Τελικά απ' ό,τι φαίνεται υπάρχουν. Το συνωμοσιακό μου μυαλό δεν μπορεί να βρει λαβή για την δωρεά τριακοσίων εκατομμυρίων Δολαρίων (213 εκατ. ευρώ) του ιδρύματος "Σταύρος Νιάρχος" για την ανακατασκευή της περιοχής του Δέλτα Φαλήρου εκεί που κάποτε, όχι πριν πολλά χρόνια, βρισκόταν ο ιππόδρομος Αθηνών. Τα χρήματα προορίζονται για ένα πάρκο εκτάσεως 50 στρεμμάτων στη συμβολή των λεωφόρων Ποσειδώνος και Συγγρού καθώς και την κατασκευή της νέας Εθνικής Βιβλιοθήκης καθώς και της πρώτης Όπερας της Ελλάδος. Ο αρχιτέκτονας για το έργο είναι ο Ιταλός Renzo Piano ο οποίος έχει ήδη κάνει μια παρουσίαση στο Ζάππειο στα τέλη του Ιανουαρίου η οποία περιελάμβανε την αρχική ιδέα για το συγκρότημα.Σύμφωνα με τα σχέδια του Piano το πράσινιο θα έχει το κύριο λόγο στο χώρο με τις περισσότερες εγκαταστάσεις να βρίσκονται υπογείως, τρανή εξαίρεση η Όπερα και το εγκιβωτισμένο αναγνωστήριο που θα ξεπροβάλει μέσα από τον λόφο, σαν μια ιπτάμενη κουπαστή πρασίνου δίνοντας μια φυγή προς την ακτογραμμή και τη θάλασσα. Όλοι οι κτιριακοί χώροι που θα είναι υπέργειοι, καθώς και η στέγη που θα ενοποιεί την Όπερα με την βιβλιοθήκη (περίπου 10.000 τ.μ), θα είναι καλυμμένοι με φωτοβολταϊκά πανέλα ώστε να καλύπτουν το μεγαλύτερο -αν όχι όλο- μέρος από τις ενεργειακές απαιτήσεις του Πάρκου. Σημαντικό στοιχείο του σχεδιασμού ήταν επίσης το νερό γι' αυτό θα δημιουργηθεί ένα κανάλι με φιλτραρισμένο θαλασσινό νερό το οποίο θα "ανεβαίνει" κατά μήκος του πάρκου από την θάλασσα, λειτουργώντας παράλληλα και ως αντιπλημμυρικό έργο. Η αρχαία Ελληνική αγορά θα επικρατήσει ως ιδέα για τον γενικό σχεδιασμό του πάρκου, ώστε να ενισχύσει την συνεύρεση των ανθρώπων κάνοντας το πάρκο να λειτουργεί ως ένα αστικό σημείο συνάντησης, παρά ένα ακόμη μέσο διαφυγής και αποξένωσης.
Μαζί με τη πρόταση του Renzo Piano η Κυβέρνηση έχει προγραμματίσει στις αρχές του Απρίλη μια η συνάντηση, παρουσία του πρωθυπουργού και της υπουργικής ομάδας που είναι αρμόδια (Τ. Μπιρμπίλη, Δ. Ρέππας, Π. Γερουλάνος και Ν. Σηφουνάκης) με τον Ισπανό αρχιτέκτονα Josep Acebillo για την πρόταση ανάπλασης του χώρου του Ελληνικού (παλιού αεροδρομίου Αθηνών), η οποία μαζί με την κατασκευή του Πάρκου στο Δέλτα Φαλήρου φημολογείται να παίξει σημαντικό ρόλο στις οικονομικές εξελίξεις της χώρας. Πάντως το πάρκο του Φαλήρου είναι εξαιρετικά πολυδάπανο και η συντήρησή του δεν είναι ένα αμελητέο θέμα. Η παρουσία του πρωθυπουργού έχει και έναν δεύτερο ρόλο, καθώς ο Piano έχει σκοπό να προτείνει και την κατασκευή ενός πολυτελούς ξενοδοχείου που θα αποτελέσει τοπόσημο στην περιοχή και θα επιφέρει ένα σημαντικό οικονομικό κέρδος στην Κυβέρνηση. Οι -ως τώρα ανεπιβεβαίωτες- πληροφορίες ομιλούν για ένα ξενοδοχείο μεγέθους σαν αυτό του "W" στην Βαρκελώνη που έχει πλέον συνυφαστεί με την εικόνα και το λογότυπο της ίδιας της πόλης. Οι ίδιες πληροφορίες λένε πως η χρηματοδότηση θα έρθει από το 4ο κοινοτικό πλαίσιο στήριξης (ΕΣΠΑ) και πως ο πρωθυπουργός θα βρει πρώτη αντιμέτωπη την κυρία Τίνα Μπιρμπίλη, Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας η οποία δεν φαίνεται να είναι διατεθειμένη να βάλει νερό στο κρασί της. Πάντως τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι επιβεβαιωμένο και εμένα προσωπικά μου φαίνεται ανυπόστατο να χρηματοδοτηθεί η κατασκευή ξενοδοχειακού πυρήνα στην Ελλάδα με τα χρήματα από το ΕΣΠΑ, αλλά απ' την άλλη τόσες και τόσες άλλες τσέπες έχουν γεμίσει με τα προηγούμενα τρία πλαίσια στήριξης της Ευρώπης, οπότε θα κρατήσω μικρό καλάθι.
Πάντως το γεγονός ότι ο Renzo Piano θα σχεδιάσει το νέο Πάρκο τη δεύτερη εθνική βιβλιοθήκη και την πρώτη Όπερα (!) της Ελλάδος εμένα -ως αρχιτέκτονα και ως καρπούζι- με συναρπάζει τρελά, καθώς έχω αμέτρητο θαυμασμό προς το πρόσωπό του, τον θεωρώ έναν από τους σπουδαιότερους και πιο άρτιους αρχιτέκτονες παγκοσμίως και θα είναι πραγματικά τιμή μου να έχω στην πόλη μου κάτι δικό του, έχοντας περάσει αμέτρητες ώρες σε βιβλιοθήκες να χαζεύω έργα του. With that said, να περάσω κι απ' την άλλη μεριά λέγοντας πως δεν είναι δυνατόν να περιμένουμε να ανακάμψει οικονικά αυτή η χώρα όταν όλα στην Ελλάδα γίνονται από ξένους. Η Ελλάδα έχει εξαίρετους αρχιτέκτονες και θα μπορούσε να αναλαμβάνει τα έργα μόνη της και όχι να σαμποτάρονται οι Έλληνες αρχιτέκτονες ώστε να περνούν οι ευκαιρίες στους ξένους, που έχουν έναν αέρα και ένα στάτους παγκόσμιο, όπως έγινε με την περίπτωση του μουσείου της Ακρόπολης και την διαμάχη Τσούμι και Τομπάζη. Είμαστε μια χώρα με μηδέν βαριά βιομηχανία, σχεδόν μηδέν μικρή βιομηχανία και μηδέν εξαγωγές προς τα έξω, τον τουρισμό τον καταστρέψαμε μαζί με τα δάση και τις παραλίες μας, τώρα δεν μπορούμε ούτε να χτίσουμε τα δικά μας κτήρια και πάρκα και θέλουμε να ξεφύγουμε απ΄την κρεμάλα. Μου φαίνεται απίθανο.
Για όσους από σας δεν ξέρετε τον Renzo Piano να πω πως έχει σχεδιάσει και κατασκευάσει, μεταξύ άλλων, την Όπερα στη Ρώμη, το κέντρο Πομπιντού στο Παρίσι, το κέντρο Paul Klee στη Βέρνη και το κτήριο των New York Times στην Νέα Υόρκη, είναι ένας από τους σημαντικότερους αρχιτέκτονες, πλέον εβδομήντα-ενός χρονών συνεχίζει να σχεδιάζει με πάθος και όραμα, δίνοντας ζωή στα πολυσύνθετα κτήρια του, με την γαλήνη με την οποία στέκουν και δένουν τον κόσμο γύρω τους, κάνοντας σε να πιστέψεις πως ακόμη ζούμε σε έναν πολιτισμένο κόσμο. Ο Piano έχει δεχθεί το μέγιστό βραβείο pritzker Architecture Prize που θεωρείται το Νόμπελ της Αρχιτεκτονικής καθώς και το AIA gold medal, το Kyoto Prize και τον Sonning Prize. Περισσότερα για τον Piano μπορείτε να δείτε εδώ, ενώ εδώ υπάρχει μια ωραία φωτογραφία ενός πιάνο.
Περισσότερα για το θέμα του πάρκου εδώ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου