Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γενικά/General. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γενικά/General. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Μα γιατί το τραγούδι, να είναι λυπητερό;



"Σε ποιαν έκσταση απάνω σε χορό μαγικό
μπορεί ένα τέτοιο πλάσμα να γεννήθηκε
από ποιο μακρινό αστέρι είναι το φως
που μες τα δυο της μάτια πήγε κρύφτηκε
κι εγώ ο τυχερός που το 'χει δει.."
 

Ο Νίκος Παπάζογλου απεβίωσε σήμερα Κυριακή 17 Απριλίου στο "Διαβαλκανικό κέντρο" Θεσσαλονίκης σε ηλικία εξηντα-τριών χρονών. Μια είδηση που σίγουρα θα συγκλονήσει την Ελλάδα (και θα σαρώσει τα status του Facebook) αν και ήταν γνωστό πως ο Σαλονικιός τραγουδοποιός έδινε μια άνιση μάχη για την ζωή απέναντι στην επάρατη νόσο.

Ο Νίκος γεννήθηκε τον Μάρτιο του '48 στην Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε την μουσική του σταδιοδρομία το '60 και στις αρχές του '70 έφυγε για την Γερμανία όπου και μαζί με τον τίτλο "Ζηλωτής" (Zealot) προσπάθησε να κατακτήσει την διεθνή αγορά. Τότε φτιάχτηκαν έξι τραγούδια που ηχογραφήθηκαν στο Μιλάνο, μα υπάρχουν μόνο σε συλλογές φίλων.


"για όλα αυτά που ζητάς,
για πολλά που πονάς,
για το τίποτε μιας ευτυχίας,
και γυρνάς σαν τρελός,
του καθρέφτη εαυτός,
θύμα-θύτης κακής συγκυρίας."

Το '76 τραγουδώντας με τους "Αχαρνής" του Σαββόπουλου, γνωρίζει τον Μανώλη Ρασούλη και το '78 η "καλή παρέα" (Μανώλης Ρασούλης, Νίκος Ξυδάκης, Διονύσης Σαββόπουλος και Νίκος Παπάζογλου) δημιουργούν το δίσκο, "Η εκδίκηση της Γυφτιάς". Ακολουθούν πολλοί ακόμη δίσκοι όπως "Τα δήθεν" το 1979, "Χαράτσι" το 1983, το "Μέσω Νεφών" το 1986, τα "Σύνεργα" το 1991. Το 1995 κυκλοφόρησε ο δίσκος "Όταν κινδυνεύεις παίξε την πουρούδα" (η κόρνα του ποδηλάτου στα κυπριακά) και το 2005 κυκλοφόρησε την τελευταία του δουλειά "Μάϊσσα Σελήνη" όπου στην ημέρα κυκλοφορίας της κέρδισε το βραβείο Μουσικής στα Κρατικά Κινηματογραφικά Βραβεία Ποιότητας (Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) για την μουσική του στην ταινία "Νοσταλγός" της Ελένης Αλεξανδράκη. Μα και σαν μουσικός παραγωγός, κάτω απ' την δισκογραφική εταιρία "Στρογγυλοί δίσκοι" ανακάλυψε σπουδαίους σύγχρονους τραγουδιστές όπως ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Ορφέας Περίδης, ο Θανάσης Παπακωσταντίνου και πολλοί άλλοι. Σαν ένα αντίο, θα χαρίσω και εγώ τις "Στιγμές" της Νοσταλγού, μιας και όλοι αργά ή γρήγορα θα τον νοσταλγήσουμε. "Φυλάξου για το τέλος, θα μου πεις" είχε γράψει κάποτε, ίσως τελικά να ήρθε εκείνο το τέλος.

Καλό ταξίδι.

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Παρουσίαση 1.000.000 στιγμές - Αθήνα

Ας περιαυτολογήσω λίγο ακόμη, αντέχουν οι μεντεσέδες. Απόψε στο bar Dasein στα Εξάρχεια, Σολωμού 12 μερικά εκατομμύρια κβάντα απόσταση από την πλατεία, μετά τις 19:30 το βράδυ και μετά το ντέρμπυ Σανκτ Παουλί - Ουλφσμπέργκ θα βρισκόμαστε εκεί, στο πατάρι του μαγαζιού για να παρουσιάσουμε τις 1.000.000 στιγμές του Μιχάλη Φουντουκλή. Για το βιβλίο θα μιλήσουν η παρουσία σας, καθώς και η Έλενα Μαρούτσου, συγγραφέας και εκπαιδευτικός όπως και ο Γιάννης Πλιώτας συγγραφέας και εκδότης των Βορειοδυτικών εκδόσεων. Ακολουθεί DJ set με τον Dj Erikos litsis (Πότε θα φέρεις τα λεφτά μαλάκα Τάκη; ) και πολλά ποτά και σφηνάκια. Είστε όλοι καλεσμένοι. ο κύριος Καρπούζης θα ανέβει στο πάνελ για αστρολογικές προβλέψεις στα διάλειμμα.

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Μπλουμ

Και το σκέφτηκα από δω, το σκέφτηκα από κει,
και λέω, "γιατί να είμαστε όλοι τόσο περίεργοι;
Δεν μας φτάνει τόση περηφάνεια;"
Μα απάντηση δεν βρήκα και έτσι θεώρησα καλό
να το ξαναρωτήσω, αυτή τη φορά φωνάζοντας.
Κι έφυγαν σάλια και θυμός κι ηρέμησα και έπειτα δεν με
ένοιαζε "γιατί" και "πως" και "τι". Απλώς ήθελα να κοιμηθώ,
να κλείσω τα μάτια μου και αύριο να ξημερώσει
μια νέα μέρα.
Γιατί πάντα αύριο ξημερώνει μια νέα μέρα.
Μα και εκείνη θα είναι ίδια με την παλιά, σαν μια τρε-μπανάλ
εκδοχή της Μέρας της Μαρμότας και δεν θα παίζει ο 
Μπιλ Μάρεϊ και η Άντι Μακντάουελ μα εγώ και εσύ
και θα 'μαστε πιο γραφικοί και πιο περίλυποι και ούτε τα πρεζάκια
στην Ομόνοια δεν θα μας δίνουν φράγκο, που θα μου πεις "μας καταλαβαίνουν 
αυτοί, μας νιώθουν αν το καλοσκεφτείς."
Και, ναι, αν το καλοσκεφτώ, όλα μοιάζουν πιο λογικά.
Κι αν λες πως όχι, ίσως να δεις έναν ψυχίατρο γι' αυτό.
Βέβαια και αυτοί "ΙΑΤΡΟΙ" είναι, μα της ψυχής όπως λέει κι το δίπλωμα 
που φιγουράρουν καδραριστά στον τοίχο.
Μα είναι ψηλά ο πήχης κι άλλος τον πηδάει ενώ άλλος όχι.
Βέβαια στο τέλος όλοι κάποιον ή κάποια πηδάνε, κι έτσι
ο κόσμος γυρίσει -ακόμα- και θα 'χουμε τα χρόνια για τα πούμε γέροι.
Όχι πως μεγαλώσαμε, μα ο κόσμος γύρω μας μίκρυνε και στένεψε 
και πλέον για να προχωρήσεις πρέπει εκ των πραγμάτων κάποιον να πηδήξεις, κατάλαβες;
Μα η αλήθεια είναι πως στο τέλος μένει μόνο το "επειδή" και όχι το "γιατί"
οπότε καλύτερα να μην με ρωτήσεις κάτι το οποίο δεν
έχω ζήσει ακόμα, γιατί δεν θα μπορώ να στο απαντήσω
έτσι ώστε να βγάλει νόημα.
Όλα εδώ κάπου συντομεύουν και η αυλαία πέφτει, όσο κι αν
προσπαθήσουμε να το αποφύγουμε, 
τελικά όλα είναι θέμα αποφάσεων. Και για μένα
και για σένα
και για τους εκείνους που προσπαθούν με τόσο κόπο,
να το αποφύγουν.
Κατάλαβες;

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Διαστημική επέτειος

Σήμερα, 12 Απριλίου είναι η 50η επέτειος της ανθρώπινης παρουσίας στο διάστημα. Όλα ξεκίνησαν το 1961 όταν ένας Ρώσος, γιός ξυλουργού από το Γκζατσκ, ο Γιούρι Αλεξέγεβιτς Γκαγκάριν σφραγισμένος σαν σαρδέλα σε κονσέρβα βγήκε το διάστημα. Το διαστημόπλοιό του, "Βοστόκ 1" μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη με απόλυτη επιτυχία και η πτήση κράτησε 129 λεπτά. Οι επιστήμονες του ευχήθηκαν καλό κατευόδιο, δίνοντάς του μια στις δύο πιθανότητες να γυρίσει πίσω και να μην εκτροχιαστεί σε μια αέναη πορεία προς το άπειρο. Κάνοντας μια πλήρη περιστροφή της Γης με μέγιστη ταχύτητα 28.968 χλμ./ώρα βρισκόμενος σε μέγιστο ύψος 301 χιλιομέτρων ο Γκαγκάριν προσγειώθηκε με αλεξίπτωτο, σε ένα χωράφι νοτιοανατολικά της Μόσχας, μπροστά σε μια αγελάδα και μια κόρη. Αυτό το επετειακό βίντεο που κυκλοφορεί επίσημα στην σελίδα του Youtube είναι για εκείνη ακριβώς την στιγμή που η ανθρωπότητα έσπασε το τελευταίο σύνορο. Το διάστημα πλέον ήταν λίγο πιο κοντά. Απολαύστε το:



Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

ΚΕΡΑΤΕΑ - Τέχνη και αντίσταση στον δρόμο

Σήμερα, όπως είχα προαναφέρει στη σελίδα μου στο Facebook, ήταν η τελευταία μέρα του Φεστιβάλ αντίστασης της Κερατέας, με στόχο τη συλλογική δράση και ενημέρωση των πολιτών της Αθήνας ενάντια στην δημιουργία ΧΥΤΑ (Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμάτων) στο Οβριόκαστρο Κερατέας.


Στο Φεστιβάλ συμμετείχαν, αφιλοκερδώς, πολλοί γνωστοί καλλιτέχνες όπως οι: Magic De Spell, Παύλος Παυλίδης, Γιάννης Αγγελάκας, Σπυριδούλα, Ζακ Στεφάνου, Μίλτος Πασχαλίδης, Νικήτας Κλίντ (Ρόδες), Δημήτρης Πουλικάκος, Δημήτρης Βασιλάκης, Άλκης Κωσταντόπουλος, Πάνος Μουζουράκης, Λεωνίδας Μπαλάφας, Active Member και πολλοί, πολλοί άλλοι. Η μουσική είχε ξεκινήσει από νωρίς, εγώ προσωπικά έφτασα εκεί στις 3 μ.μ και είχαν ήδη ξεκινήσει. Κάπου στις 4 μ.μ κατέφτασε ένα μεγάλο γκρούπ από ποδηλάτες που ήρθαν μια ωραία 2μισάωρη βόλτα με λιακάδα, απ' το κέντρο της Αθήνας.


Μια κλούβα των ΜΑΤ ήταν σταθμευμένη λίγο παρακάτω και εμπόδιζε την κυκλοφορία. Με την απειλή του τεράστιου τεθωρακισμένου "Αύρα" τα ΜΑΤ δεν επέτρεπαν σε κανέναν να διασχύσει καν τον δρόμο ο οποίος περνούσε μπροστά από την στροφή που οδηγεί στην περιοχή του Οβριόκαστρου. Πολλοί λέγαν πως είχαν έρθει για την προστασία των σκαφτικών μηχανημάτων. Εγώ απλά πιστεύω ότι ήταν εκεί για να προκαλούν αντιδράσεις. Και τις είχαν. Λίγες αλλά τις είχαν.


Κατά τα άλλα το απόγευμα κύλισε πανέμορφα, σε πολύ καλό κλίμα, με τις μπύρες και τα σουβλάκια να μοιάζουν ατελείωτα όσο κι αν πλυθαίναμε. Προς το βραδάκι ο κόσμος ειχε ξεχειλήσει το χώρο της σκηνής και χυνόταν στα γρασίδια, στα δέντρα, στα ντουβάρια. Πολύ καλή ατμόσφαιρα και πολύ καλή μουσική. Μόνη μελανή κυλίδα ο κύριος Ιατρόπουλος (...) που σηκώθηκε μετά την συναυλία των Active member να διαβάσει ένα ποίημα "αφιερωμένο" στον πρωθυπουργό κύριο Γεώργιο Παπανδρέου. Εξ' αρχής προσπάθησε -με κολακείες- να κερδίζει τη συμπάθεια του κόσμου ξεκινώντας με το: "Εσείς είστε το Πολυτεχνείο της γενιάς σας", μα στη συνέχεια το έχασε και πέρασε σε μια αριστερή έξαρση εθνικισμού (σχήμα οξύμωρο όσο και ο ίδιος) με αποκορύφωμα το "...Λένε ότι όλοι άνθρωποι του πλανήτη είμαστε ίδιοι. Δεν είμαστε ίδιοι. Είμαστε παρόμοιοι, εμείς είμαστε Έλληνες..." από το οποίο και μετά δέχτηκε το πατροπαράδοτο γιουχάρισμα, σε συνδυασμό με την εκσφενδόνιση μισογεμάτων τενεκεδακίων μπύρας τα οποία και τον έλουσαν πατόκορφα. Αν αναλογιστεί κάποιος τις ατελείωτες ουρές για να πάρεις καινούργια μπύρα, μπορεί εύκολα να καταλάβει το μέγεθος του θυμού τον οποίο προκάλεσε μέσα σε μόλις τρία λεπτά ο τραγικός κύριος Ιατρόπουλος. Μετά τη ψυχρολουσία ο ρυθμός ανέβηκε και πάλι όταν στην σκηνή ανέβηκε ο Δημήτρης Αποστολάκης απ' τους Χαίνιδες και έθεσε τα πράγματα στην θέση τους, ως εύστροφος Κρητικός.

Το υπόλοιπο βράδυ κύλησε ομαλά τουλάχιστον μέχρι τις 22:00 που ξεκινήσαμε να αναχωρούμε γιατί υπήρχε και μια τεράστια διαδρομή να καλύψουμε.


Πραγματικά ήταν μια καταπληκτική προσπάθεια που απ' ότι έμαθα ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Αλκιβιάδη Κωσταντόπουλου, και αξίζει πραγματικά κάθε έπαινο και επευφημία. Είναι πάντως στενάχωρο που για να οργανωθεί ένα πραγματικά ενδιαφέρον και χαμηλού κόστους φεστιβάλ πρέπει να είναι απόρροια μιας συλλογικής αντίδρασης σε κάποιο κυβερνητικό μέτρο η απόφαση. Ας αρχίσουμε να οργανώνουμε αυτές τις εκδηλώσεις για την μουσική, για την κοινωνικοποίηση, για το κόσμο, τα παιδιά, τα σκυλιά που τρώνε τζάμπα ή γιατί πολύ απλά γιατί αξίζουν.

Ακολουθούν μερικές φωτογραφίες σε υψηλή ανάλυση (αν τις κλικάρετε θα ανοίξουν σε πλήρες μέγεθος). Αν θέλετε να ενημερωθείτε λίγο παραπάνω για το τι συμβαίνει στη Κερατέα μπορείτε να απευθυνθείτε εδώ.

(Όλες οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από τον Κύριο Καρπούζη. Σε περίπτωση που κάποιος, ο οποίος εμφανίζεται σε μια από αυτές, επιθυμεί να την κατεβάσω, ας επικοινωνήσει μαζί μου με ένα email.)


Ο Βασίλης Βασιλάτος και οι "Ιστορίες για κρουστά"

Χρώματα, γράμματα, λέξεις, συναισθήματα, πράξεις.


Άποψη του χώρου μπρος της σκηνής κατά το μεσημέρι.


Το παιδί και το αμάξι.


Παγωμένες, ατελείωτες μπύρες!


Η Ιουλία το παίζει "παιδί των λουλουδιών".


Ένα πιτσιρίκι δείχνει μπροστά. Πολύ μπροστά


Ο Χίπις και ο σκύλος. Ή μήπως ο σκύλος και ο χίπις;


Ο κύριος Γλέζος, μετά από μια σύντομη εμψυχωτική ομιλία, χορεύει με τη ψυχή του.

Ο Λεωνίδας Μπαλάφας επί σκηνής.


Ένα σκεπτικό κοριτσάκι, με την χρωματιστή κατασκευή του.


Σούρουπο. Οι Active member ετοιμάζονται.

Active Member επι σκηνής.

Για να κλείσω ένα βίντεο που τράβηξα από τους Active Member:

Σάββατο 9 Απριλίου 2011

Li Wei - Αψηφώντας τη βαρύτητα


Ο Li Wei γεννήθηκε το 1970 στο Hubei μια πόλη της Ανατολικής Κίνας. Είναι ένας σύγχρονος καλλιτέχνης -περφόρμερ- ο οποίος δημιουργεί φωτογραφίες του εαυτού του σε δραματικές σκηνές που συνήθως αψηφούν τη βαρύτητα ή δίνουν την αίσθηση της επικείμενης καταστροφής του. Ο υπερταλαντούχος αυτός -και απόλυτα τρελός- Κινέζος υποστηρίζει πως καμία από τις φωτογραφίες του δεν έχει επεξεργαστεί ψηφιακά, μά όλα τα "τεχνάσματα" έχουν γίνει με την βοήθεια "παραδοσιακών" εργαλείων όπως καθρεύτες, μεταλλικά καλώδια, σκαλωσιές αλλά και ακροβασία.

Η δουλειά του έχει δημοσιευτεί στα εξώφυλλα πολλών γνωστών περιοδικών τέχνεις όπως το Work, Flash Art, Contemporary, NY Arts, Fine Arts and Literature και άλλα.

Για περισσότερες επισκεφτείτε το site του καλλιτέχνη. Enjoy!

Ένα "making of" υπάρχει στο youtube που θα σας δώσει μια ιδέα του πως αυτός ο εξαιρετικός καλλιτέχνης προσχεδιάζει μια του φωτογραφία.

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Ποτέ ξανά

Ποτέ ξανά δεν θα αρκεστώ σε όσα λένε πως μου αναλογούν. Ποτέ ξανά δεν θα βολευτώ με μια χαραμάδα ήλιο και ένα παρτέρι χώμα που μου δίνουν. Θα διεκδικήσω και εγώ, ως οφείλω, μια μέρα που θα είμαι άνθρωπος. Ζωντανός, σεβαστός, με όραμα, όνειρα και χαμόγελο. Από μικρό με γαλούχησαν πως έρχονται δύσκολες εποχές. Πως η γενιά μου θα υποφέρει, θα σηκώσει στις πλάτες της τα χρωστούμενα απ' τα κεσάτια των προηγουμένων. Μα δεν ήταν κακοί έμποροι, χαραμήδες ήταν και τώρα οι απόγονοι τους, αταβιστικά αποποιούνται των ευθυνών τους. Μαζί τα φάγαμε. Το παραστράτημα δεν επιτρέπεται.

Είναι αδιαμφισβήτητο αγαθό η ελευθερία μου, μα η υποδούλωση δεν έχει πια μορφή στρατιωτικής υποταγής, απαγόρευση κυκλοφορίας και εκτελεστικού αποσπάσματος. Όχι, δεν εξυπηρετώ κανέναν πια νεκρός. Με θέλουν ζωντανό για να μπορώ να δουλεύω, να παράγω, να κερδίζω. Μα το κέρδος δεν είναι δικό μου, δεν είναι δικό τους, είναι των άλλων. Κάνει τον κύκλο του κι αφού ταΐσει όλους τους τροφαντούς, τους κοιλιόδουλους, τους αχόρταγους και τους καλοφαγάδες, επιστρέφει σε μένα, μια σταλιά, ίσα για να μπορέσω να δουλέψω κι αύριο. Ίσα να πάρω τα τσιγάρα μου, το αλκοόλ μου και τα ναρκωτικά μου, για να αντέξω άλλη μια μέρα. Πορευθείτε εν ειρήνη.

"Η δικτατορία του νεοφιλελευθερισμού", έτσι την αποκαλούν κάποιοι για να έχει ένα όνομα, με θέλει επαναφορτιζόμενη μπαταρία. Κάθε βράδυ φορτίζω κουράγιο, αντοχή κι ανέχεια, κι όλη μέρα παράγω γνώση, χρήμα κι έργο. Δεν μιλάω, δεν παραπονιέμαι, γιατί πίσω από μένα υπάρχουν άλλοι τριακόσιοι, εξαθλιωμένοι να καραδοκούν.  Η δικτατορία με τα χίλια πρόσωπα. Δεν ξέρεις ποιος σε κυβερνάει. Δεν ξέρεις που χρωστάς. Ούτε πόσα, ούτε γιατί. Μα είναι χαμένο το παιχνίδι της εθνικής μονόπολης κι εθελοτυφλούμε νομίζοντας πως θα έρθουν οι ζαριές και θα περάσουμε ανέγγιχτοι απ' την αφετηρία και θα πάρουμε τις είκοσι χιλιάδες δραχμές. Σύντομα θα φανεί η πραγματική διάσταση της ασθένειάς μας. Σύντομα θα τελειώσουν όσα υπάρχουν στην άκρη και τότε τα πράγματα θα γίνουν έκρυθμα. Εμένα πάντως για καλό μου φαίνεται ό,τι και να γίνει. Ποτέ ξανά τέτοια μέτρα εναντίον μου. Ποτέ ξανά η αβελτηρία, η οκνηρία της ψυχής. Είμαι άνθρωπος, έχω μια ζωή και δεν μου δόθηκε για να την δώσω ενέχυρο, μα για να την ζήσω.

Πέμπτη 7 Απριλίου 2011

The meet market


Το meet market, είναι -σύμφωνα με τους οργανωτές του, μια μη κερδοσκοπική κολεκτίβα δημιουργών. Μια κοινότητα με χειροτέχνες, σχεδιαστές, αλλόκοτους συλλέκτες και ομάδες καλλιτεχνικών δράσεων. Οργανώνεται στην Αθήνα, μια φορά, το πρώτο Σαββατοκύριακο κάθε μήνα, ένα διήμερο event σε διάφορες τοποθεσίες στην Αθήνα. Πότε στο Bios, πότε στο SIXDOGS ή στην Τεχνόπολή, το meet market μαζεύει κόσμο που θέλει να δει και να στηρίξει τους νέους ανεξάρτητους καλλιτέχνες αυτής της χώρας. Στο πρώτυπο των Ισπανικών αγορών, ο χώρος γεμίζει με στάντς και τραπεζάκια που φιλοξενούν χιλιάδες πολύχρωμα ρούχα, κοσμήματα, πορτοφόλια, κεριά, πιάτα, κεραμικά, φαγητά, παπούτσια, αφίσες, πίνακες ή ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Οι τιμές είναι συνήθως πολύ λογικές και το όλο σκηνικό ντύνει μουσική από -γνωστούς και μη- Djs ποτά και πολύ καλή ατμόσφαιρα. Όσες φορές πήγα δεν το μετάνιωσα. Ακόμα και να μην αγοράσεις τίποτα αξίζει να πας, να δεις, να ενισχύσεις ακόμα και με την παρουσία σου.



Σύμφωνα με το μανιφέστο του meet market "Είμαστε εδώ για να:

1. Δημιουργήσουμε μία μηνιαία σύγχρονη 'αγορά' στην Αθήνα.

2. Γιορτάσουμε και να προβάλλουμε την τοπική δημιουργικότητα.

3. Να καθιερώσουμε μία απευθείας σύνδεση μεταξύ των δημιουργών και του καταναλωτή.

4. Βοηθήσουμε να αναπτυχθεί μία δυνατή πολιτιστική έκφραση στην Αθήνα.

5. Προσκαλέσουμε όλον τον κόσμο να μας συνοδεύσει σε ένα ποικίλα ενδιαφέρον οπτικοακουστικό περιβάλλον.

6. Ενισχύσουμε μια διαδραστική πλατφόρμα για ποικίλες δημιουργικές εκφράσεις.

7. Να αναδείξουμε διάφορους πολιτισμικούς χώρους και τοποθεσίες στην Αθήνα άλλα και πανελλαδικά.

8. Υποστηρίξουμε τους ανεξάρτητους δημιουργούς, μικρούς επαγγελματίες, και να ενισχύσουμε την τοπική οικονομία."

Για μένα είναι μια πραγματικά αξιέπαινη προσπάθεια, εμπνευσμένη και θα πρέπει να βοηθηθεί, να εξαπλωθεί και να αναπτυχθεί σε κάτι ακόμη πιο δυνατό. Μια δυνατότητα για όλους τους καλλιτέχνες να δείξουν και να εμπορευθούν τις δημιουργίες τους, χωρίς τα νταβατζιλίκια των καλλιτεχνικών χώρων και των γκαλερί. Ο Κύριος Καρπούζης στηρίζει τους ανεξάρτητους καλλιτέχνες και θα είναι εκεί αυτή τη Κυριακή με ένα ποτήρι κρασί και άδειο πορτοφόλι. Περισσότερες πληροφορίες αλλά και για να δηλώσετε συμμετοχή αν σας ενδιαφέρει να πάρετε μέρος με την πραμάτεια σας, εδώ

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

Parov Stelar & The band

Ενόψει των συναυλιών του, είπα να κάνω ένα μικρό -να τόσο δα- αφιέρωμα στον καταπληκτικό μουσικό που ακούει στο ψευδώνυμο Parov Stelar. Το πραγματικό του όνομα είναι Marcus Füreder και έχει γεννηθεί στο Linz της Αυστρίας, το Νοέβριο του 1974. Όχι δεν είναι σκορπιός έχει γεννηθεί μετά τις 22 του μήνα, είναι τοξότης. Ο Parov εν έτει 2011 έχει καταξιωθεί ως μουσικός και Dj, ενώ με την μπάντα του κάνει περιοδείες σε όλο το κόσμο. Η μουσική του, το είδος της οποίας έχει ονομαστεί "electro-swing" μια ιδιοφυής μίξη, κάνει θραύση και ξεσηκώνει μικρούς και μεγαλύτερους όπου κι αν ακούγεται.

Ο Parov ξεκίνησε ως Dj μετά τα μέσα της δεκαετίας του 90, μα δεν άρχισε να ηχογραφεί και να παράγει τους δικούς του δίσκους μέχρι τη νέα χιλιετία. Αρχικά με το δικό του όνομα και μετέπειτα με το ψευδώνυμο "Plasma" (!) ο Marcus άρχισε να παίζει μουσική σε μαγαζιά ενώ παράλληλα έγινε μέτοχος στην εταιρία παραγωγής "Bushido recordings". Πολύ σύντομα όμως το 2004 άλλαξε το όνομά του σε "Parov Stelar" και ίδρυσε την δική του εταιρία με όνομα "Etage Noir recordings" και κυκλοφόρησε αμέσως ένα δίσκο και ένα EP με τίτλους "rough cuts" και "KissKiss EP" αντίστοιχα. Από τότε έχει κυκλοφορήσει ακόμη οχτώ δίσκους, δεκαοχτώ EP's, έξι singles ενώ τα τραγούδια του έχουν βρεθεί σε πάνω από εφτακόσιες συλλογές μουσικής (budhha bar, Hotel Costes κ.α) καθώς και σε πολλά τηλεοπτικά διαφημιστικά, ταινίες και σειρές. Μετά το 2005 ο Marcus ήρθε σε επαφή με ακόμη πέντε μουσικούς (δύο φωνητικά, ένα σαξόφωνο, έναν κρουστά και ένα μπάσο) και καθιέρωσε το όνομα "Parov Stelar Band" με το οποίο και περιοδεύει έκτοτε.


Για το είδος της μουσικής που παίζουν, να πούμε πως ακολουθεί κατά πόδας τα πρότυπα της σύγχρονης σκηνής που θέλει να γίνονται μίξεις παλιών γνωστών ρυθμών, με ηλεκτρονικούς ήχους (βλ. τους δικούς μας Imam Baildi), στην συγκεκριμένη περίπτωση ρυθμούς swing να συνδυάζονται με μουσική house και electro. Μια πολυπετυχημένη συνταγή για την οποία μπορεί να καμαρώνει ως ένας απ' τους πρώτους που την έκαναν ευρέως γνωστή μαζί με τον Mr Scruff,  ο Parov έχει συνεχώς αυξανόμενους θαυμαστές, ιδίως στην Ελλάδα που έρχεται τουλάχιστον μια φορά το χρόνο -και δεν εννοώ το καλοκαίρι για διακοπές. Το τουρ του Απριλίου περιλαμβάνει :

13 Απριλίου - Ιωάννινα _BOXX

14 Απριλίου - Βόλος _ "Τσαλαπάτα" (!)

15 Απριλίου - Αθήνα _FUZZ

16 Απριλίου - Θεσσ/νικη _FIX





Η τιμή είναι ενιαία, 25 ευρώ προπώληση (μετά τις 7 Μαρτίου στο www.tickettour.gr ) και 30 στην είσοδο με μοναδική εξαίρεση τα Γιάννενα που είναι 20 ευρώ η προπώληση και 25 στην είσοδο, ευγενική χορηγία του Αλί Πασά. Όσοι δεν τον έχετε ακούσει ποτέ να πάτε σίγουρα είναι πραγματικά μια εμπειρία ζωής. Ο κύριος Καρπούζης ενδέχεται να βρίσκεται στο  FUZZ στις 15 στην Αθήνα. Προς το παρόν σας αφήνω με ένα από τα εφτά βίντεοκλιπ που έχει γυρίσει και το προσωπικό αγαπημένο μου:


Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Σήμερα

Σήμερα έχει παζάρι γύφτων κάτω από το σπίτι μου.
Σήμερα ο ήλιος λάμπει στην Αθήνα.

Σήμερα βρέχει στην Ρόδο και στην Κυπαρισσία.

Σήμερα συνεχίζονται οι μάχες των κατοίκων της Κερατέας για τις χωματερές. Ο δήμος επιμένει σαν ένα αργοπορημένο πρωταπριλιάτικο αστείο. Σάλια και θυμός στο κέντρο της Αθήνας για τα πάντα και τους πάντες. Την κρίση, την απαγόρευση του καπνίσματος, τα μειωμένα ωράρια και τα έργα στον ηλεκτρικό. Την αύξηση του εισητηρίου. Την αύξησηση των διοδίων και την αύξηση του Φι Πι Α. Το ΔΝΤ, την ΕΚΤ, την ΕΕ, τις ΗΠΑ, την ΕΟΚ και όλα τα υπόλοιπα αιμοβόρα αρτικόλεξα. Τα χρώματα στους δρόμους έχουν ξεθωριάσει απ' το καυσαέριο. Άλλοι μιλούν για πτώχευση, άλλοι μεταφέρουν τα λεφτά τους στην Ελβετία κι άλλοι ξεκινούν εκτροφεία σαλιγγαριών πιστεύοντας πως αυτό θα ήταν μια καλή λύση. Μπορεί και να είναι, αλλά τι να μας πει, όταν λίγο πιο νότια ανθρώποι πεθαίνουν απ' τον διχασμό ενός αποτρελαμένου μνημείου  της Ανατολής και τον μενόμενο θυμό μιας Δύσης που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της ή μάλλον στο μπλοκ επιταγών της. Εδώ οι άνθρωποι διαδηλώνουν και τα ΜΑΤ τους πετάνε δακρυγόνα. Εκεί οι άνθρωποι διαδηλώνουν και τους πετάνε βόμβες. Carpet Bombing. Μια πολεμική τακτική για βομβαρδισμό πόλεων, "Βομβαρδισμός τρομοκρατίας".

Άρα τι παραπονιέστε και εσείς; Θα πει κάποιος Λίβυος: Εμάς εδώ μας έχουν διώξει απ' τα σπίτια μας και δεν ξέρουμε με ποιανού το μέρος να είμαστε; Με του τρελού που μας κυβερνάει αυταρχικά και αυτοκαταστροφικά ή με τους υπερατλαντικούς θείους που ήρθαν για επίσκεψη και μας έφεραν και δώρα τύπου Τόμαχοκ;

Βέβαια θα πει και ο Ιάπωνας, "τι να πούμε και εμείς που μας χτύπησαν όλα τα κακά του κόσμου; Σεισμός, τσουνάμι, πυρηνικά σε λίγο θα έρθει και μια πανώλη και θα γίνουμε η νέα Γομόρρα." Χιλιάδες άνθρωποι αγνοούμενοι. Χιλιάδες άνθρωποι ξεσπιτωμένοι. Άλλοι νεκροί, άλλοι ζουν με τον τρόμο μιας πυρηνικής καταστροφής. Πόλεις ολόκληρες σβήστηκαν απ' το χάρτη. Και οι χάρτες ανανεώνονται τόσο άμεσα πλέον που κάποιοι θα αναρωτιούνται αν πραγματικά ποτέ υπήρξαν.

Μα αναγωγές μπορείς να κάνεις επ' άπειρον και δεν ξέρω τι νόημα θα είχε κάτι τέτοιο. Όλα τα προβλήματα μας θα μοιάζουν μικρά μπροστά σε κάτι μεγαλύτερο και ακολουθώντας αυτή την επικίνδυνη νοοτροπία θα φτάναμε στο συμπέρασμα ότι: τι να μας πούνε και οι Ιάπωνες και οι Λίβυοι και όλοι, εδώ οι δακτύλιοι του κρόνου άρχισαν να κυμματίζουν λόγω κοσμικών συγκρούσεων. Far out.

Η συμβουλή είναι μια: Συμμαζέψτε το σπίτι σας. Και βγείτε λίγο έξω σήμερα, έχει ήλιο και είναι Κυριακή. Εγώ σας αφήνω με το αγαπημένο μου Κυριακάτικο τραγούδι

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

On ne voit bien qu'avec le cœur. L'essentiel est invisible pour les yeux.



"Δεν βλέπεις καθαρά παρά μόνον με την καρδιά. Το ουσιώδες είναι αόρατο για τα μάτια." Σας θυμίζει τίποτα αυτή η φράση; Σίγουρα την έχετε διαβάσει κάποια στιγμή στην ζωή σας, πιθανόν όταν είσασταν μικροί, μα ίσως και αργότερα. Βρίσκεται σε ένα από τα πιο αγαπημένα παιδικά βιβλία του κόσμου, τον "Μικρό Πρίγκιπα" του Γάλλου Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Σήμερα μιας και είναι η παγκόσμια ημέρα παιδικού βιβλίου σκέφτηκα να κάνουμε ένα μικρό αφιέρωμα, στο καταπληκτικό αυτό βιβλίο που έχει κατακτήσει με την απλότητα, την αθωότητα και τον λυρισμό του, μικρούς και μεγάλους.

"Ο Μικρός Πρίγκιπας" εκδόθηκε πρώτη φορά το 1943 (εκδόσεις Reynal & Hitchcock) και αμέσως έγινε αγαπητό όχι μόνο στη χώρα του αλλά και σε ολόκληρο το κόσμο. Μεταφράστηκε σε πάνω από 190 γλώσσες (!) και έχει πουλήσει πάνω από ογδόντα εκατομμύρια αντίτυπα, κάνοντάς το ένα από τα πιο ευπώλητα βιβλία της ιστορίας (υπάρχουν πολλές ανεπίσημες μετρήσεις που αναφέρουν πωλήσεις της τάξεως των διακοσίων εκατομμυρίων). Για να ρίξουμε μια ματιά όμως στο πως ήρθε στη ζωή αυτή η καταπληκτική ιστορία:


Στις 30 Δεκεμβρίου το 1935 μετά από δεκαοχτώ ώρες στον αέρα, ο Εξυπερύ μαζί με τον πιλότο του Αντρέ Πρεβό, έπεσαν με ένα αεροπλάνο στην Λιβυκή έρημο Σαχάρα. Προσπαθούσαν να σπάσουν το ρεκόρ πτήσης από Παρίσι στη Σαιγκόν και να κερδίζουν εκατόν πενήντα χιλιάδες Φράγκα. Το αεροπλάνο τους ήταν ένα Caudron C-600 Simoun n° 7042. Αφού επέζησαν την πτώση, ήρθαν αντιμέτωποι με ταχεία αφυδάτωση. Είχαν μαζί τους μερικά σταφύλια, ένα πορτοκάλι και λίγο κρασί, με υγρά συνολικά για να τους αντέξουν μια μέρα. Οι χάρτες τους ήταν κακοσχεδιασμένοι, ελλείπείς και πρωτόγονοι. Έπρεπε σε λιγότερο από είκοσι-τέσσερις ώρες να βρουν νερό αλλιώς θα είχαν σοβαρό πρόβλημα. Δυστυχώς στο τέλος της πρώτης μέρας πεζοπορίας στην έρημο δεν κατάφεραν να βρουν τίποτα. Την δεύτερη μέρα οφθαλμαπάτες άρχισαν να τους αποπροσανατολίζουν. Σιγά σιγά οι οφθαλμαπάτες άρχισαν να ζωντανεύουν και όσο περπατούσαν τόσο έμοιαζαν πιο χαμένοι. Στο τέλος της τρίτης μέρας είχαν αφυδατωθεί τόσο που σταμάτησαν να ιδρώνουν. Δεν έμοιαζε να υπάρχει καμία σωτηρία για τους δύο άτυχους νέους. Κάπου τότε ο Εξυπερύ συνάντησε τυχαία μια αλεπού Φένεκ (αλεπού της ερήμου) που αποτέλεσε την έμπνευση για τον χαρακτήρα της αλεπούς στο βιβλίο. Την τέταρτη μέρα τους βρήκε τυχαία ένα Βεδουίνος και τους περιμάζεψε χορηγώντας τους μεγάλες ποσότητες Εχινάχιας και άλλων ορών ενός αυτοσχέδιου πακέτου ενυδάτωσης.


Ο Εξυπερύ φαίνεται πως έγραψε την ιστορία ως μια δηκτική αλληγορία για τα όσα έζησε ο ίδιος, με τον χαρακτήρα να ταυτίζεται με αυτόν σε μια παιδική ηλικία (που τον αποκαλούσαν "le Roi-Soleil" δηλαδή ο βασιλιάς του ήλιου, λόγω των ξανθών του σπαστών μαλλιών). Τα τελευταία λόγια του ετοιμοθάνατου αδερφού του Αντουάν, Φρανσουά "Μην ανησυχείς, είμαι καλά, δεν μπορώ να κάνω τίποτα γι' αυτό, είναι το σώμα μου", φαίνεται να έχουν εμπνεύσει τον διάλογο όπου ο μικρός πρίγκηπας παρηγορεί τον ετοιμοθάνατο πιλότο πως το σώμα του είναι μόνο ένα κέλυφος.

Η τεχνική όπου φιλοσοφικά και κοινωνικά ερωτήματα και κριτικές παρουσιάζονται από εξωγήινους χαρακτήρες που έχουν έρθει στη Γη, έχει πρωτοχρησιμοποιηθεί από τον Γάλλο φιλόσοφο συγγραφέα και ευθυμογράφο, Βολταίρο απ' τον οποίο εικάζεται ότι ο Εξυπερύ είχε εμπνευστεί.


Την ελληνική μετάφραση έχει κάνει ο Στρατής Τσίρκας (το βιβλίο είναι ενενήντα-έξι σελίδες) μα συνολικά έχει μεταφραστεί σε πάνω από 190 γλώσσες, ένα πραγματικά απίστευτο νούμερο. Εγώ προσωπικά δεν ήξερα πως υπήρχαν τόσες γλώσσες στο κόσμο. Ενδεικτικά να αναφέρω πως έχει μεταφραστεί και στην γλώσσα Toba που είναι μια από τις γλώσσες των ιθαγενών της βόρειας Αργεντινής και ήταν το δεύτερο βιβλίο που μεταφράστηκε ποτέ στην ιστορία της γλώσσας αυτής, μετά την Καινή Διαθήκη. Πολλοί έχουν προσπαθήσει να εντοπίσουν τον αστεροειδή στον οποίο ζούσε ο μικρός Πρίγκηπας και κάποιοι έχουν ονοματίσει τους αστεροειδείς και τα μικρά φεγγάρια με το όνομα B-612 που είναι και το όνομα του αστεροειδή στο παραμύθι, ενώ το "Ίδρυμα B-612" έχει ιδρυθεί για την μελέτη αστεροειδών που έχουν πιθανότητα να πέσουν στη γη.

Ο μικρός πρίγκηπας πιστεύω -ή θα 'θελα να πιστεύω πως- υπάρχει σε κάθε σπίτι, σε κάθε βιβλιοθήκη. Στην δική μου κάθεται με αρχοντιά ανάμεσα σε πολλά άλλα παραμύθια και δεν περνάει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που το έχω ανοίξει, μέχρι να το ξανακάνω. Είναι κάτι που πάντα θα με συντροφεύει.

Μπορείτε να κατεβάσετε το βιβλίο του μικρού Πρίγκιπα δωρεάν από εδώ

Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

"Το πείραμα της Αργεντινής" - Ντοκιμαντέρ Εξάντα

Το πείραμα της Αργεντινής - Εξαντάς Ντοκιμαντέρ στο κόσμο


Όταν ο Γιώργος Αυγερόπουλος έφυγε από την Αργεντινή το 2002, είχε αφήσει την ιστορική πλατεία του Μαΐου, γεμάτη διαδηλωτές και συνθήματα. Τώρα την ξαναβλέπει σχεδόν στην ίδια κατάσταση, όμως ο λόγος είναι διαφορετικός. Ο τέως πρόεδρος της Αργεντινής Νέστορ Κίρσνερ,σύζυγος της σημερινής προέδρου Κριστίνα, έχει μόλις πεθάνει, χτυπημένος από ένα βαρύ καρδιακό επεισόδιο. Οι υποστηρικτές του, που αποτελούν και την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος, τον θεωρούν ήρωα, καθώς ήταν ο άνθρωπος που κατάφερε να βγάλει την Αργεντινή από την κρίση και να διώξει το Δ.Ν.Τ. από τη χώρα. "Μας έδωσε πίσω την αξιοπρέπειά μας." "Αυτός ήταν που μας απελευθέρωσε από τα νύχια αυτού του αρπαχτικού τέρατος!", είναι μερικές από τις φράσεις των συγκεντρωμένων στην πλατεία. "Και αφού εσείς είστε από την Ελλάδα που περνάει τώρα άσχημες στιγμές, να ξέρετε ότι εμείς ήδη το περάσαμε. Ήμασταν αιχμάλωτοι των δανείων και του συσσωρευμένου χρέους. Κι αυτά τα δάνεια δεν ήταν για εμάς. Δεν ήταν για το λαό. Ποτέ δεν είναι για τον λαό. Γι' αυτό και οι Έλληνες κάνουν καλά και διαδηλώνουν. Είναι θλιβερό να μη μαθαίνεις, να μη καταλαβαίνεις..."

Διαβάστε αναλυτικά το υπόλοιπο άρθρο εδώ, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και επίκαιρο. Δείτε το πρώτο μέρος του ντοκιμαντέρ "Το πείραμα της Αργεντινής" σύντομα και μέσω ίντερνετ στην ιστοσελίδα του Εξάντα.

Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

Το photoshop στα χέρια μας

Είχατε ποτέ φανταστεί πως θα ήταν αν μπορούσατε να έχετε κάποιες από τις λειτουργίες του photoshop στο γραφείο και στην κασετίνα σας; Λογικά όχι, αλλά αυτή η ευφάνταστη εφεύρεση θα σας κάνει να τις φανταστείτε. Δύο από τις λειτουργίες του δημοφιλούς προγράμματος της Adobe ενσωματώνονται σε ένα gadget. Το νέο στυλό της dornob έχει ένα ενσωματομενο σκάνερ στο πάνω μέρος και "σκανάρει" το χρώμα από κάθε αντικείμενο στο χώρο. Έπειτα αναπαριστά το χρώμα σε μια επιφάνεια που έχει στο πίσω μέρος καθώς και αναμειγνίει τα χρώματα στο εσωτερικό -με την βοήθεια τριών χρωματοδοχείων RGB. Με αυτό το τρόπο μπορεί να αναπαραστήσει κάθε χρωματική απόχρωση με τον ίδιο τρόπο που δουλεύει η χρωματική παλέτα του photoshop.


Περισσότερες πληροφορίες στο site της εταιρίας εδώ

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Οι δρόμοι της Αθήνας

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ της Αθήνας, έχουν γίνει μια αυτοκινούμενη μάζα από σίδερα, αναψοκοκκινισμένες φάτσες, σάλια και θυμό. Μια παρωδία της εκπολιτισμένης βαρβαρότητας, ένα ρίνγκ που δεν απέχει πολύ από καλαμπουρίστικο ριάλιτι, σαν αυτά τα μεσημεριανά που κάθεσαι στο καναπέ σου και τα χλευάζεις, μια σχιζοφρενής προσωπικότητα με κόμπλεξ κατωτερότητας και έλλειψη χρόνου. Οι δρόμοι στην Αθήνα μοιάζουν με πείραμα, που κάποιοι στωικοί επιστήμονες με παγερές πλατιές εκφράσεις παρατηρούν, για να καταγράψουν τις αντιδράσεις χιλιάδων αγανακτισμένων εγωιστών που τους έχουν αμολήσει, αφού πρώτα τσιγκλίσουν όσο δεν πάει όπως τους ταύρους στους δρόμους της Παμπλόνα. Και είναι όλοι αυτοί οι φουρκιασμένοι ανθρωπίσκοι σαν κομματάκια φρούτα που τα έβαλες στο μπλέντερ. Ρεύμα. Κλείνει το κύκλωμα. Φρουτοσαλάτα.

Είναι αδύνατο να κυκλοφορήσεις στο κέντρο της Αθήνας, με κάποιο ιδιωτικό μεταφορικό μέσο για πάνω από δεκαπέντε λεπτά και να μην βρίσεις τουλάχιστον έναν Άγιο. Είναι αδύνατο να μην κοντέψουν να σε πατήσουν, να σε τρακάρουν να σε μπλοκάρουν, να μην καρδιοχτυπήσεις για έναν πεζό ή ένα παπάκι που θα σου χωθεί μπροστά σου με τσαμπουκά σαν αυτόχειρας χρηματιστής μετά από κατάρρευση της Σοφοκλέους. Να μην σε τριπλοπαρκάρει κάποιος για να καμακώσει στα πεταχτά την σαραντάρα ιδιοκτήτρια απ' το γωνιακό μαγαζί που έχει βγει έξω με υπερβολικό ντεκολτέ και χαμογελάει, ενώ αυτός επιδεικτικά κάθεται με ανοιχτή τη πόρτα αγέρωχος και κομπάζει πόσο στα αρχίδια του τους έχει όλους γραμμένους. Να μην κολλήσεις στο ίδιο φανάρι για πάνω από δέκα λεπτά γιατί αυτοί που περνούν κάθετα έχουν κλείσει και το δικό σου ρεύμα, να μην πιαστεί το πόδι σου στο πεντάλ και να σιχαθείς την φάτσα σου στον καθρεύτη. Να μην κοιτάξεις με μισό μάτι την μποτοξαρισμένη ξανθιά που σαλπάρει τη πανάκριβη μαούνα 4x4 σε κάθε στενοσόκακο, μπλοκάροντας και τους μεν και τους δε, προσπαθώντας να καταλάβεις απλά γιατί έχει και οδηγάει ένα όχημα που αρχικά είχε φτιαχτεί για τον Αμερικανικό στρατό, για να μεταφέρει εικοσιπέντε φαντάρους με πλήρη εξάρτηση στην έρημο.

Μπορεί η Αθήνα να έχει νέφος και άτακτη δόμηση, μπορεί να μην έχει πλέον τον ομοιόμορφο και ιδιαίτερο χαρακτήρα που είχε παλιότερα και το πράσινο να γίνεται σιγά σιγά έκθεμα σε μουσείο, μπορεί να πλακόστρωσαν όλη την πλατεία Ομονοίας, μπορεί η Πειραιώς να γίνεται Γκέτο, αλλά το χειρότερο πρόβλημα της πόλης για μένα είναι το κυκλοφοριακό και αυτοί που το κυκλοφορούν. Σε λίγο στα φανάρια τα παιδάκια θα πουλάνε πρόζακ και λεξοτανίλ. Έγραψα ένα μικρό δίστιχο σήμερα καθώς περίμενα στην κίνηση και θα σας το παρουσιάσω.

Αθήνα μεγαλόχαρη του Περικλή γωνία,

γαμιέται το κυκλοφοριακό και η συγκοινωνία.

Να και μια λύση που προτείνει ο Bill Hicks για την λύση του κυκλοφοριακού


Το κομμάτι για την οδήγηση είναι απ το 4:00 λεπτό και μετά, αλλά αξίζει να το δείτε όλο.


Πέμπτη 17 Φεβρουαρίου 2011

RWJ - το μέλλον της τηλεοπτικής σάτιρας;


Ο λόγος στην σημερινή καταγραφή, για τον Ray William Johnson τον 23χρονο κωμικό που έχει γίνει γνωστός από την σατιρική εκπομπή που διατηρεί στο κανάλι του, στο youtube. Οι εκπομπές του βγαίνουν δύο φορές την εβδομάδα, κάθε Δευτέρα και Πέμπτη στον -ιντερνετικό- αέρα και διαρκούν πέντε λεπτά. Κατά την διάρκεια αυτών των πέντε λεπτών, ο Ray παρουσιάζει και κριτικάρει με τον δικό του χιουμουριστικό τρόπο τα συνήθως ήδη αστεία βίντεο. Από γάτες να χορεύουν, σκύλους να τραγουδάνε, μαστουρωμένους να κλαίνε γιατί είδαν διπλά ουράνια τόξα, ταύρους να κυνηγάνε αμάξια, τηγανίτες να κλέβουν τράπεζες, διαστημάνθρωπους να παρουσιάζουν εκπομπές μαγειρικής, άλογα να κάνουν παρέλαση στα δύο πόδια, αλιγάτορες να τρώνε ξύλο από θυμωμένες ψιψίνες. ο Ray έχει ταχθεί να μας παρουσιάζει την ελίτ των βίντεο που είτε έχουν εξαπλωθεί απότομα σε views (τα λεγόμενα και viral videos) είτε απλά βίντεο που του αρέσουν προσωπικά πολύ. Το υλικό δεν το μαζέυει προφανώς μόνος του, μα έχει εκατομμύρια -και δεν υπερβάλω- οπαδούς που καθημερινά του στέλνουν βίντεο με σκοπό να τα παρουσιάσει και να νιώσουν και αυτοί μέρος της εκπομπής του νεανικού αστέρα του διαδικτύου. Ενδεικτικά να αναφέρω πως οι εκπομπές του έχουν από πέντε έως εφτά εκατομμύρια views (!) κάνοντας τον Ray τον δεύτερο πιο πολυεπισκεπτόμενο χρήτη του youtube μετά τον Nigahiga για τον οποίο θα κάνω κάποιο ξεχωριστό αφιέρωμα στο εγγύς μέλλον. Η εκπομπή του "Equals Three" ( =3 ) ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2009 με μια πολύ μικρή και ερασιτεχνική κάμερα και σιγά σιγά εξελίχθηκε, όπως και το στυλ του ιδίου, φέρνοντας τον πλέον σε μια πιο αυτοσυγκρατημένη και δυναμική παρουσία και με τον δικό του μοναδικό και ξεχωριστό χαρακτήρα αλλά και ατάκες, που έχουν γίνει σήμα κατατεθέν του.


Πρόσφατα ο Ray ξεκίνησε και ένα άλλο κανάλι με τίτλο, "Your favorite Martian" όπου εμφανίζεται ο ίδιος ως καρτούν να τραγουδάει αστεία και γνωστά τραγούδια καθώς και ένα vlog με τίτλο BreakingNYC όπου καυτηριάζει με τον δικό του τρόπο την ζωή στην Νέα Υόρκη, παρουσιάζοντας κομμάτια από την προσωπική του καθημερινότητα.

Αυτό ήταν το πρώτο επεισόδιο που έπεσε στα χέρια μου με αφορμή το βιντεάκι του υποψήφιου κυβερνήτη απ' το κόμμα "Rent is too damn high" και μετά από αυτό το επεισόδιο έκατσα και παρακολούθησα όλα τα υπόλοιπα των προηγουμένων δυόμισι χρόνων. Στην αρχή μπορώ να πω δεν με είχε ξετρελάνει το στυλάκι του, θυμίζει πολύ Αμερικάνικο κολλεγιόπαιδο που κάνει χαβαλέ σε στυλ "American Pie" αλλά μετά από λίγο διαπίστωσα πως είναι αρκετά χαμηλών τόνων ως προς το υφάκι του, και ενώ έχει κάποια τέτοια σχόλια, δεν αποτελούν το κυρίως πιάτο. Καθώς έβλεπα όλο και περισσότερες εκπομπές μου άρεσε και περισσότερο και πλέον αντικρίζω με χαρά τα νέα επεισόδια κάθε Δευτέρα και Πέμπτη.


Για μένα αυτό είναι το μέλλον της κωμικής τηλεόρασης. Το ίντερνετ δεν θα αργήσει να κάνει κατάλληψη τον τηλεοπτικό χώρο και οι τηλεοράσεις θα γίνουν σύντομα ρετρό. Το youtube και άλλα παρόμοια δίκτυα θα γεμίσουν με εκπομπές χρηστών και τα κανάλια του μέλλοντος θα είναι αυτά που έχει ήδη ο κάθε χρήστης στο youtube. Μέσα από αυτό το σκηνικό θα αναδυθούν τέτοιες παρόμοιες προσωπικότητες που θα παρουσιάζουν τις εκπομπές τους πλέον παγκόσμια σε κλίμακες που θα ξεφεύγουν απ' το κλοιό της χώρας. Αναλογιστείτε ότι ο Ray έχει μέσω όρο τηλεθέασης έξι εκατομμύρια εμφανίσεις στο κανάλι του, πιο πολλές απ' ότι έχουν όλα τα ελληνικά τηλεοπτικά κανάλια μαζί. Και βρίσκεται σπίτι του, μόνος του, με μια κάμερα των πεντακοσίων δολλαρίων, χωρίς προυπολογισμό, χωρίς έξοδα, χωρίς νοίκι. Αυτή τη στιγμή η τηλεθέαση είναι δωρεάν, καθώς ακόμα η φιλοσοφία του youtube είναι ευτυχώς αυτή, μα έχει ξεκινήσει μια σειρά προιόντων, όπως μπλούζες με την φάτσα του και ατάκες απ' την εκπομπή. Πέρα από αυτό όμως, που είμαι σίγουρος πως του αποφέρει αρκετά χρήματα, η δύναμη των διαδικτυακών αστέρων στηρίζεται καθαρά στην φήμη. Ίσως τελικά το ίντερνετ να είναι η γη της επαγγελείας. Η γη πάνω στην οποία ότι δηλώσεις είσαι (όπως πολλοί λένε για την Νέα Υόρκη και για άλλες μητροπόλεις του κόσμου), η γη πάνω στην οποία ο γιός του σιδερά είναι Βασιλιάς όπως ήταν κάποτε το Βασίλειο των Ουρανών.






Κυριακή 9 Ιανουαρίου 2011

Καλή χρονιά!

Να ζητήσω συγνώμη απ' τους λίγους αλλά εξίσου σημαντικούς αναγνώστες του blog μου, καθώς με τις μετακομίσεις και αλαγές χώρες, τη γαλοπούλα και τα μελομακάρονα, ατόνισα και δεν έχω γράψει κάτι καιρό τώρα. Όμως σύντομα θα αρχίσει το blog να επανέρχεται, όπως και η σιλουέτα μου. Ελπίζω δηλαδή. Μετακόμισα Πετράλωνα στην Αθήνα σε ένα πολύ γλυκό διαμέρισμα (thnx Λουκία) και πλέον πάμε πάλι απ' την αρχή. Πολλοί θα με ρωτήσουν, αν δεν το έχουν κάνει ήδη, γιατί γύρισες. Κάτσε έξω ρε εκεί είναι οι δουλειές! Αυτό μου λένε συνήθως. Όμως η ζωή είναι τόσα παραπάνω από μια δουλειά. Είναι αγάπη, είναι οικογένεια, είναι φιλία, είναι εμπειρίες, είναι στιγμές χαράς και γέλιου και πάνω από όλα είναι μικρή. Κι αν δεν την νιώθεις μικρή εσύ ακόμα, μπορεί να την νιώθει μικρή κάποιος γύρω σου. Γύρισα γιατί ένιωσα πως πρέπει να γυρίσω. Θα ξαναφύγω αν το νιώσω μα μέχρι τότε, θα εκπέμπουμε live από την Αθήνα και ενιότε από τα Γιάννενα (γιατί αγαπάμε τους κασμεράδες, ούτε καν Μαρινίκη, Πέρσες, Τάσος Πάντος, ναρούτο κόψε πατζάρι, τριο πούσης Σάντος κτλ κτλ κτλ) και Πάτρα γιατί αγαπάμε και goffieuδες και ερήμη, χομπίστες, λιτός Δωρικός, δεν μπορώ κτλ κτλ κτλ.

Μέχρι τότε να έχετε όλοι το νου σας (του).

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Η Ελλάδα, το μνημόνιο κι οι μέλισσες




Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Λονδίνου (Royal Holloway), υπό τον δρ. Νάιτζελ Ρέιν της Σχολής Ανθρωπίνων Επιστημών, δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο αμερικανικό περιοδικό φυσιολογίας και γενετικής καταγωγής "The Place that all come from". Σύμφωνα με αυτήν, οι Έλληνες καθημερινά έχουν να κάνουν πολλές και συχνά δύσκολες και βαρετές δουλειές (όπως να πάνε στο δημόσιο, στη δουλειά, σε γιατρούς, στη πεθερά κτλ κτλ). Αντιλαμβάνονται την ανάγκη να εξοικονομήσουν ενέργεια για το βράδυ τους, που θα πάνε στα μπουζούκια και στις ντισκοτέκ και πρέπει να είναι αεράτοι φρέσκοι και μιδάτοι, γι αυτό «υπολογίζουν» το τι "πρέπει" να κάνουν, πότε αλλά και πως.

Ένα νέο "αφιέρωμα" στον απλό Ελληνικό λαό βρήκε, εύκολα, το φως της δημοσιότητας. Σύμφωνα με ένα δημοσίευμα του περασμένου μήνα που μας έστειλε ένας φίλος μας από Βαρκελώνη, η Ελλάδα ήταν πάλι στο στόχαστρο των επιστημόνων. Μετά από τα άρθρα περί μνημονίου και αποχής των κάλπεων, ΔΝΤ και του αν θα πρέπει το Greek tzatziki να γράφετε με "Z" ή "S" τώρα έρχεται μια νέα έρευνα να αναπτερώσει το πεσμένο ηθικό των απογόνων του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Σύμφωνα με το άρθρο που παρουσίασε το BBC, η έρευνα στοχεύει στην απίστευτη ιδιότητα που έχει ο μέσος Έλληνας να κάνει όποια εργασία απαιτείται από αυτόν με την λιγότερη δυνατή δαπάνη ενέργειας.


Πάντα ο κύριος Καρπούζης ήξερε πως οι Έλληνες ήταν αδικημένος λαός και γρήγορα αυτό θα έβγαινε στην επιφάνεια. Απ' ότι φαίνεται λοιπόν το εν λόγω άρθρο δημοσιεύει πως οι Έλληνες ένας λαός απλός, έως και διανοητικά οπισθοδρομικός λόγω εκτεταμένης έκθεσης σε πίτσα, μπύρα και ηλίθια reality shows κατά το Αμερικάνο πρότυπο (who's your daddy? ) έχει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ικανότητα. Οι Έλληνες μπορούν να βρίσκουν πάντα το μέσο με την λιγότερη ενέργεια για να πραγματοποιήσουν μια εργασία. Μια ιδιότητα που παρομοιάζεται με μια άλλη ενός λίγο ανώτερου όντος.

Η μέλισσα, ναι η γνωστή (μα όχι η Μάγια) κιτρινόμαυρη ιπτάμενη  παραγωγός του μελιού (που φοράει τα χρώματα της ΑΕΚ κα του ΑΡΗ) έχει την εξής ικανότητα, να ταξιδεύει από λουλούδι σε λουλούδι διαλέγοντας έτσι τους προορισμούς και την σειρά των, ώστε να κάνει την μικρότερη δυνατή διαδρομή. Ορίστε και το σχετικό άρθρο εδώ


Το τι "πρέπει" σημαίνει πως οποιαδήποτε είδους εργασία ή μετακίνηση μπορεί να αποφευχθεί, θα αποφευχθεί χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν υπάρχει χρόνος για περιττές κινήσεις και σκέψεις. Σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν οι σκάλες, τα λαχανικά, οι γιατροί, οι αιματολογικές εξετάσεις και η εξετάσεις χοληστερίνης, η ανακύκλωση, η εξοικονόμιση ενέργειας, η εκγύμναση, η παιδεία και ένα από τα πιο πρόσφατα και τρανά παραδείγματα, οι ψηφοφορία των δημοτικών, νομαρχιακών ή κάθε είδους εκλογών.


Αν τώρα "ΠΡΕΠΕΙ" να γίνει κάτι, έρχεται το πότε. Η δεύτερη δικλείδα ασφαλείας  ενεργοποιείται άμεσα στο μυαλό του μέσου Έλληνα, μετά το "πωωωωω" και  λειτουργεί με την πολύ βασική μαθηματική αρχή :

Έστω Χ η εργασία. Αν Χ μπορεί να γίνει αύριο, τότε Χ = αύριο.

Τρανά παραδείγματα αυτών είναι η κατάθεση φορολογικής δήλωσης, παραλαβή του ετήσιου σήματος οχημάτων απ' την εφορία, οι εγγραφές στα πανεπιστήμια και άλλα παρόμοια ιδρύματα, η κατάθεση αδειών και γενικότερα οποιαδήποτε κατάθεση οτιδήποτε πράγματος που έχει π ρ ο θ ε σ μ ί α . Αυτή η λειτουργία δυστυχώς καμιά φορά έχει μερικά ανεπιθύμητα αποτελέσματα, καθώς είναι αυτή που εκκρίνει μια ουσία που προκαλεί γκρίνια δυσφορία μιζέρια και εκσφενδόνιση σαλιών και συμβαίνει όταν πολλοί Έλληνες μαζευτούν σε ένα σημείο για τον ίδιο λόγο.


Τώρα φτάνοντας στην τελευταία μέρα της παράτασης της προθεσμίας έρχεται η τρίτη αυτόματη λειτουργία η οποία είναι και αυτή που ξεχωρίζει τους Έλληνες απ' τα υπόλοιπα ζώα, εκεί που έρχεται να πάρει μπρος ο νους. Το "ΠΩΣ".

Εδώ έχουμε να κάνουμε με την μείωση του ενδιαφέροντος και της προσπάθειας στο ελάχιστο. Ένα βήμα πριν τον κλινικό θάνατο, αυτή θα είναι η ταχύτητα με την οποία θα πραγματοποιηθούν οι εργασίες που "πρέπει να γίνουν και "δεν γίνεται να πάρουν άλλη παράταση". Από τις εργασίες αυτές θα γίνουν πρώτα που δεν είναι πολύ μακρυά ή πολύ δύσκολες  και με πολλά ενδιάμεσα διαλείμματα για καφέ και τσιγάρο και πολύ κουβέντα. Για τις άλλες βλέπουμε. Η αποφυγή ευθυνών θα προκύψει όπου είναι δυνατόν να προκύψει και η ανταλλαγή ευθυνών θα αρχίσει  όταν και αν ανακαλυφθεί η  εν λόγω αποφυγή. Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα αυτής της κατηγορίας είναι οι λίγο πάνω από τους έ ν α   ε κ α τ ο μ μ ύ ρ ι ο   δημόσιους υπάλληλους που έχει η χώρα αυτή και που πάνω κάτω αποτελούν ένα χαρακτηριστικό δείγμα καθώς είναι το 10% του πληθυσμού.