές χρηστών και τα κανάλια του μέλλοντος θα είναι αυτά που έχει ήδη ο κάθε χρήστης στο youtube. Μέσα από αυτό το σκηνικό θα αναδυθούν τέτοιες παρόμοιες προσωπικότητες που θα παρουσιάζουν τις εκπομπές τους πλέον παγκόσμια σε κλίμακες που θα ξεφεύγουν απ' το κλοιό της χώρας. Αναλογιστείτε ότι ο Ray έχει μέσω όρο τηλεθέασης έξι εκατομμύρια εμφανίσεις στο κανάλι του, πιο πολλές απ' ότι έχουν όλα τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια μαζί. Και βρίσκεται σπίτι του, μόνος του, με μια κάμερα των πεντακοσίων δολλαρίων, χωρίς προυπολογισμό, χωρίς έξοδα, χωρίς νοίκι. Αυτή τη στιγμή η τηλεθέαση είναι δωρεάν, καθώς ακόμα η φιλοσοφία του youtube είναι ευτυχώς αυτή, μα έχει ξεκινήσει μια σειρά προιόντων, όπως μπλούζες με την φάτσα του και ατάκες απ' την εκπομπή. Πέρα από αυτό όμως, που είμαι σίγουρος πως του αποφέρει αρκετά χρήματα, η δύναμη των διαδικτυακών αστέρων στηρίζεται καθαρά στην φήμη. Ίσως τελικά το ίντερνετ να είναι η γη της επαγγελείας. Η γη πάνω στην οποία ότι δηλώσεις είσαι (όπως πολλοί λένε για την Νέα Υόρκη και για άλλες μητροπόλεις του κόσμου), η γη πάνω στην οποία ο γιός του σιδερά είναι Βασιλιάς όπως ήταν κάποτε το Βασίλειο των Ουρανών.
Τον συγκεκριμένο ποτέ δεν τον χώνεψα, αλλά έχεις δίκιο κύριε Καρπούζη, το μέλλον της κωμωδίας είναι στο youtube. Είχε πριν λίγο καιρό ένα εκτενές άρθρο το Time και ανέλυε πώς έχει μετακινηθεί το κοινό προς αυτοσχέδια βίντεο (ανέφερε χαρακτηριστικά και τις αγαπημένες παρωδίες με τον Χίτλερ).
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ: Αγαπάμε τις παρωδίες με Χίτλερ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμένα με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο η κίνηση αυτή, παρά το συγκεκριμένο πρόσωπο. Η ιδέα πως μπορείς μέσα απ' το σπίτι σου, με μια κάμερα και λίγο φαντασία να γίνεις τόσο γνωστός σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη με συνεπαίρνει. Το θεωρό απ' τις λίγες ακόμα ελευθερίες που έχει ο κόσμος του ίντερνετ. Είναι μαγευτικό.
ΑπάντησηΔιαγραφή