Αίγινα

Ένα ωραίο σαβ/κο στην Αίγινα, με κρητική τσικουδιά, μπαρμπουνάκι ψητό, πατάτες και μαρούλι κήπου. Με μουσική και πολλά ζώα. Η θέα από το μπαλκόνι εξακολουθεί να συναγωνίζεται τον παράδεισο. Η Βουλίτσα, μαθησιάρα καθώς ήταν από μικρή και τα έπιανε τα γράμματα και τους αριθμούς, ασχολιόταν κυρίως με τον υπολογιστή. 

Ο Μανούσος τη βαριόταν τόσο πολύ. Δηλαδή τόσος κήπος έξω, φυτά να διαλύσουν, κότες να κυνηγήσουν, να κοροϊδέψουν το δεμένο σκύλο του γείτονα, γιατί έπρεπε να μείνουν μέσα; Όλο σε κάτι τσατ την έβγαζε η Βουλίτσα με άλλες ψιψίνες και σε φόρουμ για ξηροτροφές, δεν έβλεπε ποιο ήταν το τόσο συναρπαστικό. Δεν μπορούσαν να τις φάνε τις ξηροτροφές διάολε! Έτσι καθόταν μελαγχολικός στον καναπέ του προσπαθώντας να της κάψει το τροφοδοτικό με τη δύναμη του μυαλού του.

Το μεγαλύτερο αστέρι όλων, βέβαια, ήταν η Λούνα. Σκαρφαλωμένη στο πάνω μέρος της παλιάς βιβλιοθήκης, παρέα με μεταλλικά ψάρια και αμμόλοφους, έκανε βόλτες με το νου της σε μέρη μακρινά και ονειρεμένα, σε μπαρμπουνολίβαδα και τσιπουροχαράδρες όπου ο χρόνος κυλούσε γουργουριτά και εκείνη πάντα στεκόταν στον ήλιο.