Λίγα λόγια για τα βραβεία λογοτεχνίας και τον Κο Χριστιανόπουλο

Χτες το πρωί ανακοινώθηκαν τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας 2011 (τα οποία υπόψην αφορούν έργα που εκδόθηκαν το 2010). Μέσα σε μερικές ώρες ξέσπασε μια ιντερνετική θύελλα γύρω απ' το όνομα του Ντίνου Χριστιανόπουλου (Κωνσταντίνος Δημητριάδης), ο οποίος ενώ βραβεύτηκε με το "Μεγάλο Βραβείο Γραμμάτων", δήλωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Τύπου πως αρνείται να το πάρει, τόσο αυτό όσο και τα χρήματα που το συνοδεύουν. Ο Κος Χριστιανόπουλος είναι κατά των διακρίσεων και των βραβεύσεων γενικότερα, μια στάση που κρατούσε από παλιά και που απ' ότι φαίνεται καλά κρατεί ακόμα. Ως εδώ όλα ωραία, όλα καλά. Δεν θα κρίνω την στάση του, είναι δική του και μπορεί να την έχει και να την πρεσβεύει ελεύθερα. 

Θα κρίνω όμως τη στάση όλων των bloggers - περσόνων του διαδικτύου καθώς και του "εναλλακτικού τύπου" που από χτες δεν σταματούν να εκθειάζουν το πρόσωπο του κυρίου Χριστιανόπουλου, με εύφημες μνείες, λεκτικούς ανδριάντες και άλλα γλαφυρά επιχρίσματα  ανδρείας και λεβεντιάς, φτάνοντας σε απελπιστικό σημείο να δηλώνουν πως "η απόφαση του κύριου Χριστιανόπουλου ήταν ίσως η πιο σημαντική πολιτική απόφαση των τελευταίων ετών στην Ελλάδα".

Κατ' αρχάς είναι προσβλητικό για τον ίδιο τον άνθρωπο. Μέχρι πέρσι είμαι σίγουρος πως κανείς από όλους αυτούς δεν ασχολιόταν με τα Κρατικά Βραβεία Λογοτεχνίας. Και όταν λέω "αυτούς" εννοώ όλους τους επίδοξους bloggers που προσπαθούν εκθειάζοντας το πρόσωπο στον προβολέα, να κλέψουν κι οι ίδιοι μια δέσμη φωτός για την πάρτη τους. Πέρα από πέντε δέκα λογοτεχνικά blogs, όλοι οι άλλοι ξέθαψαν την εκδήλωση απ' τα βάθη του μυαλού τους, μόλις έμαθαν τα τεκταινόμενα και έγραψαν λες και έγραφαν για μια εκδήλωση με την αίγλη και την αναγνωρισιμότητα των Όσκαρ ή του Φεστιβάλ των Καννών. Από χτες το όνομα "Χριστιανόπουλος" και Κ.Β.Λ βρίσκονται παντού. Πάνω από δέκα σελίδες αποτελεσμάτων στο google, από διάφορα blogs ασχολούνται με το θέμα ενώ το πρόσωπο του Κου Χριστιανόπουλου έχει πάρει τιτάνιες διαστάσεις φτάνοντας στα όρια του "εθνικού ευεργέτη¨.

Ο άνθρωπος είπε "Είμαι εναντίον της κάθε τιμητικής διάκρισης απ' όπου και αν προέρχεται. Δεν υπάρχει πιο χυδαία φιλοδοξία από το να θέλουμε να ξεχωρίζουμε" (Εναντίον 1979). Άρα σταματήστε να τον προβάλετε γιατί κάνετε ακριβώς αυτό που προσπάθησε να αποφύγει αρνούμενος το βραβείο.

Σχολιάζοντας τώρα τις διθυραμβικές δηλώσεις περί "πιο σημαντικής πολιτικής απόφασης στην Ελλάδα", απορώ πραγματικά με το τρόπο που λειτουργεί το μυαλό μερικών ανθρώπων. Μερικών ανθρώπων που στην Ελλάδα θεωρούνται ως καταξιωμένοι "Εναλλακτικοί ντεσπεράντος, πιστολιέρος, παιδιά του λαού, γροθιά στα σπλάχνα της σαπίλας και του κατεστημένου" και μου φαίνεται έχουν μπει οι ίδιοι τόσο βαθιά μέσα στο πετσί του ρόλου τους, που προσπαθούν να κρατηθούν με νύχια και με δόντια, επινοώντας τέτοιες βαρύγδουπες εκφράσεις για να προσελκύσουν μέσω της κίνησης ενός άλλου ανθρώπου, λίγο περισσότερο λάμψη στο δικό τους σκηνικό. Την πιο ωραία απάντηση σε όλα αυτά την διάβασα σε σχόλιο σε ένα σχετικό ποστ:

" προσωπική μου άποψη είναι ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμα οποιουδήποτε να βραβεύει έναν καλλιτέχνη και είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε καλλιτέχνη να αρνείται την βράβευση. Έτσι το θέμα κατά την γνώμη μου έχει τόση αξία όση όταν καλώ ένα φίλο μου να φάμε και εκείνος μου λέει ότι δεν θέλει.

Για το κοινό αυτό που πρέπει να μετράει είναι το έργο του κάθε καλλιτέχνη το οποίο έτσι και αλλιώς είναι αυτόνομο, δεν του ανήκει."

Ευχαριστώ το άνθρωπο αυτό που εξέφρασε το αυτονόητο, που όμως δεν αυτονοήθηκε. Σταματήστε να φουσκώνετε το οτιδήποτε, για να αποκτήσετε κάτι εκεί που δεν υπάρχει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είστε εναντίον των πεποιθήσεων του ίδιου του προσώπου του οποίου υποτίθεται πως προβάλετε.

Ίσως θα ήταν πιο χρήσιμο να διαθέσουμε το χρόνο μας να μάθουμε μερικά πράγματα για τη ζωή του ανθρώπου αυτού. Ακολουθεί η ματιά της wikipedia και ένα πολύ ωραίο βίντεο από την εκπομπή "Πρωταγωνιστές" με καλεσμένο τον Κο. Ντίνο.

Λίγα λόγια για τη ζωή και το έργο του.