Αυτή ήταν η πρώτη έκφραση που μου ήρθε στο μυαλό όταν προσπάθησα να σκεφτώ ένα χαρακτηρισμό για τις τελευταίες τρεις βδομάδες τις ζωής μου. Δεκαοχτώ ημέρες όπου δεν έκανα απολύτως τίποτα το παραγωγικό. Όχι πως η ζωή μου χαρακτηρίζεται από ασταμάτητη έμπνευση και δημιουργία αλλά όπως και να το κάνεις ακόμα και το τίποτα μοιάζει πιο χρήσιμο από την βασική εκπαίδευση του στρατού. Το ΚΕΜΧ σημαίνει Κέντρο Εκπαίδευσης Μηχανικού, μα πολύ σωστά "οι παλιοί" το μεταφράζουν "Κάπου Εδώ Μέσα Χάθηκα".
Το μόνο που κέρδισα ήταν φουσκάλες και πληγές στα πόδια απ' την ορθοστασία, πολλά καμμένα εγκεφαλικά κύτταρα από τον βομβαρδισμό βλακείας, μαύρισμα εργάτη και πολύωρη έκθεση σε τακτικές σταρχιδισμού που αντί να σε κάνουν πιο συνειδητοποιημένο σε αναγκάζουν να μην νοιαστείς για τίποτα και για κανέναν. Αν ήμουν δεκαοχτώ ίσως να έλεγα πως τουλάχιστον έμαθα να είμαι τακτικός, να καθαρίζω και να κάνω λάντζα, αλλά ζώντας δέκα χρόνια ήδη μόνος μου, αυτά όλα είναι μαθήματα που τα έχω πάρει χρόνια τώρα. Θα τολμήσω να πω, πως ο στρατός είχε αρνητική επίδραση στην πειθαρχική μου παιδεία και στην ενδελέχεια της καθαριότητας τόσο του γύρω όσο και εμού του ιδίου αφού το μόνο που μετράει στα μάτια των ανωτέρων είναι το φαίνεσθαι. Ατελείωτα άδεια και παραμελημένα εκτάρια γης περίμεναν καρτερικά τους νεοσύλλεκτους για να διατηρηθούν, αφού ο θεσμός της στρατιωτικής θητείας μοιάζει να είναι ένα μέσο συντήρησης ενός θεσμού που φθίνει, σαν έναν ασθενή που βρίσκεται σε χρόνιο κώμα και υποστηρίζεται με τεχνητά μέσα όμως κανείς δεν τολμάει να βγάλει τη πρίζα γιατί φοβάται τις συνέπειες. Συνέπειες από ανθρώπους που έχουν χτιστεί μέσα σε ένα παλαιολιθικό παζάρι από ζώα χωρίς να θυμούνται ποια ήταν η χρησιμότητά τους και χωρίς να τους νοιάζει πια. Ένα γραφειοκρατικό κουβάρι από ανθρώπους που έχουν πληρώσει ή πληρωθεί για να είναι εκεί, από επιχειρηματίες που έχουν τα στρατόπεδα για εκτροφεία χρημάτων. Οι φαντάροι είναι εκεί για να συντηρούν, να πληρώνουν, να ρίχνουν τα νούμερα ανεργίας στα βιβλία της κυβέρνησης και να ικανοποιούν τις εθνικιστικές τάσεις επιβολής που έχουν μερικά ξεχασμένα απολειφάδια με αστέρια στο πέτο. Οι υπόλοιποι μονιμάδες παρασιτούν έχοντας βρει έναν γελοίο τρόπο να παίρνουν μισθό, στο μόνο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα που δεν απαιτείται μόρφωση ή παιδεία για να βγάζεις 1000 ευρώ το μήνα και αντί να λένε και ευχαριστώ έχουν νομίσει πως αυτή η μικρογραφία κοινωνίας είναι ο κόσμος ολόκληρος, πως δεν υπάρχει ζωή άλλη πέρα απ' τα τείχη, βαφτίζοντας τους εαυτούς τους βασιλιάδες.
Μα ουδέν κακό αμιγές καλού.
Η πραγματική εκπαίδευση έγκειται στην απαράμιλλη ομοιότητα της κοινωνίας του στρατού με αυτήν του κόσμου. Μαθαίνεις πως να ακολουθείς διαταγές όχι επειδή το θες μα επειδή πρέπει, μαθαίνεις πως όλοι έχουν έναν ανώτερο και πως η αλυσίδα του κραξίματος ξεκινάει από πάνω και φτάνει μέχρι κάτω σύμφωνα με το φαινόμενο της χιονοστιβάδας. Μαθαίνεις πότε και πως να κάνεις κάτι, και πότε και πως να το αγνοήσεις. Πως μπορείς να αποφύγεις τα πάντα αρκεί να βρεις την σωστή προσέγγιση. Μαθαίνεις να εξαφανίζεσαι από προσώπου γης, να κινείσαι σαν το φίδι, να περνάς απαρατήρητος. Μαθαίνεις πως πάντα θα υπάρχει κάποιος με μεγαλύτερο βύσμα. Θα έρθεις αντιμέτωπος με το παράλογο, με το παράδοξο, με μια γραφειοκρατία που εθελοτυφλεί με οδηγό ένα εγχειρίδιο κανονισμών του προηγούμενου αιώνα. Θα μάθεις να ανέχεσαι και να βρίσκεις χαρά στα πιο μικρά πράγματα. Θα γνωρίσεις ανθρώπους που δεν ξέρουν να μιλάνε, να γράφουν, να διαβάζουν, που δεν έχουν ιδέα πότε και που γεννήθηκαν και που πιστεύουν ό,τι τους πουν μόνο και μόνο επειδή τους το είπε κάποιος με σαρδέλες ή αστέρια στο πέτο. Θα γνωρίσεις κάθε τι που θεωρούσες πως αποκλείεται να υπάρχει πια στο κόσμο. Κι αυτό είναι ένα σοβαρό μάθημα. Τέλος μαθαίνεις τη δύναμη της παραπληροφόρησης και του "ράδιο αρβύλα". Αν ρωτήσεις το οτιδήποτε, θα πάρεις κάθε πιθανή απάντηση και όλοι θα στην παρουσιάσουν σαν τη μια και μοναδική. Όλοι οι φαντάροι έχουν "ένα κολλητό" ή "έναν αδερφό" που "το έκανε αυτό" και ΞΕΡΟΥΝ. Ένας Συνταγματάρχης στο στρατόπεδο μου είπε, "δεν φοβάμαι μην διαρρεύσουν πληροφορίες του στρατοπέδου απ' τους φαντάρους. Αν ένας κατάσκοπος κάτσει δίπλα σε μια παρέα φαντάρων που συζητάνε για την θητεία τους ή ακόμα και να συζητάνε για τις αποθήκες οπλισμού ή για τις σκοπιές για τα νούμερα, τις περιπόλους ή για την δύναμη του τάγματος, δεν πρόκειται να βγάλει ούτε ένα σωστό συμπέρασμα."
Έχω μερικές μέρες άδειας ακόμα και μετά επιστροφή πίσω για να μάθω που θα πάρω μετάθεση. Με κάλεσαν και στην στρατονομία, αλλά το αρνήθηκα. Μου είπαν πως θα με πάρουν παραταύτα και τότε εγώ τους είπα πως "ε άμα είναι να με πάρετε με το ζόρι τότε ψήνομαι να έρθω." Κι αυτοί μου απάντησαν πως "ε άμα ψήνεσαι τελικά μπορεί και να μην σε πάρουμε."
Περισσότερα νέα σύντομα.
Υ.Γ: Η βολή γάμησε αλλά ήταν πολύ λίγο.
Έχεις κι άλλες βολές, τότε να δεις τη γλύκα! Με "βαρελάκια" σε χωράφια γεμάτα αγκάθια, γιατί "έτσι θα γίνεται και στον πόλεμο"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕντάξει, αν το πάρεις χαλαρά έχει πολύ γέλιο πάντως :)
Ναι με έχουν καλέσει στην στρατονομία -με το έτσι θέλω- αν με καλέσουν και οριστικά τελικά, θα ρίξω με πολλά όπλα (ένα εκ των οποίων και το M16 που το έχω άχτι μετά από όλες εκείνες τις ατελείωτες ώρες counterstrike.)
ΑπάντησηΔιαγραφή:)