This is art

Δεν θα πω τίποτα. Απολαύστε τις εικόνες.

Τέχνη στο εξώφυλλο

O Mr. Tulliver, χαρκατήρας του George Eliot στο "The mill on the Floss" είπε την μετέπειτα χιλιοχρησιμοποιημένη φράση: Μην κρίνεις ένα βιβλίο από το εξώφυλλο του. Μια φράση που ο σοφός λαός την χρησιμοποιεί κατά κόρον στην καθημερινότητά του, συνήθως μεταφορικά εννοώντας να μην κρίνεις έναν άνθρωπο από την πρώτη εντύπωση που σου δίνει. Τι γίνεται με την κυριολεκτική μετάφραση όμως; Τι σημασία έχει το εξώφυλλο; Προσωπική μου άποψη, σίγουρα δεν μπορείς να κρίνεις ένα βιβλίο απ' το εξώφυλλο, αλλά από την άλλη μπορείς να πάρεις μια ιδέα του τι θα κρύβει μέσα. Ένα δουλεμένο εξώφυλλο μπορεί να είναι από μόνο του ένα ξεχωριστό έργο τέχνης. Και αυτό ακριβώς θα σας παρουσιάσω σήμερα. Μερικά εξώφυλλα-έργα τέχνης. Από ποιον; Από έναν φανταστικό συγγραφέα που βρίσκεται στο επίκεντρο της εποχής μας, τον Haruki Murakami. Μια επιλογή από τα εξώφυλλά βιβλίων του ανά τον κόσμο, για μένα μερικά από τα καλύτερα εξώφυλλα βιβλίων που έχουν δημιουργηθεί. Και δεν πιστεύω πως είναι σύμπτωση ένας τόσο καλός συγγραφέας να έχει και τόσο καλά εξώφυλλα. Τελικά κάποια σχέση υπάρχει μεταξύ του εξωφύλλου και του βιβλίου.

Enjoy!

Ο φίλος μου ο Τίτο στο Περού

Ο φίλος μου ο Τίτο επισκεύτηκε πρόσφατα την πόλη του Μάτσου Πίτσου, στο Περού.

Η δυσπρόσιτη θέση του Μάτσου Πίτσου έκανε πολλούς να πιστέψουν ότι ήταν το τελευταίο καταφύγιο των Ίνκας, στον αγώνα τους εναντίον των Ισπανών. Δηλαδή πολλοί πίστεψαν ότι ήταν η θρυλική Βιλκαμπάμπα λα Βιέχα που ίδρυσε ο βασιλέας των Ίνκας Μάνκο Ίνκα. Η πραγματικότητα είναι ότι το Μάτσου Πίτσου χτίστηκε το 1460 και χρησίμευε ως αστρονομικό παρατηρητήριο με αρχείο χρονολόγησης, λατρευτικό κέντρο και ως θερινά ανάκτορα των βασιλέων. Η πόλη φαίνεται ότι εγκαταλείφθηκε όταν ο ηγεμόνας Μάνκο Ίνκα γνωστός και σαν Μάνκο Κάπακ ο Β ξεκίνησε τον αγώνα ανεξαρτησίας των Ίνκας από τους Ισπανούς κατακτητές, γιατί όπως φάνηκε από τα ευρήματα εκείνη την εποχή στη πόλη χτύπησε μια μεταδοτική ασθένεια. Έκτοτε κανένας δεν αναφέρθηκε σε αυτή τη πόλη, που ταυτίζεται με τη γενέτειρα των Ίνκας στη μυθολογία τους (Τάμπου-Τόκο), και κανένας δεν ξαναπάτησε εκεί μέχρι το 1911 που ανακαλύφθηκε. Εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι η πραγματική Βιλκαμπάμπα λα Βιέχα ανακαλύφθηκε από τον Τζίν Σαβόι, το 1965, στη περιοχή Εσπιρίτο Πάμπα.

Το Μάτσου Πίτσου(στην ελληνική βιβλιογραφία απαντάται και ως Μάτσου Πίκτσου) στη γλώσσα Κέτσουα σημαίνει «αρχαίο βουνό». Βρίσκεται σε υψόμετρο 2700 μέτρων στη Σιέρρα Βιλκαμπάμπα, στην αριστερή όχθη του παραπόταμου του Βιλκανότα, Ουρουμπάμπα. Απέχει 80 χιλιόμετρα από την πόλη Κούσκο. Η περιοχή έχει πυκνή βλάστηση, με τυπική τροπική χλωρίδα, ενώ η όλη περιοχή μεταξύ της Σιέρρα και του πυκνού δάσους ονομάζεται ceja de selva, δηλαδή «το φρύδι του δάσους». Η πόλη είναι χτισμένη επάνω σε μια πολύ στενή κύρτωση του ορεινού όγκου της Σιέρρα και συνδέει την πόλη με τη κορυφή Χουαϊάνα Πίτσου, που σημαίνει η «νεαρή κορυφή». Παρότι οι ακραίες καιρικές και κλιματολογικές συνθήκες δεν είναι χαρακτηριστικό της περιοχής, σε σύγκριση πάντα με το γενικό σύνολο των κορυφογραμμών των Άνδεων, η ανθρώπινη κατοίκηση για μεγάλο χρονικό διάστημα στην πόλη Μάτσου Πίτσου, δεν είναι εφικτή. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που οι αρχαιολόγοι δεν δέχτηκαν ότι αυτή η πόλη αποτέλεσε το τελευταίο καταφύγιο των Ίνκας στη διάρκεια της Ισπανικής κατάκτησης.

Μοιάζει να περνάει φανταστικά, πόσο ζηλεύω....

Θυμάσαι;

Θυμάσαι τότε που οι ώμοι του πατέρα σου ήταν το ψηλότερο σημείο στη Γη; Τότε που ο ανταγωνισμός ήταν για το ποιος θα τρέξει πιο γρήγορα μέχρι την άκρη του διαδρόμου; Τότε που η αγάπη συμβολιζόταν με μια ζεστή αγκαλιά και ο πόλεμος ήταν με ξερά κλαδιά στα χέρια; Τότε που ο πόνος ερχόταν μόνο όταν έγδερνες τα γόνατά σου και τα "αντίο" κρατούσαν μόνο μέχρι αύριο. Θυμάσαι τότε που ο κόσμος ήταν η γειτονιά σου και ο έρωτας ζούσε στο "μ' αγαπάει -δε μαγαπάει" μιας μαργαρίτας.

Και εμείς βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε...

Οθέλλος

Ο Κύριος Καρπούζης χτες ήταν στο Ηρώδειο, στην καταπληκτική όπερα του Βέρντι. Μια φοβερή παραγωγή, με φανταστικά σκηνικά και κοστούμια. Πραγματικά αξίζει να την δείτε, τελευταίες παραστάσεις σήμερα και αύριο.

Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Οι καταπληκτικοί πίνακες του leonid Afremov

Παρουσιάζω μόνο μερικούς, δεν έχω λόγια, δεν πιστεύω πως χρειάζονται καν. Για περισσότερα πάνω στη δουλειά του μπορείτε να δείτε εδώ

.

Ο φίλος μου ο Τίτο & ο γάτος του

Ο φίλος μου ο Τίτο και ο γάτος του κάνουν διακοπές στην Καραϊβική, πόσο ζηλεύω.

Τρέχα Ρεξ, τρέχα

Διάβαζα σήμερα το πρωί πως δόθηκαν όλες οι απαραίτητες εγκρίσεις για την λειτουργία της καινούργιας σχολής αρχιτεκτόνων μηχανικών που θα ξεκινήσει στην πόλη των Ιωαννίνων από το 2015. Το 1999 ξεκινήσαν οι σχολές της Πάτρας, του Βόλου και της Ξάνθης. Μέχρι τότε υπήρχε μόνο η σχολή της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Το 2004 ξεκίνησε και το αντίστοιχο τμήμα αρχιτεκτονικής στην Κρήτη, στην πόλη των Χανίων. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι σχολές της αρχιτεκτονικής έχουν γίνει από δύο, εφτά. Πέραν αυτού ο αριθμός εισακτέων στις σχολές αυτές έχει αυξηθεί. Πάνω από 500 μαθητές περνάνε σε αρχιτεκτονικές σχολές (χωρίς να υπολογίζω τα ΤΕΙ) και με την νέα χρονιά και την προσθήκη της σχολής στα Γιάννενα το νούμερο θα περάσει τους 600. Κάθε χρόνο "μπαίνουν" εξακόσια άτομα σε αρχιτεκτονικές σχολές. Και θα μου πεις "Τι σε πειράζει εσένα, για καλό δεν είναι;" 

Και θα γελάω. Γιατί, όχι. Δεν είναι για καλό.

2014. Η Ελλάδα σε αποσύνθεση, ο κλάδος των κατασκευών μετράει ανεργία κοντά στο 80% και εμείς συνεχίζουμε να στέλνουμε νέα πρόβατα στη σφαγή. Μάλιστα, περισσότερα πρόβατα. Όλοι αυτοί που μπαίνουν, ή μάλλον ας πω οι περισσότεροι, κάποια στιγμή θα βγουν. Και θα ψάχνουν για δουλειά. Με τα όνειρά τους σαν φύτρες, νεογέννητα και εύθραυστα, Θα μπαίνουν στην αγορά εργασίας. "Αγορά εργασίας". Μάλλον στο "σφαγείο" θα έπρεπε να λέμε. Γιατί στατιστικά από τους 600 που θα βγουν στην αγορά εργασίας οι 480 θα μείνουν άνεργοι. Και οι υπόλοιποι 120 θα περάσουν να εργαστούν ή άμισθα ή με ένα εξευτελιστικό μισθό, κάνοντας γραφειοκρατικές υπηρεσίες τύπου νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων και ημιυπαιθρίων. Και είναι τόσο λυπητερό αυτό. Γιατί δεν είναι αυτό που ονειρεύονται. Γιατί δεν είναι αυτό το να είσαι ένας αρχιτέκτονας.

Μα στο θέατρο του παραλόγου συνεχίζουμε τις εισαγωγές. Και προσπαθώντας πολύ να κατανοήσω την λογική αυτή, θυμήθηκα όταν ήμουν φαντάρος. Στο Διδυμότειχο υπήρχε ένα περιστατικό που ένα στρατόπεδο θα έκλεινε λόγω έλλειψης φαντάρων. Ο Έβρος σφύζει από ΟΠΕΔΑ και τα φαντάρια κάθε χρόνο και μειώνονται. Ήταν απίστευτος ο ξεσηκωμός όλης της τοπικής κοινότητας ενάντια στο κλείσιμο του στρατοπέδου. Μετά από μερικούς μήνες κατάλαβα γιατί. Ολόκληρες πόλεις ζούνε κυριολεκτικά από επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με τους φαντάρους. Καφετέριες, ίντερνετ καφέ, σουβλατζίδικα, καθαριστήρια και μπουρδέλα είναι το τοπ 5. Κυριολεκτικά ζούνε από αυτούς. Πόλεις πολλών χιλιάδων κατοίκων "βγάζουνε" φαντάρους. 

Εσείς τι παράγετε; Λιγνίτη; Εμείς φαντάρους. Ναι οι δικοί μας είναι και φιλικοί προς το περιβάλλον. Να τους δοκιμάσετε.

Είναι ακριβώς το ίδιο με τους φοιτητές. Οι σχολές και τα τμήματα αυξάνονται, οι εισακτέοι στα υπάρχοντα τμήματα αυξάνονται, έτσι όλοι είναι χαρούμενοι. Οι μαθητές γιατί πέρασαν στη σχολή που ήθελαν και εν αγνοία τους ονειρεύονται τη μέρα που θα γίνουν σπουδαίοι και τρανοί. Οι γονείς που τα παιδιά τους μπήκαν στο πανεπιστήμιο και δεν είναι ντουβάρια σαν του γείτονα, άρα μπορούνε να κοιμούνται ήσυχοι γιατί κάναν το κομμάτι τους. Η κυβέρνηση γιατί έχει να δείχνει τόσες επιτυχίες σε γραφήματα εισαγωγής και σε pie charts και σε ΦΕΚ άμα λάχει. Και οι επαγγελματίες των πόλεων που όλο βλέπουν να αυξάνεται το πελατολόγιό τους. Γιατί περί πελατών πρόκειται. 

Η εισαγωγή φοιτητών είναι καθαρό μέτρο προς την αύξηση του κεφαλαίου των επιχειρήσεων των πόλεων. 

Αυτό και τίποτα άλλο. Κι άλλοι φοιτητές στην επαρχία, κι άλλα οικογενειακά χρήματα στη γύρα. Βρες στο παιδί γκαρσονιέρα να μείνει, δώσε στο παιδί λεφτά το μήνα να ζει, κάνε το χρέος σου ως γονέας, το παιδί σχολή δεν θα πατά και πολύ, γιατί συνήθως θα είναι κλειστή λόγω καταλήψεων, αλλά και να περνάει, μετά τι θα κάνει θα κλειστεί σπίτι όλη μέρα; Όχι. Θα σουλατσάρει ξοδεύοντας όλα αυτά τα χρήματα στις καφετέριες, στα μπαρ, στις παραλίες, στα ταβερνάκια, να ζήσει την περίφημη ελληνική φοιτητική ζωή που τόσα έχει ακούσει από μικρός τότε επί Αντρέα. Και θα πλουτίσουν εις βάρος του όλοι. Και αυτός και οι γονείς του θα χρεωθούν μέχρι το λαιμό, με την ηθική ικανοποίηση της γκιλοτίνας, πως αυτό έπρεπε να κάνουν. Και μια μέρα που το όνειρο θα τελειώσει και θα βγει στην αγορά εργασίας θα καταλάβει το ειρωνικό της ζωής που του έραψαν καθώς θα καταλήξει να δουλεύει γκαρσόνι στα μπαράκια που τόσα χρόνια έδινε τα λεφτά του. Και πάλι καλά να λες.

Δεν θα με εξέπληττε να περνούσε κάποιο νομοσχέδιο που θα μάζευες αποδείξεις ως φοιτητής από έξοδα που έχεις κάνει τη χρονιά και ανάλογα με το πόσο υψηλά ήταν θα έπαιρνες και καλύτερη βαθμολογία. Σκεφτείτε το. Ταιριάζει απόλυτα. Όσο ξοδεύεις, τόσο θα ανταμείβεσαι. Έλα, Ρεξ πιάσε το κόκκαλο.

Γουφ.

Και το τσίρκο συνεχίζεται, κοίτα βγαίνουν οι τίγρεις.

Τρέχα, Ρεξ, τρέχα.

Πάμε

Πάμε λοιπόν τώρα, σκέφτηκα, 

σηκώνοντας ασυναίσθητα τα μανίκια από τη φανέλα μου, 

για μια ήρεμη και ψύχραιμη βουτιά στο θάνατο 

και στην καταστροφή, κι όποιος γλυτώσει.

                                                                                                               Χέρμαν Μέλβιλ,

                                                                                                                          

Το σπίτι σου, όπως το είχες φανταστεί!

Φοβερές ιδέες για το σπίτι. Πραγματικά, καταπληκτικές ιδέες για το σπίτι. Για το σπίτι που μια μέρα ευελπιστώ να φτιάξω, και που σας εύχομαι να φτιάξετε και εσείς.