"Μυστικά" εστιατόρια

Είναι Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011 και κάθομαι στο σαλόνι μου απολαμβάνοντας το απίθανο soundtrack του 2046. Μια καταπληκτική ταινία, με μια από τις καλύτερες μουσικές επενδύσεις που έχω ακούσει ποτέ. Παίζει στο repeat εδώ και μέρες. Μου έστειλαν ένα μήνυμα σήμερα με ένα σύνδεσμο, για τα λεγόμενα "μυστικά" εστιατόρια. Δηλαδή κατοικίες που οι ιδιοκτήτες τους δέχονται αγνώστους-επισκέπτες και τους μαγειρεύουν επί πληρωμής. Κάτι σαν γαστρονομική κονσομασιόν. Το άρθρο αυτό, που κυκλοφορεί ίδιο και απαράλλακτο σε πολλά ελληνικά ιστολόγια εξηγεί πως αυτοί οι άνθρωποι δεν σου κάνουν τον λογαριασμό (Μίνω πες πάλι το ανέκδοτο) αλλά τους δίνεις δωρεές και τα συναφή και πως ακολουθούν πολύ ειδικά πρωτόκολλα. Πέρα από όλα αυτά που, όσο κι αν προσπάθησα δεν μπόρεσα να τα διασταυρώσω και μου μοιάζουν λίγο ύποπτα (δεν μπόρεσα και να βρω κάποιο τέτοιο εστιατόριο στην Ελλάδα), αναφέρουν πως αυτό ξεκίνησε από την Ιταλία και συγκεκριμένα την Σικελία.

Αυτό ήταν ίσως και το μόνο φερέγγυο στοιχείο του κλωνοποιημένου άρθρου, καθώς ερχόταν με ένα σύνδεσμο για το www.homefood.it όπου εκεί έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα ολόκληρο δίκτυο με τέτοια "εστιατόρια" τα οποία βέβαια δεν είναι μυστικά, το κάθε άλλο, χορηγούνται από τον Συνεταιρισμό για την Φύλαξη και την Προστασία της Παραδοσιακής Γαστρονομικής Κληρονομιάς της Ιταλίας  καθώς και το ίδιο το Υπουργείο Γεωργίας και Ανάπτυξης σε διάφορες περιοχές της χώρας. Είναι μια κίνηση που έχει σκοπό να αντιτεθεί προς την εξομάλυνση των ιδιαιτεροτήτων και των τοπικών χαρακτηριστικών λόγω της παγκοσμιοποίησης και εδώ με βρίσκει απολύτως σύμφωνο. Στο www.homefood.it μπορείς να μάθεις πληροφορίες για όλα αυτά τα σπίτια-εστιοατόρια καθώς και να δεις που βρίσκονται. Μπορείς επίσης να κάνεις μια κράτηση, πράγμα αρκετά συνετό καθώς απ' ότι φαίνεται, υπάρχει φανατικό κοινό που δεν αφήνει πολλές θέσεις κενές στα μικρά σπιτοεστιατόρια καθώς και να δηλώσεις αν έχεις κάποιες προτιμήσεις, ή αλεργίες.

Τώρα όσο για την Ελληνική μεριά, ήδη αμφιβάλω για την ύπαρξη αυτών των εστιατορίων καθώς δεν φαίνεται να μπορεί κανείς να βρει παραπάνω πληροφορίες από εκείνο το κλωνοποιημένο άρθρο που φιγουράρει μια εδώ και μια εκεί. Πάντως αν κάποιος έχει πάει σε ένα από αυτά τα εστιατόρια ή μπορεί να μου πει πως μπορώ να έρθω σε επαφή με ένα, είναι καλοδεχούμενος!

Μέχρι τότε θα κρατάω μικρό καλάθι και θα συνεχίσω να μαγειρεύω το φαγητό μου.

Επίσης αν κανείς θέλει να μου προτείνει τέσσερα πέντε καλά εστιατόρια στην Αθήνα -το καλά για μένα σημαίνει φτηνά και με φαί που να έχει χαρακτήρα σπιτικό- να το κάνει, θα χαρώ πολύ, καθώς δεν έχω πολλές γαστρονομικές γνώσεις σε αυτή τη πόλη.

Κ.Κ

DubFX - A post-hippie street musician, or the new Jazz meshiah?

Ο λόγος για τον DubFX έναν Αυστραλό μουσικό που είχα την τύχη να ακούσω όταν μια φίλη μου (Thnx Κατερίνα :) ) μου έβαλε πριν κανά χρόνο, να δω ένα video του στο youtube. Το εν λόγω βίντεο ήταν το τραγούδι made από τον εν λόγω καλλιτέχνη, ο οποίος δεν είναι και το πιο συμβατικό μοντέλο μουσικού, εν έτη 2010. Ο Benjamin Stanford κατάγεται από την St. Kilda ένα εσωτερικό προάστιο της Μελβούρνης, στην Αυστραλία, μα δεν έμεινε εκεί. Άρχισε να ταξιδεύει στον κόσμο, σαν σύγχρονος χίπης με δυο βαλίτσες στο χέρι. Η μια είχε τα ρούχα του και η άλλη ήταν η μαγική βαλίτσα.  (ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Μάλλον με μια βαλίτσα πρέπει να ταξίδευε καθώς σε όλα τα βίντεο του είναι με το ίδιο στρατιωτικό παντελόνι και είτε το κόκκινο μπουζάκι ή ένα καφέ με τον little Mr. Noisy)  Η μουσική του είναι στην ουσία live loops από ήχους και beats που αναπαράγει με το στόμα του, μέσω ενός μικροφώνου, εμπλουτισμένοι από τα μαγικά effects μιας κονσόλας ποδιού. Κάτι σαν να πάρεις έναν beatboxer και να τον περάσεις μέσα από τα petals της ηλεκτρικής κιθάρας ενός κιθαρίστα. Και λίγο bob Marley στο τέλος για φινίρισμα.

Ο DubFX λοιπόν, σαν νέος Χιπυς ταξιδεύει στο κόσμο και δίνει παραστάσεις στο δρόμο όπου γρήγορα εξηγεί πως φτιάχνει ένα τραγούδι, ενώ ταυτόχρονα το φτιάξει και έπειτα το τραγουδάει. Ήταν one man band για καιρό, ώσπου ένα κρύο βράδυ στο Manchester γνώρισε την Flower Fairy a.k.a Shoshana Sadia μια Βρεττανή (!) και της πρότεινε να ταξιδεύουνε μαζί και αυτή να πουλάει τα cd του. Απ' ότι φαίνεται ήταν πολύ καλή σε αυτό, όπως και σε άλλα πράγματα καθότι αρραβωνιαστήκαν και τώρα είναι μαζί ως ζευγάρι, αλλά και ως μουσικό ντουέτο. Στους κύκλους συνεργασίας προστέθηκαν  και οι: Mr. Woodnote,  CAde, Kila mega giga tera και Sirius.

Από το 2005 που θεωρείται ενεργός μουσικός του δρόμου, έχει βγάλει ήδη ένα ηχογραφημένο άλμπουμ με τίτλο Everythinks a ripple ενώ το 2007 κυκλοφόρησε και ένα δίσκο με ηχογραφημένα τραγούδια live από το δρόμο. Φέτος έβγαλε και έναν τρίτο δίσκο με συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες, που τον ονόμασε "A Crossworlds" .

Το εν-λόγω άλμπουμ μπορείτε να το ακούσετε δωρεάν από το site του καλλιτέχνη όπως και ένα άλμπουμ που κυκλοφόρησε η μνηστή, flower power, εεεε συγνώμη flower fairy με τίτλο "Nursery grime".  Ο DubFX είναι ένας ιδιαίτερος καλλιτέχνης που η δουλειά του είναι δύσκολο να αναγνωριστεί απ' το ευρύ κοινό καθώς είναι ανορθόδοξη και ίσως υπερβολικά χίπικη για τις τάσεις της κοινωνίας, όμως όσο περισσότερο τον ακούω, τόσο αρχίζω και συνειδητοποιώ πως πέρα από περιπλανώμενος χίπις μπορεί να χαρακτηριστεί ο συνεχιστής της Τζαζ του 21ου αιώνα. Τώρα οι φίλοι της Τζαζ θα σηκωθούν και θα με φάνε, δεν προσπαθώ να κάνω συσχετισμούς ή να συγκρίνω τα ταλέντα ανθρώπων. Για μένα η Τζαζ ήταν η μίξη αυτή, η αδιαφορία για τους κανόνες και τα μέτρα ή μουσική που βγαίνει από την ψυχή, ωμή και δύστροπα πολύπλοκη όπως η ανθρώπινη ύπαρξη. Η μουσική του dubFX είναι μια μελωδία που δεν υπάρχει μα φτιάχνεται με τα μουσικά όργνανα του 21ου αιώνα, τους μίκτες και τα εφε και βγαίνει το ίδιο αληθινή και ωμή απ' την ψυχή του, σαν μια κραυγή, ένας ρυθμός χωρίς μέτρο, ελεύθερος χωρίς περιορισμούς χωρίς κανόνες.

Τον θεωρώ έναν σπουδαίο καλλιτέχνη και ακόμα πιο σπουδαίο θεωρώ το ότι, ό,τι δημιουργεί το δημιουργεί μόνος του, απ' το τίποτα. Άντι για μπάσο έχει το στόμα του, ένα μικρόφωνο και ένα loop editor. Άντι για κρουστά έχει το στόμα του, ένα μικρόφωνο και έναν loop editor. Αντί για μελωδίες, κιθάρες και δεύτερες φωνές έχει το στόμα του, ένα μικρόφωνο και έναν loop editor και εκεί έγκειται η δύναμή του.

Προσωπικό μου αγαπημένο τραγούδι είναι το flow που το έχει ηχογραφήσει σε συνεργασία με το απίστευτο σαξόφωνο του Mr. Woodnote.

Η σελίδα του στο facebook μετράει ως τώρα 210.518 φανς ενώ κάνει εδώ και καιρό περιοδείες σε όλο το κόσμο με την πιο πρόσφατη να είναι στις 10 Δεκεμβρίου στη Σρι Λάνκα.

StereoMOOD - the online radio that amazes you

Η αλήθεια είναι πως έχω δει και δοκιμάσει πολλά online radios ή προγράμματα όπως το spotify, αλλά μετά το last.fm που έγινε κι αυτό εμπορικό και επί πληρωμής, δεν είχα βρει κανένα που να με κάνει να νιώσω άνετα. Ιδίως τα radios που όπως έλεγαν μπορούν να μαντέψουν τα τραγούδια που θέλεις να ακούσεις ανάλογα με την διάθεσή σου, συνήθως αποτύγχαναν οικτρά με αποτέλεσμα να σε νευριάζουν και να καταστρέφουν ή επιδεινώνουν την διάθεσή σου. Πολλά άλλα έβαζαν κάποια ωραία τραγούδια που και που, μα ποτέ από γνωστούς καλλιτέχνες, με αποτέλεσμα να κινείσαι σε μια σφαίρα μουσικών που δεν τους ήξερες και που μπορεί να είχαν ένα ωραίο τραγούδι αλλά ως εκεί, ενώ για να καταφέρεις να τα ακούσεις έπρεπε να ανεχτείς και ένα σωρό σαβούρα.

Όλα αυτά μέχρι τώρα. Μέχρι το StereoMOOD. Αυτό το καταπληκτικό site, είναι κατ' αρχάς τόσο κομψά σχεδιασμένο και λιτό. Μπαίνει κατ' ευθείαν στο ψητό. Με το που μπαίνεις , δεν χρειάζεται να κατεβάσεις κανένα πρόγραμμα, να κάνεις login ή register, σου εμφανίζονται ένα σωρό moods και activities. Όπως sad, happy, sexy, lonely, working, just woke up, raining, happy, melancholic κτλ κτλ. Μπορείς να διαλέξεις κάποια από αυτά, και αμέσως αρχίζει να παίζει μια playlist με άπειρα τραγούδια τα οποία κατά ένα μαγικό τρόπο πραγματικά ταιριάζουν (στο μεγαλύτερο ποσοστό τους) με αυτό που διάλεξες. Πάνω από όλα είναι όμορφα τραγούδια άπο γνωστούς και μη καλλιτέχνες. Τραγούδια που θα μπορούσες να ξέρεις, αλλά δεν ήξερες.

Πάντα ήθελα μια καλή playlist για όταν βρέχει πχ, και άπειρες φορές έψαχνα στο youtube τη λέξη rain για να ακούσω κάτι την ώρα που έξω έβρεχε. Δοκίμαζα άλλα radios αλλά δεν είχαν ιδέα τι έπαιζαν, μέχρι και το sunshine reaggae είχα ακούσει σε rain playlist. Μα στο stereoMOOD αλήθεια νιώθεις την βροχή έξω να πέφτει. Νιώθεις τη χαρά ή τη λύπη. Ένα ακόμη πλεονέκτημα είναι πως εκτός από την διάθεση μπορείς να διαλέξεις και δραστηριότητα αυξάνοντας έτσι την πολυπλοκότητα των playlists σου. Οι προσωπικές μου αγαπημένες είναι το road trip, piano, working, instrumental, sexy και sunday morning.

Οι πιο πρωτότυπες είναι οι lost in Jamaica, dinner with friends, spring cleaning , well-read και sunday morning.

Αν είστε σαν και εμένα, αν όταν ξυπνάτε το πρωί της Κυριακής, ξέρετε πως θέλετε να ακούσετε μια συγκεκριμένου είδους μουσική, ή όταν βρέχει αναζητάτε κάτι που θα ταιριάζει ή όταν διαβάζετε ή γράφετε ή κάνετε εργασίες θέλετε κάτι που να παίζει στο φόντο, χωρίς να σας σπάει τα νεύρα τότε πρέπει να δείτε και να εξερευνήσετε το StereoMOOD.

Αλλά τα καλούδια του δεν τελειώνουν εδώ. Δεν είναι αμιγές ραδιόφωνο. Μπορείς να ψάξεις στο search όποιον καλλιτέχνη ή όποιο κομμάτι θες και θα στο εμφανίσει. Θα μπορέσεις να το ακούσεις, θα μπορέσεις επίσης να ακούσεις και τις playlists στις οποίες υπάρχει. Αλλά και το πιο σημαντικό απ ' όλα μπορείς κάνοντας register και login να έχεις τα δικά σου τραγούδια στα favorites και να φτιάξεις δικές σου playlists απλά πατώντας ένα κουμπί δίπλα στο τραγούδι που ακούς. Να σημειώσω εδώ πως δεν θα σε σπαμάρει ποτέ κανένας στο email σου, επίσης βασικό. Αυτή η απλότητα χωρίς πολλά παράθυρα, επιλογές, κλικ εδώ κλικ εκεί είναι που με έχει συναρπάσει. Είναι τόσο απλό και παράλληλα ακριβώς αυτό που θες.

Σας αφήνω με ένα από τα αγαπημένα μου, μια νέα εκτέλεση του προσωπικού μου αγαπημένου Bob Dylan απ' την Charlotte Gainsbourg και τους Calexico που ανακάλυψα γράφοντας αυτό το άρθρο. Είναι στην sexy playlist.

Και ένα δεύτερο αγαπημένο που δεν θα μπορούσα να αντισταθώ. Ένα απ' τα πρώτα τραγούδια που αποθήκευσα στην playlist μου. Ιδανικό για γραφή ή ανάγνωση.

Sintel, the Durian Open Movie Project

 Ο Κύριος Καρπούζης πιστεύει πως αξίζει να την δείτε, μα ακόμη περισσότερο αξίζει να δείτε την προσπάθεια πίσω απ' την ταινία.

Αυτός είναι ο τίτλος του project που ολοκλήρωσε την ταινία μικρού μήκους με όνομα "Sintel", η οποία έκανε πρεμιέρα στις 27 Σεπτεμβρίου 2010 στο Netherlands film festival, στην Ουτρέχτη. Το Durian Open Movie Project δημιουργήθηκε από το Blender Foundation με σκοπό να προωθήσει την δημιουργία ταινιών "ανοιχτού κώδικα" χρησιμοποιώντας το "ανοιχτού κώδικα" πρόγραμμα 3D creation suite Blender. Για όσους δεν γνωρίζουν, προγράμματα ανοιχτού κώδικα είναι αυτά στα οποία ο κώδικας που χρησιμοποιήθηκε για να δημιουργηθεί το πρόγραμμα δίνεται δωρεάν, όπως και το πρόγραμμα το ίδιο για χρήση καθώς και περαιτέρω επεξεργασία/βελτίωση. Η ταινία αυτή είχε ως αρχικό σκοπό να έχει ολοκληρωθεί σε 7 μήνες με 6 δημιουργούς και 2 παραγωγούς. Με άγνωστο το μπάτζετ της ταινίας, το αποτέλεσμα ήταν εξίσου άγνωστο. Η παραγωγή ξεκίνησε τον Οκτώβρη του 2009 μα τον Νοέμβριο το Netherlands Film Fund τους χορήγησε ένα σημαντικό ποσό καθώς και μια παράταση 3 μηνών για την ολοκλήρωση.
Τα βασικά μέλη της ομάδας ήταν ο Ton Roosendaal (παραγωγός), Colin Levy (σκηνοθέτης),David Revoy (concept art), Martin Lodewijk (ιστορία) and Jan Morgenstern (μουσικός συνθέτης). Αργότερα η συγγραφέας Esther Wouda προσεγγιστικέ για να λειτουργήσει ως σύμβουλος μα κατέληξε να αναλάβει όλη την ευθύνη του σεναρίου.

Η αρχική πρόθεση ήταν η ταινία να διαρκέσει 6-8 λεπτά. Κατά την διάρκεια της παραγωγής όμως και για λόγους καλύτερης προσέγγισης του σεναρίου, συνοχής και ανάπτυξης χαρακτήρων η ταινία άρχισε να μεγαλώσει σε διάρκεια ώσπου έφτασε τα 9 λεπτά τον Νοέμβρη 2009 και 12 λεπτά τον Μάη 2010. Σε αυτό έπαιξε και καθοριστικό ρόλο το δεύτερο και πολυαναμενόμενο πακέτο χορηγίας από το Amsterdam Cinegrid απ' το οποίο ο Colin Levy κατάφερε να αυξήσει την ομάδα του (απ' τον Μάρτιο και μετά) με πέντε νέες θέσεις και έναν ακόμη παραγωγό τον Μάιο.
Η ταινία ολοκληρώθηκε από μια ομάδα δεκατεσσάρων ατόμων και έκανε την πρώτη της προβολή στις 18 Ιουλίου στο cinema Studio K στο Amsterdam.
Το υπόλοιπο του καλοκαιριού μια μικρή ομάδα τριών ατόμων ανέλαβε τις τελικές διορθώσεις όσο οι υπόλοιποι έπιναν τεκίλες και γιόρταζαν (έτσι δεν γίνεται πάντα;) καθώς και το εντυπωσιακό δίλεπτο των τίτλων τέλους!

Το Sintel έκανε πρεμιέρα στις 27 Σεπτεμβρίου με τελικό μπάτζετ να αγγίζει τα 350.000 ευρό και διάρκεια 14:58 λεπτά.

Η ταινία καθώς και όλη η δουλειά που έκανε η ομάδα τους τελευταίους δεκαοχτώ μήνες θα δοθεί δωρεάν υπό την άδεια της Creative Commons Attribution license, για διανομή, επανάχρηση, και κάθε είδους αλλαγή. Το 4πλο ΝΤΙ ΒΙ ΝΤΙ σετ, θα έχει ότι μπορεί να θέλει κανείς για να αναδημιουργήσει και να προβάλει κάθε σκηνή της ταινίας (εκτός απ' τους υπολογιστές που θα χρειαστεί για να κάνει render το κάθε ένα από τα δεκατέσσερα λεπτά της ταινίας)_

Σαν αποτέλεσμα, η ίδια η ταινία δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, είναι μια γλυκιά ιστορία μιας δυναμικής κοπέλας, σε κάποιο μέλλον κάποιου φανταστικού κόσμου, όπου σώζει έναν μικρο, τραυματισμένο δράκο και τον περιθάλπει ώσπου ένας τεράστιος  και τσαντισμένος δράκος τον αρπάζει γιατί κάτι του βρομούσε και μετά η μικρή τσαμπουκαλεύεται, παίρνει δρόμους και βουνά, διασχίζει λίμνες, ερήμους και χιονοθύελλες με απώτερο σκοπό να σπάσει στο ξύλο τον μεγάλο δράκο και να σώσει τον μικρό της "scales" που τόσο έχει αγαπήσει (όπως και όλοι μας παρ' όλο που τον βλέπουμε για μόλις δύο λεπτά σε ένα φλαςμπακ.)

Όπως και να το κάνεις έχει 1214% άνοδο σε δημοτικότητα αυτή τη βδομάδα (γιατί;)

Κ.Κ