Δευτέρα 29 Ιουνίου 2015

Πίστη για ένα καλύτερο αύριο

Δημοψήφισμα λοιπόν, αυτή την Κυριακή. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους και έψαχνε τα ΑΤΜ σαν να πωλούσαν εισιτήρια για το αγαπημένο του συγκρότημα που θα εμφανιζόταν πρώτη και τελευταία φορά στην Ελλάδα. Από αύριο κλειστές οι τράπεζες και στη συνέχεια οι αναλήψεις θα περιορίζονται σε πενήντα εξήντα ευρώ τη μέρα. Φαντάζομαι αυτό βέβαια απασχολεί όσους έβγαζαν περισσότερα λεφτά από τόσα τη μέρα. Εμένα διόλου με απασχολεί, έχω 2 μήνες να πληρωθώ και ζω με δανεικά. Και είμαι και από τους τυχερούς που έχει δουλειά και ένα εισόδημα. Ένα κλίμα πανικού και τρομοκρατίας καλλιεργείται, ο κόσμος δεν ξέρει τι να κάνει, ποια θέση να πάρει. Που θα μπορούσε να στραφεί. Η κυβέρνηση του ζητάει πίστη και ένα μεγάλο ΟΧΙ, οι υπόλοιποι του ζητάνε οπισθοδρόμηση, την ουρά κάτω από τα σκέλια και ένα μεγάλο ΝΑΙ.
Το έργο το πριν το έχει δει, δεν του αρέσει, αλλά το ξέρει. Η αβεβαιότητα κρύβει μεγάλο φόβο. Πως να εμπιστευτούμε κάτι που δεν το ξέρουμε, πως όλα θα πάνε καλά. Ίσως να κάνουμε λιγάκι ακόμη υπομονή και να αντέξουμε μερικά οδυνηρά μέτρα ακόμη και με κάποιο μαγικό τρόπο να φτιάξουν όλα. Η να μην φτιάξουν αρκεί να μείνουν εκεί που είναι. Εκεί που τα ξέρουμε. Αυτές είναι πάνω-κάτω οι σκέψεις που επικρατούν στο μυαλό πολλών. Τα ΜΜΕ δίνουν κι αυτά ένα χέρι βοηθείας μιλώντας για "καταστροφή" αν η χώρα πει ΟΧΙ. Ο Σ. Θοδωράκης μίλησε συγκεκριμένα για μια νέα "μικρασιατική καταστροφή". Είναι πραγματικά τραγικό να διαβάζεις τέτοια πράγματα από ανθρώπους που κατέχουν πολιτική παρουσία στη βουλή και εκπροσωπούν ένα μερίδιο του κόσμου.
Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς θα κυλήσει μια ενδεχόμενη πορεία εκτός ευρώ. Κανείς δεν ξέρει τίποτα για το μέλλον και αυτό είναι βέβαιο σε όλους τους τομείς της ζωής του καθενός μας. Γιατί λοιπόν να διαφέρει και σε αυτό το κομμάτι; Πως ένας άνθρωπος παίρνει αποφάσεις για τη ζωή του; Με ποιους γνώμονες; Υπάρχουν πολλοί τρόποι να το κάνει κάποιος αυτό, και αν πέσουμε στην παγίδα του σωστού και του λάθους τότε δεν θα ξεφύγουμε ποτέ, παρά μόνο θα μείνουμε και εμείς στα παράθυρα κάποιου καναλιού να φιλοσοφούμε επ' άπειρον.
Αντ' αυτού ας κάτσει ο καθένας μας να αναλογιστεί τι θέλει από τη ζωή του. Τι θέλει γι' αυτόν. Θέλει να έχει έναν Ευρωπαίο να του ορίζει πόσο θα τρώει, πόσο θα κοιμάται, πόσα θα ξοδεύει και πότε και που; Θέλει να έχει ένα Ευρωπαϊκό λόμπι να τον ανταμείβει σαν αυταρχικός πατέρας κάθε φορά που κάνει κάτι σύμφωνα με τα δικά του "σωστά" και να τον τιμωρεί κάθε φορά που "παρεκτρέπεται"; Θέλει να βλέπει το μισθό του να πέφτει ξανά και ξανά, να βλέπει τη σύνταξη της γιαγιάς του να μειώνεται, να βλέπει να του ζητάνε πιο πολλά απ' όσα βγάζει για φόρους; Θέλει να ελπίζει πως μέσα από αυτό το ρομποτικό πρόγραμμα, που δεν είναι φτιαγμένο για να απευθύνεται σε ανθρώπους αλλά σε μηχανές, μια μέρα όλα θα πάνε καλά; Τότε ας πάει στην κάλπη με καθαρή συνείδηση και ας ψηφίζει ΝΑΙ.
Αν απ' την άλλη, θέλει να ζήσει μια ζωή ανθρώπινη, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως δεν θα μπορεί να αγοράζει το τελευταίο smartphone της αγοράς, πως δεν θα μπορεί να καταναλώνει συνέχεια και να νιώθει μια μόνιμη ασφάλεια που του προσφέρει η υποταγή του σε έναν αφέντη-πατέρα, μα θα μπορεί να ξαναχτίστει τα δεδομένα μιας χώρας που έχει ξεστρατίσει εδώ και χρόνια από το δρόμο της, και με πολύ κόπο και δουλειά, τόσο σε προσωπικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, να ξαναχτίσει ένα μέλλον που θα μπορεί αν μη τι άλλο να το χαίρεται και να τον κάνει να νιώθει πάλι άνθρωπος. Αν θέλει να νιώσει πάλι περήφανος για τον εαυτό του και να πάρει τη ζωή του στα χέρια του, να κάνει μια προσπάθεια να δώσει λίγο φως στις μέρες του και να κοιμάται ήσυχος τα βράδια ξέροντας πως μπορεί να μην έχει όλες τις καπιταλιστικές ανέσεις του νεοφιλελεύθερου ευρωπαϊκού λόμπι, αλλά θα έχει τουλάχιστον μια ανθρώπινη ζωή που θα σέβεται τους βασικούς κανόνες της ανθρωπιστικής κοινωνίας που λέμε πως έχουμε, τότε να πάει να ψηφίσει ΟΧΙ.
Να μάθουμε επιτέλους σε ποιά κοινωνία ζούμε. Γιατί πολλοί έχουν μια άποψη για την Ελλάδα, αλλά η Ελλάδα δεν είναι ένα, η Ελλάδα είναι πολλά. Και στη Δημοκρατία που αποφασίσαμε να έχουμε, οι γνώμη της πλειοψηφίας υπερισχύει. Όμως είναι επιτακτική ανάγκη να πάνε όλοι να ψηφίσουν. Εδώ δεν μιλάμε για εκλογές, μιλάμε για την απόλυτη άσκηση της δημοκρατίας. Ένα ξεκάθαρο ερώτημα από την κυβέρνηση που έχει οριστεί προς όλους. "Θέλετε το πακέτο που μας δίνουν ή όχι;" Το τι θα σου τάξουν για μετά, για μένα λίγη σημασία έχει. Γιατί ούτε αυτοί ξέρουν. Κανείς δεν ξέρει. Υποθέσεις μπορούν να κάνουν αλλά λίγο νόημα θα είχε, αφού μόνο υποθέσεις θα είναι. Για μένα είναι ξεκάθαρο πως άσχετα με το τι θέλει να ψηφίσει ο καθένας, έχει υποχρέωση να πάει. 
Εγώ προσωπικά έχω βαρεθεί να ζω σε μια κοινωνία που με θέλει κλειστό στο σπίτι μου, να φοβάμαι για τα 800 ευρώ που παίρνω και που ίσως θα παίρνω για όσο θα είμαι καλό παιδί. Να πρέπει να νιώθω τύψεις που δεν με καλύπτουν, πως πιστεύω πως αξίζω παραπάνω. Πιστεύω πως έχω αξία και πως μπορώ να την διεκδικήσω και να χτίσω κάτι καλύτερο από αυτό για μένα. Αν η Ελλάδα αποφανθεί ΝΑΙ θα το σεβαστώ παρ' όλο που δεν είναι το πιστεύω μου. Και θα βρω τον τρόπο μου να ζω μέσα στο θέατρο του παραλόγου. Δεν με νοιάζει για ποιο λόγο θα βγει ΝΑΙ, αν φταίει η προπαγάνδα ή ο φόβος ή οτιδήποτε, όλοι αυτοί είναι παράμετροι της ζωής και του ανθρώπου δεν είναι ξεχωριστά φαινόμενα. Αν ο κόσμος δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη προπαγάνδα από την είδηση τότε ποτέ δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι για τον εαυτό του. Αν ο κόσμος είναι ηλίθιος ή συμπεριφέρεται ηλίθια λόγου του φόβου του, λίγη σημασία έχει.
Αλλά χαίρομαι που επιτέλους μια κυβέρνηση αποφάσισε να θέσει το θέμα στο λαό, είναι κάτι που το ζητούσα πολύ καιρό τώρα. Παρ' όλο που δεν τους ψήφισα. Η ζωή θέλει πίστη. Πίστη στις δυνάμεις μας. Πίστη σε ένα καλύτερο αύριο και αγώνα για να το κατακτήσουμε. Καθημερινό αγώνα. Μα πάνω απ' όλα θέλει πίστη.

Καλό μας βράδυ.

Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014

Τέχνη στο εξώφυλλο

O Mr. Tulliver, χαρκατήρας του George Eliot στο "The mill on the Floss" είπε την μετέπειτα χιλιοχρησιμοποιημένη φράση: Μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο του. Μια φράση που ο σοφός λαός την χρησιμοποιεί κατά κόρον στην καθημερινότητά του, συνήθως μεταφορικά εννοώντας να μην κρίνεις έναν άνθρωπο από την πρώτη εντύπωση που σου δίνει. Τι γίνεται με την κυριολεκτική μετάφραση όμως; Τι σημασία έχει το εξώφυλλο; Προσωπική μου άποψη, σίγουρα δεν μπορείς να κρίνεις ένα βιβλίο απ' το εξώφυλλο, αλλά από την άλλη μπορείς να πάρεις μια ιδέα του τι θα κρύβει μέσα. Ένα δουλεμένο εξώφυλλο μπορεί να είναι από μόνο του ένα ξεχωριστό έργο τέχνης. Και αυτό ακριβώς θα σας παρουσιάσω σήμερα. Μερικά εξώφυλλα-έργα τέχνης. Από ποιον; Από έναν φανταστικό συγγραφέα που βρίσκεται στο επίκεντρο της εποχής μας, τον Haruki Murakami. Μια επιλογή από τα εξώφυλλά βιβλίων του ανά τον κόσμο, για μένα μερικά από τα καλύτερα εξώφυλλα βιβλίων που έχουν δημιουργηθεί. Και δεν πιστεύω πως είναι σύμπτωση ένας τόσο καλός συγγραφέας να έχει και τόσο καλά εξώφυλλα. Τελικά κάποια σχέση υπάρχει μεταξύ του εξωφύλλου και του βιβλίου.

Enjoy!





























Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Ο φίλος μου ο Τίτο στο Περού

Ο φίλος μου ο Τίτο επισκεύτηκε πρόσφατα την πόλη του Μάτσου Πίτσου, στο Περού.

Η δυσπρόσιτη θέση του Μάτσου Πίτσου έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι ήταν το τελευταίο καταφύγιο των Ίνκας, στον αγώνα τους εναντίον των Ισπανών. Δηλαδή πολλοί πίστεψαν ότι ήταν η θρυλική Βιλκαμπάμπα λα Βιέχα που ίδρυσε ο βασιλέας των Ίνκας Μάνκο Ίνκα. Η πραγματικότητα είναι ότι το Μάτσου Πίτσου χτίστηκε το 1460 και χρησίμευε ως αστρονομικό παρατηρητήριο με αρχείο χρονολόγησης, λατρευτικό κέντρο και ως θερινά ανάκτορα των βασιλέων. Η πόλη φαίνεται ότι εγκαταλείφθηκε όταν ο ηγεμόνας Μάνκο Ίνκα γνωστός και σαν Μάνκο Κάπακ ο Β ξεκίνησε τον αγώνα ανεξαρτησίας των Ίνκας από τους Ισπανούς κατακτητές, γιατί όπως φάνηκε από τα ευρήματα εκείνη την εποχή στη πόλη χτύπησε μια μεταδοτική ασθένεια. Έκτοτε κανένας δεν αναφέρθηκε σε αυτή τη πόλη, που ταυτίζεται με τη γενέτειρα των Ίνκας στη μυθολογία τους (Τάμπου-Τόκο), και κανένας δεν ξαναπάτησε εκεί μέχρι το 1911 που ανακαλύφθηκε. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι η πραγματική Βιλκαμπάμπα λα Βιέχα ανακαλύφθηκε από τον Τζίν Σαβόι, το 1965, στη περιοχή Εσπιρίτο Πάμπα.
Το Μάτσου Πίτσου(στην ελληνική βιβλιογραφία απαντάται και ως Μάτσου Πίκτσου) στη γλώσσα Κέτσουα σημαίνει «αρχαίο βουνό». Βρίσκεται σε υψόμετρο 2700 μέτρων στη Σιέρρα Βιλκαμπάμπα, στην αριστερή όχθη του παραπόταμου του Βιλκανότα, Ουρουμπάμπα. Απέχει 80 χιλιόμετρα από την πόλη Κούσκο. Η περιοχή έχει πυκνή βλάστηση, με τυπική τροπική χλωρίδα, ενώ η όλη περιοχή μεταξύ της Σιέρρα και του πυκνού δάσους ονομάζεται ceja de selva, δηλαδή «το φρύδι του δάσους». Η πόλη είναι χτισμένη επάνω σε μια πολύ στενή κύρτωση του ορεινού όγκου της Σιέρρα και συνδέει την πόλη με τη κορυφή Χουαϊάνα Πίτσου, που σημαίνει η «νεαρή κορυφή». Παρότι οι ακραίες καιρικές και κλιματολογικές συνθήκες δεν είναι χαρακτηριστικό της περιοχής, σε σύγκριση πάντα με το γενικό σύνολο των κορυφογραμμών των Άνδεων, η ανθρώπινη κατοίκηση για μεγάλο χρονικό διάστημα στην πόλη Μάτσου Πίτσου, δεν είναι εφικτή. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που οι αρχαιολόγοι δεν δέχτηκαν ότι αυτή η πόλη αποτέλεσε το τελευταίο καταφύγιο των Ίνκας στη διάρκεια της Ισπανικής κατάκτησης.

Μοιάζει να περνάει φανταστικά, πόσο ζηλεύω....







Θυμάσαι;

Θυμάσαι τότε που οι ώμοι του πατέρα σου ήταν το ψηλότερο σημείο στη Γη; Τότε που ο ανταγωνισμός ήταν για το ποιος θα τρέξει πιο γρήγορα μέχρι την άκρη του διαδρόμου; Τότε που η αγάπη συμβολιζόταν με μια ζεστή αγκαλιά και ο πόλεμος ήταν με ξερά κλαδιά στα χέρια; Τότε που ο πόνος ερχόταν μόνο όταν έγδερνες τα γόνατά σου και τα "αντίο" κρατούσαν μόνο μέχρι αύριο. Θυμάσαι τότε που ο κόσμος ήταν η γειτονιά σου και ο έρωτας ζούσε στο "μ' αγαπάει -δε μαγαπάει" μιας μαργαρίτας.

Και εμείς βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε...




Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

Οθέλλος

Ο Κύριος Καρπούζης χτες ήταν στο Ηρώδειο, στην καταπληκτική όπερα του Βέρντι. Μια φοβερή παραγωγή, με φανταστικά σκηνικά και κοστούμια. Πραγματικά αξίζει να την δείτε, τελευταίες παραστάσεις σήμερα και αύριο.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ.


Οι καταπληκτικοί πίνακες του leonid Afremov

Παρουσιάζω μόνο μερικούς, δεν έχω λόγια, δεν πιστεύω πως χρειάζονται καν. Για περισσότερα πάνω στη δουλειά του μπορείτε να δείτε εδώ









.