Διάβαζα σήμερα το πρωί πως δόθηκαν όλες οι απαραίτητες εγκρίσεις για την λειτουργία της καινούργιας σχολής αρχιτεκτόνων μηχανικών που θα ξεκινήσει στην πόλη των Ιωαννίνων από το 2015. Το 1999 ξεκινήσαν οι σχολές της Πάτρας, του Βόλου και της Ξάνθης. Μέχρι τότε υπήρχε μόνο η σχολή της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Το 2004 ξεκίνησε και το αντίστοιχο τμήμα αρχιτεκτονικής στην Κρήτη, στην πόλη των Χανίων. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια οι σχολές της αρχιτεκτονικής έχουν γίνει από δύο, εφτά. Πέραν αυτού ο αριθμός εισακτέων στις σχολές αυτές έχει αυξηθεί. Πάνω από 500 μαθητές περνάνε σε αρχιτεκτονικές σχολές (χωρίς να υπολογίζω τα ΤΕΙ) και με την νέα χρονιά και την προσθήκη της σχολής στα Γιάννενα το νούμερο θα περάσει τους 600. Κάθε χρόνο "μπαίνουν" εξακόσια άτομα σε αρχιτεκτονικές σχολές. Και θα μου πεις "Τι σε πειράζει εσένα, για καλό δεν είναι;"
Και θα γελάω. Γιατί, όχι. Δεν είναι για καλό.
2014. Η Ελλάδα σε αποσύνθεση, ο κλάδος των κατασκευών μετράει ανεργία κοντά στο 80% και εμείς συνεχίζουμε να στέλνουμε νέα πρόβατα στη σφαγή. Μάλιστα, περισσότερα πρόβατα. Όλοι αυτοί που μπαίνουν, ή μάλλον ας πω οι περισσότεροι, κάποια στιγμή θα βγουν. Και θα ψάχνουν για δουλειά. Με τα όνειρά τους σαν φύτρες, νεογέννητα και εύθραυστα, Θα μπαίνουν στην αγορά εργασίας. "Αγορά εργασίας". Μάλλον στο "σφαγείο" θα έπρεπε να λέμε. Γιατί στατιστικά από τους 600 που θα βγουν στην αγορά εργασίας οι 480 θα μείνουν άνεργοι. Και οι υπόλοιποι 120 θα περάσουν να εργαστούν ή άμισθα ή με ένα εξευτελιστικό μισθό, κάνοντας γραφειοκρατικές υπηρεσίες τύπου νομιμοποιήσεις αυθαιρέτων και ημιυπαιθρίων. Και είναι τόσο λυπητερό αυτό. Γιατί δεν είναι αυτό που ονειρεύονται. Γιατί δεν είναι αυτό το να είσαι ένας αρχιτέκτονας.
Μα στο θέατρο του παραλόγου συνεχίζουμε τις εισαγωγές. Και προσπαθώντας πολύ να κατανοήσω την λογική αυτή, θυμήθηκα όταν ήμουν φαντάρος. Στο Διδυμότειχο υπήρχε ένα περιστατικό που ένα στρατόπεδο θα έκλεινε λόγω έλλειψης φαντάρων. Ο Έβρος σφύζει από ΟΠΕΔΑ και τα φαντάρια κάθε χρόνο και μειώνονται. Ήταν απίστευτος ο ξεσηκωμός όλης της τοπικής κοινότητας ενάντια στο κλείσιμο του στρατοπέδου. Μετά από μερικούς μήνες κατάλαβα γιατί. Ολόκληρες πόλεις ζούνε κυριολεκτικά από επαγγέλματα που έχουν να κάνουν με τους φαντάρους. Καφετέριες, ίντερνετ καφέ, σουβλατζίδικα, καθαριστήρια και μπουρδέλα είναι το τοπ 5. Κυριολεκτικά ζούνε από αυτούς. Πόλεις πολλών χιλιάδων κατοίκων "βγάζουνε" φαντάρους.
Εσείς τι παράγετε; Λιγνίτη; Εμείς φαντάρους. Ναι οι δικοί μας είναι και φιλικοί προς το περιβάλλον. Να τους δοκιμάσετε.
Είναι ακριβώς το ίδιο με τους φοιτητές. Οι σχολές και τα τμήματα αυξάνονται, οι εισακτέοι στα υπάρχοντα τμήματα αυξάνονται, έτσι όλοι είναι χαρούμενοι. Οι μαθητές γιατί πέρασαν στη σχολή που ήθελαν και εν αγνοία τους ονειρεύονται τη μέρα που θα γίνουν σπουδαίοι και τρανοί. Οι γονείς που τα παιδιά τους μπήκαν στο πανεπιστήμιο και δεν είναι ντουβάρια σαν του γείτονα, άρα μπορούνε να κοιμούνται ήσυχοι γιατί κάναν το κομμάτι τους. Η κυβέρνηση γιατί έχει να δείχνει τόσες επιτυχίες σε γραφήματα εισαγωγής και σε pie charts και σε ΦΕΚ άμα λάχει. Και οι επαγγελματίες των πόλεων που όλο βλέπουν να αυξάνεται το πελατολόγιό τους. Γιατί περί πελατών πρόκειται.
Η εισαγωγή φοιτητών είναι καθαρό μέτρο προς την αύξηση του κεφαλαίου των επιχειρήσεων των πόλεων.
Αυτό και τίποτα άλλο. Κι άλλοι φοιτητές στην επαρχία, κι άλλα οικογενειακά χρήματα στη γύρα. Βρες στο παιδί γκαρσονιέρα να μείνει, δώσε στο παιδί λεφτά το μήνα να ζει, κάνε το χρέος σου ως γονέας, το παιδί σχολή δεν θα πατά και πολύ, γιατί συνήθως θα είναι κλειστή λόγω καταλήψεων, αλλά και να περνάει, μετά τι θα κάνει θα κλειστεί σπίτι όλη μέρα; Όχι. Θα σουλατσάρει ξοδεύοντας όλα αυτά τα χρήματα στις καφετέριες, στα μπαρ, στις παραλίες, στα ταβερνάκια, να ζήσει την περίφημη ελληνική φοιτητική ζωή που τόσα έχει ακούσει από μικρός τότε επί Αντρέα. Και θα πλουτίσουν εις βάρος του όλοι. Και αυτός και οι γονείς του θα χρεωθούν μέχρι το λαιμό, με την ηθική ικανοποίηση της γκιλοτίνας, πως αυτό έπρεπε να κάνουν. Και μια μέρα που το όνειρο θα τελειώσει και θα βγει στην αγορά εργασίας θα καταλάβει το ειρωνικό της ζωής που του έραψαν καθώς θα καταλήξει να δουλεύει γκαρσόνι στα μπαράκια που τόσα χρόνια έδινε τα λεφτά του. Και πάλι καλά να λες.
Δεν θα με εξέπληττε να περνούσε κάποιο νομοσχέδιο που θα μάζευες αποδείξεις ως φοιτητής από έξοδα που έχεις κάνει τη χρονιά και ανάλογα με το πόσο υψηλά ήταν θα έπαιρνες και καλύτερη βαθμολογία. Σκεφτείτε το. Ταιριάζει απόλυτα. Όσο ξοδεύεις, τόσο θα ανταμείβεσαι. Έλα, Ρεξ πιάσε το κόκκαλο.
Γουφ.
Και το τσίρκο συνεχίζεται, κοίτα βγαίνουν οι τίγρεις.
Τρέχα, Ρεξ, τρέχα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου