Να με καλωσορίσω, και να σας καλησπερίσω σε αυτό το ιστολόγιο, με λένε Κύριο Καρπούζη και θα προσπαθήσω να χαλαρώσω, ζωντανέψω, ταξιδέψω, απαλλήνω και ζωηρέψω τις σκέψεις σας ενώ ταυτόχρονα ίσως καταφέρω να ξεκουράσω τις δικές μου.
Ισπανία. Λίγα λόγια για την Ισπανία, όπως την έχω ζήσει εγώ ως τώρα. Δηλαδή περίπου γύρω στο 0.003% ώντας μεταξύ δύο κτηρίων, αυτό του σπιτιού μου και αυτού της σχολής μου. Η Ισπανία μοιάζει σε μένα σαν εκείνη την μυστηριώδη γειτόνισσα που όλο κάπου πετυχαίνεις -μια στις σκάλες, μια στο μπακάλικο -μια στη στάση του λεωφορείου- ανταλλάζετε ένα "γεια!" λόγω κοινής αναγνώρισης ότι γνωρίζεστε αλλά ως εκεί. Ότι σκέψεις ή φαντασιώσεις μπορεί να έχεις κάνει στον προσωπικό σου χώρο και χρόνο γι' αυτήν ή ό,τι μπορεί να σου 'χουν πει οι φίλοι σου είναι όλα στο μυαλό σου και δεν έχεις ιδέα αν η πραγματικότητα βρίσκεται καν στο φάσμα των προσδοκιών σου. Αυτή η γειτόνισσα για μένα είναι η Ισπανία. Αυτή είναι η Βαρκελώνη. Αυτή την σχετικά βροχερή Τρίτη του Φλεβάρη, μια μερα μετά την Καθαρά Δευτέρα -που ούτε κατά διάνοια δεν έχουν ακουστά εδώ- στην οποία βρίσκομαι στην θέση μου, στο γραφείο μου, με το φωτιστικό μου, τη δουλειά μου, την τρέλα μου και την -σχετική- ησυχία μου. Χωρίς αετό. Χωρίς καλούμπα. χωρίς μάνα και χωρίς ταραμολαγάνα.
--------------
I have to welcome me and salute you in this blog, my name is Κύριο Καρπούζη (Mr Watermelon) and It will be my job to relax you, shake you, trip your minds, soften your sparks and sparkle your thoughts as I will be trying to rest my own.
Spain. A few words about Spain, as I have lived it up to now. That is around 0.003% of it, while I am living in a world that consists of two buildings, the one of my home and the one of my school. Spain as an example seems to me like a mysterious girl that lives next to your door and that you always catch a glimpse of, sometimes at the stairs, other times at the grossery or the bus stop, you briefly exchange a greeting -hi!- and you both go about your buisness. Whatever you know or you think you know about this girl is in your head and you have no idea if reality is even close to what your expectations are living at. This fictional gir for me is Spain. Is Barcelona. This reletivly rainy Tuesday of February one day after Καθαρά Δευτέρα (Literal translation “Clean Monday”) that here they have no idea about. I am at my space, sitting in my chair, with my lamp, my work, my madness and my relative quietness. With no papereagle. With no kaloumba. No mama and no tarama and no lagana
Just with Pitsilas, Blues and my cup.
Μόνο με τον Πιτσίλα, την Μπλουζ και την κούπα μου:
Η μουσική επιλογή της ημέρας : Norah Jones - I'll be your lover tonight. Ένα τραγούδι του Βοb Dylan που αποκτά μια νέα νοσταλγική νότα με την γλυκιά χροιά της Norah. Απολαύστε το είτε στο διαδίκτυο είτε στο κοντινότερο δισκοπωλείο σας. Ώρα για δουλειά. Η παρουσίαση της Παρασκευής πλησιάζει απειλητικά. Το νέο project που θα συνταράξει τα ξενοδοχειακά δεδομένα έχει ανάγκη μιας ανάλογης παρουσίασης που δυστυχώς μας έχει σπάσει ήδη τα νεύρα και τις αντοχές. Περισσότερα για το project: H_Explorer Hotels καθώς και ολόκληρη την παρουσίαση της Παρασκευής θα βρείτε στο blog του IaaC το οποίο βρίκσεται στα links στο δεξί μέρος αυτού του blog.
-----------
Song of the day: Norah Jones – I'll be your baby tonight. A Bob Dylan song that Norah managed to make even more peaceful with her melodic voice. Enjoy it on the net here or buy the album in a store near you. Well, time for work. Fridays presentation is coming dangerously close and our new project that will rock the standards of hotel business needs our attention because its not gonna present it self. More about the H_Explorer Hotels project as well as the whole presentation of Friday you can find at the blog of Iaac which can be followed from the its link that is located on the right side of this page, on my links.
Lets keep it frosty people!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου