Winter is coming

Στις 17 Απριλίου προβλήθηκε το πρώτο επεισόδιο της νέας σειράς του HBO με τίτλο "Game of Thrones". Πολύ πριν την προβολή στο διαδικτυακό παζάρι είχαν αρχίσει να διαδίδονται φήμες και ισχυρισμοί για μια από τις καλύτερες σειρές φαντασίας που έχει γυριστεί ποτέ. Πολύς κόσμος ακόμα κι εδώ στην μακρινή Ελλάδα, μια χώρα με μικρές αντοχές στο φανταστικό, ανυπομονούσε, κοιτώντας μικρές ψηφιακές δόσεις που ανέβαζαν οι παραγωγοί στο youtube. Οι ψήφοι στο IMDB ξεκίνησαν πριν την πρώτη προβολή και δεν έπεσαν ποτέ μέχρι σήμερα που η βαθμολογία του είναι στα 9.5 με πάνω από εννιά χιλιάδες ψήφους, ενώ στο facebook η σελίδα μετράει κοντά στους τετρακόσιους χιλιάδες οπαδούς. Χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα κι εγώ να ανυπομονώ για την κυκλοφορία του και όταν είδα το πρώτο επεισόδιο κατάλαβα γιατί. Ήταν απλά καθηλωτικό.

Το 1991 o George R.R Martin ξεκίνησε να γράφει μια τριλογία με τίτλο "A song of ice and fire". Το πρώτο βιβλίο εκδόθηκε το 1996 με τίτλο ίδιο με αυτόν της σειράς, "Game of Thrones". Η σειρά των βιβλίων που από νωρίς έκανε πάταγο στην Αμερική, κατέληξε να γίνει εφταλογία, με τα πρώτα τέσσερα βιβλία να έχουν ήδη κυκλοφορήσει (υπάρχουν και μεταφρασμένα στα ελληνικά απ' τις εκδόσεις Άνουβις) και το πέμπτο έτοιμο να κυκλοφορήσει αυτόν τον Ιούλιο. Άλλα δύο είναι στα σκαριά, ενώ έχουν κυκλοφορήσει ήδη τρεις συμπληρωματικές νουβέλες που προηγούνται της ιστορίας των βιβλίων με πολλές ακόμα να προετοιμάζονται. Σύμφωνα με έγκυρες πηγές περίπου εφτά εκατομμύρια βιβλία έχουν πωληθεί (με το ποσοστό της Ελλάδας να αγγίζει το 0.003% ) ενώ έχουν ήδη κυκλοφορήσει επιτραπέζια παιχνίδια και ετοιμάζεται και το πρώτο για υπολογιστή. Ο κόσμος του Martin είναι γεμάτος με σεξ, ίντριγκα, δολοπλοκίες και πόλεμο.

 Μετά από είκοσι χρόνια και μόλις πριν ένα μήνα και κάτι άρχισε και η τηλεοπτική προβολή του "Game of Thrones". Έχουν ήδη κυκλοφορήσει τα πρώτα πέντε επεισόδια και σήμερα βγαίνει τα έκτο. Οι παραγωγοί της σειράς είναι σε στενή επικοινωνία με το συγγραφέα ώστε η σειρά να μείνει όσο το δυνατόν πιο πιστή στα βιβλία, ενώ το πλάνο είναι να γυριστεί μια σεζόν για κάθε βιβλίο. Αυτό σημαίνει -θεού θέλοντος και HBO επιτρέποντος- εφτά λαχταριστές σεζόν. Η πρώτη έχει δέκα επεισόδια αλλά μιας και το πρώτο βιβλίο είναι το μικρότερο, θα μπορούσαμε να ελπίζουμε σε περισσότερα στις επόμενες σεζόν. Πάντως δύο μέρες μετά την προβολή του πρώτου επεισοδίου υπογράφτηκε και η δεύτερη σεζόν. Το κεντρικό σενάριο της σειράς είναι ο κόσμος του Westeros όπου υπάρχουν εφτά βασίλεια και ένας βασιλιάς. Τρεις μεγάλες οικογένειες διεκδικούν το θρόνο ενώ μια άλλη τέταρτη που εκθρονίστηκε και εκδιώχτηκε προσπαθεί να ξαναμπεί στο παιχνίδι. Κι άλλες μικρότερες οικογένειες ευγενών εμπλέκονται μα όλα αυτά σύντομα δεν θα έχουν καμία σημασία καθώς... winter is coming. Μαζί με τον πολυετή χειμώνα καταφθάνει ένα μυθικό κακό που όλοι είχαν ξεχασμένο στα βάθη του χρόνου, μα απειλεί να διαλύσει τα πάντα στο πέρασμά του.

"Η ιστορία ξεκινάει όταν ένας απ' τους "Φρουρούς της Νύχτας" εγκαταλείπει το πόστο του -μια ποινή που τιμωρείται με αποκεφαλισμό- για να ενημερώσει το Βόρειο βασίλειο του Winterfell πως ξύπνησαν οι άσπροι περιπατητές..."

Οι χαρακτήρες είναι πολύπλοκοι και καθένας έχει το δικό του ζοφερό παρελθόν και μέλλον που τον επηρεάζει εις βάθος. Όλοι έχουν μια ατζέντα, απ' τον μπάσταρδο υιό ενός λόρδου που φλερτάρει με τον θάνατο κυνηγώντας την αναγνώριση και τον σεβασμό του πατέρα του μέχρι τον βασιλιά που ανήμπορος να αντιμετωπίσει τις ευθύνες του τεράστιου βασιλείου του, πίνει και γαμάει πουτάνες όλη μέρα αποφεύγοντας να αντιμετωπίσει μια αλλαγή που απειλεί να τον καταστρέψει. Απ' τον νάνο αδερφό της βασίλισσας που αντιμετωπίζει την διαφορετικότητά του βαδίζοντας στα όρια του κυνισμού, του θράσους και του χιούμορ, μέχρι τον έκπτωτο -ψιλοέλφ- βασιλιά που πουλάει την αδερφή του σε μια ορδή βαρβάρων με αντάλλαγμα την βοήθειά τους στην επανάκτηση του θρόνου. Τα κοστούμια και τα μεσαιωνικά αξεσουάρ είναι αληθοφανή, καλοσχεδιασμένα και άκρως εντυπωσιακά, ίσως τα καλύτερα που έχω δει ποτέ μου στην μεγάλη οθόνη. Τα σκηνικά και οι πόλεις σχεδιασμένες με φαντασία και τρόπο που δεν υστερεί σε τίποτα από μεγάλες παραγωγές του Χόλιγουντ όπως "Ο άρχοντας των δαχτυλιδιών" ή το "Βασίλειο του ουρανού". Οι διάλογοι είναι περιεκτικοί, έξυπνοι, άλλοτε αστείοι και άλλοτε ψαρωτικοί σε κρατάνε χωρίς να σε μπερδεύουν. Ο Sean Bean προσδίδει -φυσιογνωμικά και υποκριτικά- ένα 20% στη σειρά. Παίζει τον "καλό λόρδο" που έχει μεγαλώσει με τον "κώδικα των παλιών" και προσπαθεί να διοικεί με εντιμότητα και κουράγιο, πάντα καλοκάγαθος και πιστός σε έννοιες όπως φιλία, αγάπη και υποταγή στον βασιλιά. 

Η μουσική γραμμένη από τον Ramin Djawadi, παίζει το ρόλο της μαγιάς δένοντας το μείγμα, με κομμάτια που σε κρατάνε σε αγωνία και σε βάζουν απόλυτα στο μεσαιωνικό σκηνικό, βρίσκεσαι εκεί, πιστεύεις και ζεις δίπλα τους, σαν να είσαι μέτοχος ή έστω ένας κοντινός παρατηρητής.

Η σειρά έχει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να γίνει πετυχημένη. Καλούς ηθοποιούς, δυνατό σενάριο, μουσική που σε κρατάει καθηλωμένο, σκηνικά που σε γουρλώνουν, μάχες που σε ταράζουν, άφθονο αίμα, βίαιο σεξ και πολλές ημίγυμνες κοπέλες με λινά κουρέλια να χαϊδολογούν και να χαϊδολογούνται. Αλλά και μην ξεχνάμε το πιο δυνατό χαρακτηριστικό. Το κακό που έρχεται μαζί με τον χειμώνα. Οι "άσπροι περιπατητές". 

Θα μπορέσει ο Ντεντ Σταρκ να κρατήσει τις ισορροπίες μεταξύ του Winterfell και του βασιλιά, να ξεφύγει από το αιματηρό χέρι της γυναίκας του βασιλιά, να σώσει την οικογένειά του και να προστατέψει τον κόσμο απ' το κακό που φτάνει; Η συνέχεια στους δέκτες σας. Δείτε το αμέσως. Να θυμάστε... Winter is coming.

Για όσους από σας, αρέσουν τα νούμερα και οι λεπτομέρειες:

Το πρώτο επεισόδιο κόστισε 5-10 εκατομμύρια δολάρια ενώ ο προϋπολογισμός για την πρώτη σεζόν υπολογίζεται σε 50-60 εκατομμύρια. Μια παραγωγή που έχει παρομοιαστεί με αυτή του Rome.

Για την γλώσσα των Dothraki προσλήφθηκε ένας ειδικός γλωσσολόγος απ' το Language creation Society για να αναπτύξει τον μοναδικό ήχο και πολύπλοκο λεξιλόγιό της, με πάνω από χίλιες οχτακόσιες λέξεις, αντλώντας απ' τα Ρώσικα, τα Τουρκικά, τα Εσθονικά, τα Inuktitut (σύμπλεγμα Καναδικών γλώσσεων) και τα Σουαχίλι.

Η σειρά έχει γυριστεί κυρίως στην Ιρλανδία, στη Σκωτία, στη Μάλτα και στο Μαρόκο.

Το πρώτο επεισόδιο άγγιξε τους 4.2 εκατομμύρια θεατές στην Αμερική και τους 800 χιλιάδες στην Ιρλανδία.

Η σειρά είναι ήδη στη πρώτη θέση ανάμεσα στις σειρες του HBO ξεπερνώντας κατά 50% το διεθνές αντίκτυπο της πρώην δημοφιλέστερης σειράς "The Sopranos".

Δημιουργήθηκαν 150 διαφορετικά φουλ σετ πανοπλιών και 130 διαφορετικά κράνη για την σειρά.

Το πιλοτικό επεισόδιο είχε τρεις αποκεφαλισμούς πριν τους αρχικούς τίτλους.

Στο πιλοτικό επεισόδιο αναφέρεται τρεις φορές η φράση "Winter is coming". Ο Γιάννης Πλιώτας έχει αναφέρει αυτή τη φράση πάνω από 130 φορές από την μέρα κυκλοφορίας του πρώτου επεισοδίου και έχει ποστάρει 30 βίντεο στο facebook που περιέχουν σκηνές από τη σειρά ή τη μουσική της.

Toma la calle!

"Η πόρτα του ηλίου", είναι σε ελεύθερη μετάφραση η Puerta del Sol η κεντρικότερη πλατεία της Μαδρίτης, στην οποία βρίσκονται εδώ και κάποιες μέρες πάνω από δεκαπέντε χιλιάδες διαδηλωτές που ανησυχούν για το μέλλον τους και των δικών τους. Ενόψη εκλογών η διαμαρτυρία κλιμακώνεται αγγίζοντας τους είκοσι με εικοσιπέντε χιλιάδες σήμερα Σάββατο παρόλο που η εκλογική επιτροπή τους βάφτισε παράνομους με την δικαιολογία πως παραμονή των εκλογών είναι μια "μέρα στοχασμού". Ωστόσο οι διαδηλωτές ανακοίνωσαν πως δεν έχουν σκοπό να απομακρυνθούν από τα πρόχειρα καταλύματα που έχουν στήσει τις τελευταίες έξι ημέρες στο κέντρο της πόλης, καθώς το σύνταγμα δεν τους απαγορεύει να "στοχάστούν" ελεύθερα και όπου θέλουν. Η κινητοποίηση ξεκίνησε αυθόρμητα μέσω του διαδικτύου από αγανακτισμένους νέους που βλέπουν την ανεργία να έχει σκαρφαλώσει στο 40%, τις δουλειές και τις επιχειρήσεις να περνάνε λουκέτα, τα χρέη να στοιβάζονται, κρυστάλλινες τακτικές άμυνας από την κυβέρνηση έτοιμες να θρυμματιστούν μπρος στον ορυμαγδό της κρίσης και αναρωτιούνται "donde vamos?"

 Προς το παρόν οι διαδηλώσεις είναι επί το πλείστον ειρηνικές (μόλις μερικές δεκάδες συλλήψεις και μικροτραυματισμοί) και ενώ αναμένεται μια μικρή κλιμάκωση όσο πλησιάζουμε την ώρα της κάλπης, δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένοι να αμαυρώσουν την εσώψυχη προσπάθεια για να ακουστούν. Και δεν είναι μόνοι, στη Βαρκελώνη χιλιάδες διαδηλωτές δίνουν και αυτοί την υποστήριξή τους, όπως και σε πολλές άλλες πόλεις της Ισπανίας. Η κυβέρνηση του Θαπατέρο, φοβούμενη τις αρνητικές επιπτώσεις που θα είχαν οι εμπλοκές με την αστυνομία και την επικείμενη ήττα της από το Λαϊκό κόμμα της δεξιάς, κρατάει τα μπλε σκυλιά δεμένα παίρνοντας το ρόλο του παρατηρητή όσο ο κόσμος συνωστίζεται δημιουργώντας μια από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων, που πολλοί έχουν βιαστεί να την συγκρίνουν με τον Μάη του 68 στη Γαλλία. Δεν γνωρίζω τι διαστάσεις θα πάρει, αλλά πάντα με χαροποιούν τέτοιες ευσυνείδητες δραστηριότητες που μας υπενθυμίζουν που υπάρχουν ακόμη αρκετοί που νοιάζονται για το τι θα επακολουθήσει. Ο Thomas Gray έγραψε κάποτε πως η άγνοια είναι ευδαιμονία, αλλά δεν θα βιαστώ να συμφωνήσω.
Στην Ελλάδα ο επαναστατικός αέρας από την Ισπανία έφτασε στην δυτική ακτή. Στη Πάτρα έχει αρχίσει ήδη να οργανώνεται ανάλογη διαδήλωση στην πλατεία Γεωργίου την 25η του Μάη. Αλλά και το "Πραγματική δημοκρατία τώρα!" μια ανεξάρτητη -και αγνώστου πατρός- κίνηση για κάθε πόλη και χωριό της Ελλάδας στις 22 του Μάη. Μετά το άρθρο στο Σαλάτα TV, ο κύριος Καρπούζης κρατάει τις επιφυλάξεις του για το κίνημα της 22 του Μάη με την σκέψη πως οικειοποιούνται το όνομα και τη φήμη της Ισπανικής κίνησης των "αγανακτισμένων", χωρίς να έχουν καμία σχέση. Παρ' όλα αυτά την εγκρίνει ως κίνηση και υποστηρίζει κάθε παρόμοια, με την υποσημείωση πως στο μέλλον καλό θα ήταν να κρατούνται τα τυπικά και να μην γίνεται χρήση ονομάτων και οργανισμών για διαφημιστικούς ή πολιτικούς σκοπούς.
Θα σας αφήσω με το τελευταίο δεκάστιχο από το ποιήμα του Gray:

To each his sufferings: all are men,
Condemned alike to groan,
The tender for another's pain;
The unfeeling for his own.
Yet ah! why should they know their fate?
Since sorrow never comes too late,
And happiness too swiftly flies.
Thought would destroy their paradise.
No more; where ignorance is bliss,
'Tis folly to be wise.

Μια τρύπα στο νερό

Αυτή ήταν η πρώτη έκφραση που μου ήρθε στο μυαλό όταν προσπάθησα να σκεφτώ ένα χαρακτηρισμό για τις τελευταίες τρεις βδομάδες τις ζωής μου. Δεκαοχτώ ημέρες όπου δεν έκανα απολύτως τίποτα το παραγωγικό. Όχι πως η ζωή μου χαρακτηρίζεται από ασταμάτητη έμπνευση και δημιουργία αλλά όπως και να το κάνεις ακόμα και το τίποτα μοιάζει πιο χρήσιμο από την βασική εκπαίδευση του στρατού. Το ΚΕΜΧ σημαίνει Κέντρο Εκπαίδευσης Μηχανικού, μα πολύ σωστά "οι παλιοί" το μεταφράζουν "Κάπου Εδώ Μέσα Χάθηκα". 

Το μόνο που κέρδισα ήταν φουσκάλες και πληγές στα πόδια απ' την ορθοστασία, πολλά καμμένα εγκεφαλικά κύτταρα από τον βομβαρδισμό βλακείας, μαύρισμα εργάτη και πολύωρη έκθεση σε τακτικές σταρχιδισμού που αντί να σε κάνουν πιο συνειδητοποιημένο σε αναγκάζουν να μην νοιαστείς για τίποτα και για κανέναν. Αν ήμουν δεκαοχτώ ίσως να έλεγα πως τουλάχιστον έμαθα να είμαι τακτικός, να καθαρίζω και να κάνω λάντζα, αλλά ζώντας δέκα χρόνια ήδη μόνος μου, αυτά όλα είναι μαθήματα που τα έχω πάρει χρόνια τώρα. Θα τολμήσω να πω, πως ο στρατός είχε αρνητική επίδραση στην πειθαρχική μου παιδεία και στην ενδελέχεια της καθαριότητας τόσο του γύρω όσο και εμού του ιδίου αφού το μόνο που μετράει στα μάτια των ανωτέρων είναι το φαίνεσθαι. Ατελείωτα άδεια και παραμελημένα εκτάρια γης περίμεναν καρτερικά τους νεοσύλλεκτους για να διατηρηθούν, αφού ο θεσμός της στρατιωτικής θητείας μοιάζει να είναι ένα μέσο συντήρησης ενός θεσμού που φθίνει, σαν έναν ασθενή που βρίσκεται σε χρόνιο κώμα και υποστηρίζεται με τεχνητά μέσα όμως κανείς δεν τολμάει να βγάλει τη πρίζα γιατί φοβάται τις συνέπειες. Συνέπειες από ανθρώπους που έχουν χτιστεί μέσα σε ένα παλαιολιθικό παζάρι από ζώα χωρίς να θυμούνται ποια ήταν η χρησιμότητά τους και χωρίς να τους νοιάζει πια. Ένα γραφειοκρατικό κουβάρι από ανθρώπους που έχουν πληρώσει ή πληρωθεί για να είναι εκεί, από επιχειρηματίες που έχουν τα στρατόπεδα για εκτροφεία χρημάτων. Οι φαντάροι είναι εκεί για να συντηρούν, να πληρώνουν, να ρίχνουν τα νούμερα ανεργίας στα βιβλία της κυβέρνησης και να ικανοποιούν τις εθνικιστικές τάσεις επιβολής που έχουν μερικά ξεχασμένα απολειφάδια με αστέρια στο πέτο. Οι υπόλοιποι μονιμάδες παρασιτούν έχοντας βρει έναν γελοίο τρόπο να παίρνουν μισθό, στο μόνο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα που δεν απαιτείται μόρφωση ή παιδεία για να βγάζεις 1000 ευρώ το μήνα και αντί να λένε και ευχαριστώ έχουν νομίσει πως αυτή η μικρογραφία κοινωνίας είναι ο κόσμος ολόκληρος, πως δεν υπάρχει ζωή άλλη πέρα απ' τα τείχη, βαφτίζοντας τους εαυτούς τους βασιλιάδες.

Μα ουδέν κακό αμιγές καλού. 

Η πραγματική εκπαίδευση έγκειται στην απαράμιλλη ομοιότητα της κοινωνίας του στρατού με αυτήν του κόσμου. Μαθαίνεις πως να ακολουθείς διαταγές όχι επειδή το θες μα επειδή πρέπει, μαθαίνεις πως όλοι έχουν έναν ανώτερο και πως η αλυσίδα του κραξίματος ξεκινάει από πάνω και φτάνει μέχρι κάτω σύμφωνα με το φαινόμενο της χιονοστιβάδας. Μαθαίνεις πότε και πως να κάνεις κάτι, και πότε και πως να το αγνοήσεις. Πως μπορείς να αποφύγεις τα πάντα αρκεί να βρεις την σωστή προσέγγιση. Μαθαίνεις να εξαφανίζεσαι από προσώπου γης, να κινείσαι σαν το φίδι, να περνάς απαρατήρητος. Μαθαίνεις πως πάντα θα υπάρχει κάποιος με μεγαλύτερο βύσμα. Θα έρθεις αντιμέτωπος με το παράλογο, με το παράδοξο, με μια γραφειοκρατία που εθελοτυφλεί με οδηγό ένα εγχειρίδιο κανονισμών του προηγούμενου αιώνα. Θα μάθεις να ανέχεσαι και να βρίσκεις χαρά στα πιο μικρά πράγματα. Θα γνωρίσεις ανθρώπους που δεν ξέρουν να μιλάνε, να γράφουν, να διαβάζουν, που δεν έχουν ιδέα πότε και που γεννήθηκαν και που πιστεύουν ό,τι τους πουν μόνο και μόνο επειδή τους το είπε κάποιος με σαρδέλες ή αστέρια στο πέτο. Θα γνωρίσεις κάθε τι που θεωρούσες πως αποκλείεται να υπάρχει πια στο κόσμο. Κι αυτό είναι ένα σοβαρό μάθημα. Τέλος μαθαίνεις τη δύναμη της παραπληροφόρησης και του "ράδιο αρβύλα". Αν ρωτήσεις το οτιδήποτε, θα πάρεις κάθε πιθανή απάντηση και όλοι θα στην παρουσιάσουν σαν τη μια και μοναδική. Όλοι οι φαντάροι έχουν "ένα κολλητό" ή "έναν αδερφό" που "το έκανε αυτό" και ΞΕΡΟΥΝ. Ένας Συνταγματάρχης στο στρατόπεδο μου είπε, "δεν φοβάμαι μην διαρρεύσουν πληροφορίες του στρατοπέδου απ' τους φαντάρους. Αν ένας κατάσκοπος κάτσει δίπλα σε μια παρέα φαντάρων που συζητάνε για την θητεία τους ή ακόμα και να συζητάνε για τις αποθήκες οπλισμού ή για τις σκοπιές για τα νούμερα, τις περιπόλους ή για την δύναμη του τάγματος, δεν πρόκειται να βγάλει ούτε ένα σωστό συμπέρασμα."

Έχω μερικές μέρες άδειας ακόμα και μετά επιστροφή πίσω για να μάθω που θα πάρω μετάθεση. Με κάλεσαν και στην στρατονομία, αλλά το αρνήθηκα. Μου είπαν πως θα με πάρουν παραταύτα και τότε εγώ τους είπα πως "ε άμα είναι να με πάρετε με το ζόρι τότε ψήνομαι να έρθω." Κι αυτοί μου απάντησαν πως "ε άμα ψήνεσαι τελικά μπορεί και να μην σε πάρουμε."

Περισσότερα νέα σύντομα.

Υ.Γ: Η βολή γάμησε αλλά ήταν πολύ λίγο. 

Ο κύριος Καρπούζης Στρατεύεται

Ο κύριος Καρπούζης από αύριο θα είναι μέλος των ελληνικών στρατών και για τους επόμενους εννέα μήνες. Κατατάσσεται στο Ναύπλιο στο Κέντρο Εκπαίδευσης Μηχανικών. Έχει ένα χρέος προς την μαμά πατρίδα, μια άσβηστη φλόγα, ένα καντήλι διακαούς πόθου για την προστασία του τόπου και των πολιτών, ενάντια στον οχτρό, μια αίσθηση ευθύνης απέναντι στους συνεχείς κινδύνους που αντιμετωπίζει η μικρή χώρα μας, η Ελλαδίτσα μας, το καμάρι μας αυτή η μικρή πορδή στο χάρτη, αυτή η αρχαιοελληνική οπτασία, την οποία τόσοι μοχθηροί νομίζουν πως καπηλεύονται, αλλά όχι! Από αύριο μπορείτε να κοιμάστε λίγο πιο ασφαλείς, μπορείτε να κάνετε λίγο πιο ανάλαφρα όνειρα, μπορείτε να χαλαρώσετε το σαγόνι και τα δόντια σας, καθώς ο κύριος Καρπούζης, θα είναι άγρυπνος φρουρός, παραμεθορίτης, ένας σύγχρονος Διγενής Ακρίτας, μια κολόνα, ένας κίονας που θα βαστάζει το ελληνικό φρόνημα και συμφέρον χωρίς καμία ανταμοιβή. Αλήθεια έχει κανείς κανένα PSP που να του περισσεύει;