Ο κύριος Καρπούζης είναι πίσω, γεγονός -διαλαλήστε το- τυμπανοκρουσίες τριαλαλι-τριαλαλό πότε εκεί και πότε εδώ. Έχω να γράψω περί τα δύο χρόνια εδώ. Η αλήθεια είναι πως στην εποχή μας τόσοι γράφουν, στο facebook, στο twitter, από δω από κει, που χώρος για να γράψεις και εσύ, έτσι το σκεφτόμουν, δεν υπήρχε και λόγος πια. Ο κόσμος δεν διαβάζει μακροσκελή κομμάτια κειμένου, είναι πλέον του ορίου -μια γραμμή άντε δυο βαριά παράγραφος- οπότε δεν υπήρχε και νόημα. Όμως μου λείπει ρε γαμώτο το γράψιμο, το καινούργιο μου βιβλίο προχωράει αργά, δεν έχω χρόνο πια για τίποτα ή έτσι νιώθω. Αλλά το χρόνο το βρίσκεις φαντάζομαι αν προσπαθήσεις αρκετά. Οπότε θα προσπαθήσω και εγώ αρκετά να βρω χρόνο να γράφω μερικές ριμαδολέξεις εδώ. Το ριμαδολέξεις δεν το ξέρει ο ορθογραφικός έλεγχος και καλά κάνει. Μου προτείνει το προαναφλέξεις. Ούτε καν, δεν παίζω πια με τη φωτιά.
θα γράφω μικρότερα κείμενα και πιο περιεκτικά, ελπίζω. Θα γράφω λέξεις-σκέψεις ποιήματα ή και ακατανόητα πράγματα. Θα γράφω πιο πολύ για να γράφω, αφού δεν ξέρω αν ο σκοπός πρέπει να αγιάζει τα μέσα, αλλά σίγουρα αγιάζει το σκοπό τον ίδιο.
Σας αφήνω με μια φωτογραφία από το ενυδρείο Cretaquarium κοντά στο Ηράκλειο της Κρήτης που το επισκέφτηκα πρόσφατα. Είναι με τις φεγγαρίσιες μέδουσες, δική μου μετάφραση από το moon jellyfish. Καταπληκτικά πλάσματα -όταν τα βλέπεις σε ενυδρείο. Λαμπυρίζουν σαν άστρα και κινούνται τόσο αρμονικά, όμως όπως κάθε είδος μέδουσας, η κίνησή τους καθορίζεται από τα ρεύματα της θάλασσας. Δεν μπορούν να πάνε όπου θέλουν, μπορούν να πάνε το δρόμο που τους πηγαίνει. Όμως το κάνουν με χάρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου