Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου...

...θα πέσει να σε πλακώσει. Έτσι λένε, οπότε και εγώ μπαίνω στη διαδικασία να σας προτείνω ένα προσωπικό μου δημιούργημα για να το αποκτήσετε ή χαρίσετε στις γιορτές. Το "1.000.000 στιγμές" το, πρώτο μου μυθιστόρημα κυκλοφορεί εδώ και μια βδομάδα περίπου στα βιβλιοπωλεία από τις Βορειοδυτικές εκδόσεις. Για τις εκδόσεις είχα γράψει και ένα αφιέρωμα πριν περίπου ένα μήνα το οποίο μπορείτε να διαβάσετε εδώ, σας το προτείνω για να ενημερωθείτε γι' αυτόν τον έξοχο εκδοτικό οίκο που ξεκινάει, με έδρα τα Γιάννενα, για να φέρει ένα νέο αέρα στα λογοτεχνικά δρώμενα της χώρας.

Το βιβλίο μου, είναι 276 σελίδες και μέσα εκεί βρίσκονται πολλές στιγμές, στιγμές από τη ζωή έξι φίλων, του Πέτρου, του Ανέστη που αργότερα μετονομάστηκε Αλέξανδρος, του Τόλη ή Τρολ και των 3Φ δηλαδή της Φαίης, της Φένιας και της Φανής. Αυτοί οι έξι φίλοι, ζουν ένα χρόνο στο πανεπιστήμιο, συναντούν πολλούς ενδιαφέροντες χαρακτήρες, χαμογελούν, ονειρεύονται, παλεύουν με τις υποχρεώσεις, τις σχέσεις, την λεπτή γραμμή του έρωτα και του μίσους, οδηγούν και οδηγούνται σε αναλύσεις, σε σκέψεις σε εμπειρίες, που συνοψίζουν ένα μικρό αλλά καθοριστικό κομμάτι της ζωής τους, τα φοιτητικά χρόνια. Μέσα σε αυτό το βιβλίο, ευελπιστώ, θα βρείτε ένα μικρό κομμάτι απ' τον εαυτό σας, θα συμπάσχετε με τους χαρακτήρες, θα αναλογιστείτε αυτά που σκέφτονται και πράττουν και θα βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα πάνω στα θέματα που αφορούν τη δική τους ζωή και κατ' επέκταση τη ζωή όλων μας.

Είναι ένα ευχάριστο μυθιστόρημα το οποίο όπως ένας φίλος είπε " Δεν είναι για να διαβαστεί πολλές φορές, μα για να σε συντροφέψει για πολύ καιρό κάθε στιγμή που έχεις την ανάγκη να ανατρέξεις σε αυτό."

Που μπορείτε να το προμηθευτείτε.

Μπορείτε να το αγοράσετε από τα βιβλιοπωλεία Πρωτοπορία σε Αθήνα, Πάτρα και Θεσσαλονίκη.

Μπορείτε να το αγοράσετε στα Γιάννενα στα βιβλιοπωλεία Ελευθερουδάκης.

Μπορείτε να το αγοράσετε στη Λάρισα, Καρδίτσα και Βόλο στα βιβλιοπωλεία Παιδεία

Σε όποια άλλη περίπτωση μπορείτε να το παραγγείλετε από το ίντερνετ μέσω του website της πρωτοπορίας που βρίσκεται εδώ.

Μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από το website του εκδοτικού οίκου σε μορφή PDF & EPUB ή να το διαβάσετε  online. Σας προτρέπω να ακολουθήσετε αυτό το δρόμο, αν δεν είστε σίγουροι αν θα πάτε στο βιβλιοπωλείο. Προτιμώ να διαβαστεί το βιβλίο πιο πολύ απ' το να αγοραστεί. Παρ' όλα αυτά, αν το κατεβάσετε, το διαβάσετε και σας αρέσει, θα ήμουν πολύ χαρούμενος αν το προτείνατε ή το κάνατε δώρο σε κάποιο φίλο/φίλη και το αγοράζατε από ένα βιβλιοπωλείο, ώστε να φανεί και η εκτίμηση του κοινού στα σαρκοβόρα κοράκια της λογοτεχνικής διανομής.

Ανέφερα στην αρχή πως το βιβλίο είναι προσωπικό μου δημιούργημα. Όμως επειδή κανένα δημιούργημα δεν είναι εντελώς προσωπικό και επειδή εκτός από το σπίτι σου είναι καλό να παινεύεις και τους μάστορες, θα ήθελα να δείξω την αμέριστη ευγνωμοσύνη μου στον Γιάννη Πλιώτα για την βοήθεια και εμπιστοσύνη που έδειξε σε μένα και στο βιβλίο καθώς και τις Εμμανουέλα Καραγιαννάκη και Ελένη Λαμπροπούλου για τις πανέμορφες δουλειές του εξωφύλλου και οπισθόφυλλου.

Αυτά προς το παρόν, να σας ευχηθώ καλές γιορτές και με μέτρο η γαλοπούλα και τα μελομακάρονα!

MASDAR, η πρώτη πόλη-ουτοπία με 0% εκπομπές CO2 είναι πραγματικότητα

Ο άνθρωπος πάντα ήθελε να γνωρίζει τι θα επακολουθούσε στο μέλλον του. Ανύμπορος να μάθει εξ’ αρχής, κατέφυγε στη λύση του οραματισμού. Στο χώρο της αρχιτεκτονικής οι "οραματιστές" σχεδιάζουν τα κτήρια και τις πόλεις του μέλλοντος. Από τη δεκαετία του 60 με το Ιταλικό superstudio και τους Βρετανούς Archigram έχουμε τις πρώτες εντυπωσιακές φουτουριστικές εικόνες από πόλεις που εκτείνονται απ' την μια πλευρά της γης ως την άλλη, πόλεις που μέσα από μια ποιητική ματιά εκφράζουν το πνεύμα της παγκοσμιοποίησης που μας έχει φτάσει εβδομήντα χρόνια μετά.

Η ίδια νοοτροπία εκφράζεται σε σχέδια και συνθέσεις που το κύριο θέμα είναι η "οικολογική ουτοπία". Πόλεις κάτω ή στην επιφάνεια του νερού, πόλεις σε τεράστιους πύργους ή νησιά ή μέσα σε προστατευτικές γυάλινες φούσκες είναι μερικές από τις εικόνες που θα συναντήσει κάποιος αν κάνει μια έρευνα στο ίντερνετ για τις νέες αρχιτεκτονικές ουτοπίες. Προσωπικά αν και ως οπαδός του φανταστικού, πάντα με συνέπαιρναν αυτές οι λύσεις, ποτέ δεν τις θεώρησα ιδιαιτέρως ωφέλιμες καθώς η αφέλεια της ύπαρξής τους, τους δίνει και την δυνατότητα να είναι ασαφείς, σε βαθμό που δεν προκαλεί τον προβληματισμό, μα μονάχα την φαντασία ως προς την μορφή και τη φωτογραφία.

Όμως υπάρχει μια πρόταση η οποία προσπάθησε να κρατήσει μια επαφή με το πραγματικό και τα κατάφερε. Η MASDAR (καμία απολύτως σχέση με το NASCAR race) είναι μια νέα πόλη που πρόκειται να χτιστεί απ' το μηδέν δίπλα απ' το διεθνές αεροδρόμιο του Αμπου Ντάμπι στα Η.Α.Ε. Σχεδιάζεται από τον Βρετανικό αρχιτεκτονικό γραφείο του Foster and Partners. Η πόλη θα έχει την δυνατότητα να στεγάσει 40.000 μόνιμους κάτοικους και άλλους 50.000 μετακινούμενους. Ο σχεδιασμός της πόλης έχει στηριχτεί σε αρχαίες πρακτικές που πολλές φυλές χρησιμοποιούσαν για να χτίζουν τους οικισμούς και τις πόλεις τους (ανάμεσά τους και η κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική). Έτσι για παράδειγμα, όλα τα κτήρια είναι σχεδιασμένα το ένα πολύ κοντά στο άλλο, δημιουργώντας μακρόστενους δρόμους οι οποίοι λειτουργούν ως αεραγωγοί και προσφέρουν καλή κυκλοφορία του αέρα και έτσι μείωση της θερμοκρασίας.

Πέρα από αυτό, έχουν σχεδιαστεί και μερικοί «Αιολικοί πύργοι» που δεν είναι τίποτα άλλο από κατακόρυφοι αγωγοί με ψεκαστήρες νερού, οι οποίοι βρέχουν τον αέρα, χαμηλώνοντας έτσι τη θερμοκρασία και αυξάνοντας το βάρος του. Με αυτό τον τρόπο η θερμοκρασία στο επίπεδο δρόμου διατηρείται σε χαμηλά επίπεδα.

Παρακολουθώντας την ομιλία του Chris Wan, ενός από τους παλιότερους αρχιτέκτονες που δουλεύουν στο σχεδιασμό της MASDAR, άκουσα την εξής πρόταση που με έκανε για ακόμη μια φορά να συνειδητοποιήσω το βάρος των βάσεων στην αρχιτεκτονική.

«Ο σωστός σχεδιασμός της πόλης και των κτηρίων, ο προσανατολισμός και οι βασικοί άξονες, είναι που έχουν το 80% του βιοκλιματικού αντίκτυπου, όταν μιλάμε για μια πόλη με στόχο την ελαχιστοποίηση των εκπομπών του διοξιδείου του άνθρακα. Όλα τα υπόλοιπα, φωτοβολταικά, ανεμογεννήτριες κτλ.) αποτελούν μόνο την κορυφή της πυραμίδας, μιας πυραμίδας που αν δεν στηθεί σωστά, δεν μπορεί να στηριχθεί στη τεχνολογία για να πετύχει το σκοπό της.»

Η μετακίνηση των ανθρώπων στη πόλη θα γίνεται με οχήματα αυτόματης οδήγησης, που θα οδηγούν σε υπόγειους δρόμους-τούνελ, χωρίς οδηγό. Κάθε ένα από αυτά τα μίνι λεωφορεία θα βρίσκει το δρόμο του σαν τον γαίδαρο που ακολουθεί το καρότο, ακολουθώντας μια σειρά από μαγνήτες που υπάρχουν ανά μερικά μέτρα «φυτεμένοι» στο έδαφος. Το φανταστικό είναι πως τα οχήματα αυτά δεν ανήκουν στο «θα», αλλά υπάρχουν αυτή τη στιγμή στη πόλη MASDAR εκεί (όπως και δύο από τα πρωτότυπα αδερφάκια τους στο αεροδρόμιο του Heathrow στο Λονδίνο) και είναι έτοιμα να σας πάνε βόλτες.

Αυτή τη στιγμή απ' τη πόλη είναι χτισμένο το κομμάτι της πανεπιστιμιακής κοινότητας, το Masdar Institute of Science and Technology με τα κτήρια των γραφείων, των αιθουσών και της εστίας που λειτουργούν κανονικά με τους φοιτητές να δουλεύουν, εκτός των άλλων, πάνω στην ανάπτυξη των εφαρμογών και των τεχνολογιών που θα στελεχώσουν την ίδια την πόλη. Η οροφή του πανεπιστημιακού campus είναι γεμάτη με φωτοβολταικά πανέλα που προσφέρουν περισσότερη ενέργεια απ’ ότι αυτή τη στιγμή χρειάζεται η ίδια η πόλη. Μέχρι το 2013 θα έχει ολοκληρωθεί και το εντυπωσιακό κομμάτι του κέντρου με τους πυλώνες και την φωτοβολταική οροφή ενώ όλο το πρώτο κομμάτι της πόλης (PHASE 1) θα έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 2015. Ολόκληρη η πόλη θα είναι έτοιμη το 2020 με 2025 και απ’ ότι φαίνεται οι ημερομηνίες θα ισχύσουν, καθώς οι επενδύσεις που γίνονται είναι τεράστιες. Είναι τυχαίο λέτε που υπάρχονυ τόσοι πρόθυμοι να βοηθήσουν αυτή τη βιοκλιματική πόλη να έρθει στη ζωή, εκεί τόσο κοντά στα κοιτάσματα πετρελαίου; Όπως και να έχει η MASDAR επιχορηγείται –τουλάχιστον από- το World wide fund for Nature (WWF) και το γκρουπ αειφόρου ανάπτυξης bioregional αν και τα βασικότερα κεφάλαια έρχονται από άλλες, πιο ανώνυμες πηγές.

Πέρα από τις φωτοβολταϊκές και αιολικές φάρμες, η MASDAR πρόκειται να φιλοξενήσει και το μεγαλύτερο εργοστάσιο υδρογόνου στο κόσμο, ενώ υπάρχουν μελέτες για να χρησιμοποιηθεί και η γεωθερμική ενέργεια της περιοχής. Βέβαια όπως τόνισε και ο Chris Wan, για να είναι μια πόλη βιοκλιματική, όση «καθαρή» ενέργεια και να προσφέρει, αν οι κάτοικοί της δεν έχουν σκοπό να βοηθήσουν, δεν πρόκειται ποτέ να τα καταφέρει. Μπορεί οι βρύσες της MASDAR να έχουν αισθητά μικρότερη ροή νερού από τις συμβατικές αλλά αν ο άνθρωπος για να πλύνει τα πιάτα ή τα δόντια του ή για κάνει ντους, αφήνει το νερό ανοιχτό, πόσο μπορεί να βοηθήσει μια βρύση; Αυτή τη στιγμή, ο αιολικός πυλώνας που βρίσκεται στη μέση της πανεπιστημιακής εστίας, είναι γεμάτος με φώτα LED σε μια χρωματική κλίμακα, τα οποία κάθε βράδυ απεικονίζουν το αντίκτυπο της κατανάλωσης του ηλεκτρικού και του νερού από τα δωμάτια της εστίας. Υπάρχει κάποιο όριο κάθε μήνα που πρέπει να διατηρείται και μάλιστα, μέσω μεμονωμένων αισθητήρων σε κάθε δωμάτιο, υπάρχει και ένα σύστημα βράβευσης του δωματίου με την χαμηλότερη κατανάλωση. Μια απίστευτα έξυπνη κίνηση προτροπής των ανθρώπων να ζουν καταναλώνοντας λιγότερα. Τώρα θα μου πείτε «Μα κύριε Καρπούζη είμαστε μεγάλοι και ώριμοι άνθρωποι και δεν χρειαζόμαστε τέτοια παιδιάστικα κόλπα για να κάνουμε το σωστό.» Επιτρέψτε μου να διαφωνήσω.

Είναι πραγματικά μια θαυμαστή προσπάθεια, και ελπίζω αυτό το πρώτο παράδειγμα μιας πλήρους οικολογικής πόλης να έχει τα αποτελέσματα που όλοι ελπίζουν να έχει. Μια ερώτηση όμως που αρνείται να μου ξεκολλήσει απ’ το κεφάλι και που δεν είχα δυστυχώς την ευκαιρία να την κάνω στον κύριο Wan, είναι γιατί να διαλέξεις να χτίσεις μια βιοκλιματική πόλη στη μέση μιας ερήμου; Δεν είναι από μόνη της αυτή η κίνηση, άντι-βιοκλιματική;

Rapid prototyping using MAKER BOT 3D printing technologies

This is an update on my project of "Open thesis Fabrication" that i am doing in IAAC from September until December 2010. I am currently trying to 3D print my prototype using the Maker Bot, one of the two most home-friendly 3d printers available for the public.

Αυτή είναι μια ενημέρωση για το έργο μου, που γίνεται στο πλαίσιο του "Open thesis Fabrication" που παρακολουθώ μετά το μάστερ μου στο IAAC, από τον Σεπτέμβρη μέχρι τον Δεκέμβρη του 2010. Προσπαθώ να εκτυπώσω τρισδιάστατα το πρωτότυπό μου χρησιμοποιώντας το Maker Bot, ένα από το πιο φτηνά και ευπρόσιτα 3D printers για το κοινό.

MAKER BOT

The video is a bit long, since it has the whole process, i suggest skipping by two minutes :)

Το βίντεο είναι λίγο μεγάλο καθώς έχει όλη τη διαδικασία, προτείνω να το προχωράτε ανά δύο λεπτά!

DubFX - A post-hippie street musician, or the new Jazz meshiah?

Ο λόγος για τον DubFX έναν Αυστραλό μουσικό που είχα την τύχη να ακούσω όταν μια φίλη μου (Thnx Κατερίνα :) ) μου έβαλε πριν κανά χρόνο, να δω ένα video του στο youtube. Το εν λόγω βίντεο ήταν το τραγούδι made από τον εν λόγω καλλιτέχνη, ο οποίος δεν είναι και το πιο συμβατικό μοντέλο μουσικού, εν έτη 2010. Ο Benjamin Stanford κατάγεται από την St. Kilda ένα εσωτερικό προάστιο της Μελβούρνης, στην Αυστραλία, μα δεν έμεινε εκεί. Άρχισε να ταξιδεύει στον κόσμο, σαν σύγχρονος χίπης με δυο βαλίτσες στο χέρι. Η μια είχε τα ρούχα του και η άλλη ήταν η μαγική βαλίτσα.  (ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ: Μάλλον με μια βαλίτσα πρέπει να ταξίδευε καθώς σε όλα τα βίντεο του είναι με το ίδιο στρατιωτικό παντελόνι και είτε το κόκκινο μπουζάκι ή ένα καφέ με τον little Mr. Noisy)  Η μουσική του είναι στην ουσία live loops από ήχους και beats που αναπαράγει με το στόμα του, μέσω ενός μικροφώνου, εμπλουτισμένοι από τα μαγικά effects μιας κονσόλας ποδιού. Κάτι σαν να πάρεις έναν beatboxer και να τον περάσεις μέσα από τα petals της ηλεκτρικής κιθάρας ενός κιθαρίστα. Και λίγο bob Marley στο τέλος για φινίρισμα.

Ο DubFX λοιπόν, σαν νέος Χιπυς ταξιδεύει στο κόσμο και δίνει παραστάσεις στο δρόμο όπου γρήγορα εξηγεί πως φτιάχνει ένα τραγούδι, ενώ ταυτόχρονα το φτιάξει και έπειτα το τραγουδάει. Ήταν one man band για καιρό, ώσπου ένα κρύο βράδυ στο Manchester γνώρισε την Flower Fairy a.k.a Shoshana Sadia μια Βρεττανή (!) και της πρότεινε να ταξιδεύουνε μαζί και αυτή να πουλάει τα cd του. Απ' ότι φαίνεται ήταν πολύ καλή σε αυτό, όπως και σε άλλα πράγματα καθότι αρραβωνιαστήκαν και τώρα είναι μαζί ως ζευγάρι, αλλά και ως μουσικό ντουέτο. Στους κύκλους συνεργασίας προστέθηκαν  και οι: Mr. Woodnote,  CAde, Kila mega giga tera και Sirius.

Από το 2005 που θεωρείται ενεργός μουσικός του δρόμου, έχει βγάλει ήδη ένα ηχογραφημένο άλμπουμ με τίτλο Everythinks a ripple ενώ το 2007 κυκλοφόρησε και ένα δίσκο με ηχογραφημένα τραγούδια live από το δρόμο. Φέτος έβγαλε και έναν τρίτο δίσκο με συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες, που τον ονόμασε "A Crossworlds" .

Το εν-λόγω άλμπουμ μπορείτε να το ακούσετε δωρεάν από το site του καλλιτέχνη όπως και ένα άλμπουμ που κυκλοφόρησε η μνηστή, flower power, εεεε συγνώμη flower fairy με τίτλο "Nursery grime".  Ο DubFX είναι ένας ιδιαίτερος καλλιτέχνης που η δουλειά του είναι δύσκολο να αναγνωριστεί απ' το ευρύ κοινό καθώς είναι ανορθόδοξη και ίσως υπερβολικά χίπικη για τις τάσεις της κοινωνίας, όμως όσο περισσότερο τον ακούω, τόσο αρχίζω και συνειδητοποιώ πως πέρα από περιπλανώμενος χίπις μπορεί να χαρακτηριστεί ο συνεχιστής της Τζαζ του 21ου αιώνα. Τώρα οι φίλοι της Τζαζ θα σηκωθούν και θα με φάνε, δεν προσπαθώ να κάνω συσχετισμούς ή να συγκρίνω τα ταλέντα ανθρώπων. Για μένα η Τζαζ ήταν η μίξη αυτή, η αδιαφορία για τους κανόνες και τα μέτρα ή μουσική που βγαίνει από την ψυχή, ωμή και δύστροπα πολύπλοκη όπως η ανθρώπινη ύπαρξη. Η μουσική του dubFX είναι μια μελωδία που δεν υπάρχει μα φτιάχνεται με τα μουσικά όργνανα του 21ου αιώνα, τους μίκτες και τα εφε και βγαίνει το ίδιο αληθινή και ωμή απ' την ψυχή του, σαν μια κραυγή, ένας ρυθμός χωρίς μέτρο, ελεύθερος χωρίς περιορισμούς χωρίς κανόνες.

Τον θεωρώ έναν σπουδαίο καλλιτέχνη και ακόμα πιο σπουδαίο θεωρώ το ότι, ό,τι δημιουργεί το δημιουργεί μόνος του, απ' το τίποτα. Άντι για μπάσο έχει το στόμα του, ένα μικρόφωνο και ένα loop editor. Άντι για κρουστά έχει το στόμα του, ένα μικρόφωνο και έναν loop editor. Αντί για μελωδίες, κιθάρες και δεύτερες φωνές έχει το στόμα του, ένα μικρόφωνο και έναν loop editor και εκεί έγκειται η δύναμή του.

Προσωπικό μου αγαπημένο τραγούδι είναι το flow που το έχει ηχογραφήσει σε συνεργασία με το απίστευτο σαξόφωνο του Mr. Woodnote.

Η σελίδα του στο facebook μετράει ως τώρα 210.518 φανς ενώ κάνει εδώ και καιρό περιοδείες σε όλο το κόσμο με την πιο πρόσφατη να είναι στις 10 Δεκεμβρίου στη Σρι Λάνκα.

Barcelona, between the sea and the rain

Μερικές φωτογραφίες που έβγαλα σήμερα, σε μια βόλτα στην παραλία, όταν κόπασε η βροχή. Ήταν μια υπέροχη στιγμή. Όπως ακριβώς όταν η Μπάρτσα έβαζε στο 90 το 5ο γκολ στη Ρεάλ. : )

Αυτά και μια καληνύχτα, απ' την όμορφη Βαρκελώνη.

Όποιος θέλει κάποια από τις φωτογραφίες στο κανονικό της μέγεθος -καθώς ήταν πολύ μεγάλες για να τις ανεβάσω- ας μου γράψει πια θέλει και του την στέλνω !

StereoMOOD - the online radio that amazes you

Η αλήθεια είναι πως έχω δει και δοκιμάσει πολλά online radios ή προγράμματα όπως το spotify, αλλά μετά το last.fm που έγινε κι αυτό εμπορικό και επί πληρωμής, δεν είχα βρει κανένα που να με κάνει να νιώσω άνετα. Ιδίως τα radios που όπως έλεγαν μπορούν να μαντέψουν τα τραγούδια που θέλεις να ακούσεις ανάλογα με την διάθεσή σου, συνήθως αποτύγχαναν οικτρά με αποτέλεσμα να σε νευριάζουν και να καταστρέφουν ή επιδεινώνουν την διάθεσή σου. Πολλά άλλα έβαζαν κάποια ωραία τραγούδια που και που, μα ποτέ από γνωστούς καλλιτέχνες, με αποτέλεσμα να κινείσαι σε μια σφαίρα μουσικών που δεν τους ήξερες και που μπορεί να είχαν ένα ωραίο τραγούδι αλλά ως εκεί, ενώ για να καταφέρεις να τα ακούσεις έπρεπε να ανεχτείς και ένα σωρό σαβούρα.

Όλα αυτά μέχρι τώρα. Μέχρι το StereoMOOD. Αυτό το καταπληκτικό site, είναι κατ' αρχάς τόσο κομψά σχεδιασμένο και λιτό. Μπαίνει κατ' ευθείαν στο ψητό. Με το που μπαίνεις , δεν χρειάζεται να κατεβάσεις κανένα πρόγραμμα, να κάνεις login ή register, σου εμφανίζονται ένα σωρό moods και activities. Όπως sad, happy, sexy, lonely, working, just woke up, raining, happy, melancholic κτλ κτλ. Μπορείς να διαλέξεις κάποια από αυτά, και αμέσως αρχίζει να παίζει μια playlist με άπειρα τραγούδια τα οποία κατά ένα μαγικό τρόπο πραγματικά ταιριάζουν (στο μεγαλύτερο ποσοστό τους) με αυτό που διάλεξες. Πάνω από όλα είναι όμορφα τραγούδια άπο γνωστούς και μη καλλιτέχνες. Τραγούδια που θα μπορούσες να ξέρεις, αλλά δεν ήξερες.

Πάντα ήθελα μια καλή playlist για όταν βρέχει πχ, και άπειρες φορές έψαχνα στο youtube τη λέξη rain για να ακούσω κάτι την ώρα που έξω έβρεχε. Δοκίμαζα άλλα radios αλλά δεν είχαν ιδέα τι έπαιζαν, μέχρι και το sunshine reaggae είχα ακούσει σε rain playlist. Μα στο stereoMOOD αλήθεια νιώθεις την βροχή έξω να πέφτει. Νιώθεις τη χαρά ή τη λύπη. Ένα ακόμη πλεονέκτημα είναι πως εκτός από την διάθεση μπορείς να διαλέξεις και δραστηριότητα αυξάνοντας έτσι την πολυπλοκότητα των playlists σου. Οι προσωπικές μου αγαπημένες είναι το road trip, piano, working, instrumental, sexy και sunday morning.

Οι πιο πρωτότυπες είναι οι lost in Jamaica, dinner with friends, spring cleaning , well-read και sunday morning.

Αν είστε σαν και εμένα, αν όταν ξυπνάτε το πρωί της Κυριακής, ξέρετε πως θέλετε να ακούσετε μια συγκεκριμένου είδους μουσική, ή όταν βρέχει αναζητάτε κάτι που θα ταιριάζει ή όταν διαβάζετε ή γράφετε ή κάνετε εργασίες θέλετε κάτι που να παίζει στο φόντο, χωρίς να σας σπάει τα νεύρα τότε πρέπει να δείτε και να εξερευνήσετε το StereoMOOD.

Αλλά τα καλούδια του δεν τελειώνουν εδώ. Δεν είναι αμιγές ραδιόφωνο. Μπορείς να ψάξεις στο search όποιον καλλιτέχνη ή όποιο κομμάτι θες και θα στο εμφανίσει. Θα μπορέσεις να το ακούσεις, θα μπορέσεις επίσης να ακούσεις και τις playlists στις οποίες υπάρχει. Αλλά και το πιο σημαντικό απ ' όλα μπορείς κάνοντας register και login να έχεις τα δικά σου τραγούδια στα favorites και να φτιάξεις δικές σου playlists απλά πατώντας ένα κουμπί δίπλα στο τραγούδι που ακούς. Να σημειώσω εδώ πως δεν θα σε σπαμάρει ποτέ κανένας στο email σου, επίσης βασικό. Αυτή η απλότητα χωρίς πολλά παράθυρα, επιλογές, κλικ εδώ κλικ εκεί είναι που με έχει συναρπάσει. Είναι τόσο απλό και παράλληλα ακριβώς αυτό που θες.

Σας αφήνω με ένα από τα αγαπημένα μου, μια νέα εκτέλεση του προσωπικού μου αγαπημένου Bob Dylan απ' την Charlotte Gainsbourg και τους Calexico που ανακάλυψα γράφοντας αυτό το άρθρο. Είναι στην sexy playlist.

Και ένα δεύτερο αγαπημένο που δεν θα μπορούσα να αντισταθώ. Ένα απ' τα πρώτα τραγούδια που αποθήκευσα στην playlist μου. Ιδανικό για γραφή ή ανάγνωση.

5 of Photography - Black n white

5 black n white photos, in large resolution.

Βορειοδυτικές Εκδόσεις - Ένας νέος, σύγχρονος εκδοτικός οίκος

Η λογοτεχνία στην Ελλάδα είναι μια τέχνη που το κοινό της χωλαίνει τόσο σε αριθμούς όσο και σε δυναμισμό. Οι συγγραφείς που θεωρούνται "καλοί" είναι συνήθως νεκροί εδώ και χρόνια, καθώς τα βιβλία τους ανατυπώνονται ξανά και ξανά με ελπίδα να πουληθούν σε μια νέα έκδοση με ένα νέο εξώφυλλο. Οι συγγραφείς που πουλάνε είναι μιας συγκεκριμένης κατηγορίας και άποψης, τα βιβλία τους έχουν πάντα το ίδιο στυλ και το ίδιο αναγνωστικό κοινό, το οποίο κατά κόρον είναι καταπιεσμένες νοικοκυρές που έχουν ανάγκη να διαβάσουν τι θα μπορούσαν να γίνουν αν ήταν πρωταγωνίστριες σε μια ταινία του Χόλιγουντ. Υπάρχουν αρκετοί καλοί -κατ εμέ- συγγραφείς που όμως δεν τους δίνεται η ευκαιρία να βελτιωθούν αφιερώνοντας τον χρόνο και τον νου τους σε αυτό, καθώς τα συμβόλαια που υπογράφουν με τους εκδότες είναι περισσότερο  συμβολικά παρά κερδοφόρα καθώς δεν τους παρέχουν ούτε καν τα προς το ζην. Και βέβαια υπάρχει και μια τεράστια ποσότητα μαζικής σαβούρας που σαν τη ζύμη έρχεται να δέσει όλη αυτή τη κατάσταση η οποία, όσο και να την μαγειρέψεις, δεν τρώγεται.

Μια κίνηση, από έναν άνθρωπο που έχω την τιμή να γνωρίζω προσωπικά, έρχεται να δοκιμάσει και αυτή την τύχη της μέσα στο κατεστημένο. Τα πράγματα δεν θα είναι εύκολα ιδίως σε μια Ελλάδα που μέσα στην αναμπουμπούλα όλοι και όλα είναι αβέβαια. Παρ' όλα αυτά ο Γιάννης Πλιώτας και οι "Βορειοδυτικές εκδόσεις" έχουν πολλά καταλυτικά στοιχεία για να ξεχωρίσουν. Ο εκδοτικός οίκος που έχει την έδρα στου στα Γιάννενα, μα θα διανέμει σε όλη την Ελλάδα, έχει ήδη προγραμματίσει δύο εκδόσεις βιβλίων που θα είναι πολύ σύντομα κοντά μας, μέσα στις γιορτές. Τα βιβλία που εκδίδονται είναι από δύο νεαρά παιδιά,  που προσπαθούν να φέρουν μια φρέσκια γεύση στην Ελληνική λογοτεχνία. Τα βιβλία αυτά όπως και όλα τα υπόλοιπα που θα ακολουθήσουν, θα εκδίδονται ως open sourced με την άδεια creative commons κατά την οποία θα επιτρέπεται η αναπαραγωγή, ανατύπωση, διαμοίραση και αλλαγή του πρωτοτύπου και γενικά οποιαδήποτε ενέργεια δεν έχει σκοπό να αποφέρει κάποιο χρηματικό αντίτιμο ή να μην αναφέρει την αρχική προέλευση του βιβλίου, το όνομα του συγγραφέα και του εκδοτικού οίκου. Παράλληλα όλα τα βιβλία θα διατίθενται στο διαδίκτυο στην σελίδα του εκδοτικού οίκου ΔΩΡΕΑΝ για να τα κατεβάσει κάποιος στον υπολογιστή του.

"Στόχος μας είναι να μας διαβάσουν όσοι το δυνατόν περισσότεροι χωρίς αυτό να σημαίνει να μας αγοράσουν απαραίτητα." ήταν τα λόγια του Γιάννη όταν τον ρώτησα για αυτή του την κίνηση.

Προσωπικά βρίσκω αυτές τις μικρές λεπτομέρειες του εκδοτικού οίκου καίριες για να φέρουν μια νέα τάξη πραγμάτων και εύχομαι να αναταράξουν αρκετά τον λογοτεχνικό βάλτο της Ελληνικής πραγματικότητας, τόσο με το να προτρέψουν το κοινό να ξαναθυμηθεί πόσο εύκολο κι ωραίο είναι να διαβάσεις ένα βιβλίο αλλά και τους νεαρούς συγγραφείς να κάνουν μια προσπάθεια να εκδώσουν το έργο τους. Ο Γιάννης που κάνει ο ίδιος την διαλογή και επιμέλεια των βιβλίων του, θέλει να προωθήσει τους νέους συγγραφείς και τις νέες και πρωτοποριακές ιδέες, υποστηρίζει τους νέους συγγραφείς, όντας ένας νέος συγγραφέας ο ίδιος, και από προσωπική άποψη μπορώ να πω, πως δεν θα αφήσει κάτι καλογραμμένο να πάει στράφι, επειδή δεν συμβαδίζει απόλυτα με τις κραυγές μιας αγκομαχούσας αγοράς όπως κάνουν τόσοι εκδοτικοί οίκοι αυτή τη στιγμή.

Λίγα λόγια για τον ίδιο τον Γιάννη:

Γεννήθηκε το 1981 και κατάγεται από το Σταυροδρόμι Αρκαδίας. Είναι αρχισυντάκτης στο περιοδικό "Bookmarks", ενώ τρία βιβλία του κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Λιβάνη. Έχει εκδώσει πολλά του παραμύθια σε περιοδικά και ανθολογίες καθώς και έχει πάρει μέρος σε αρκετούς διαγωνισμούς συγγραφής στο διαδίκτυο. Το πιο πρόσφατο project του είναι οι Βορειοδυτικές Εκδόσεις, ένας καινούργιος εκδοτικός οίκος με έδρα τα Γιάννενα. Διατηρεί ένα ιστολόγιο για τη σειρά Το βασίλειο της Αράχνης που είναι η σειρά των βιβλίων που έχουν εκδοθεί από τις εκδόσεις Λιβάνη,  ένα ακόμα ιστολόγιο με όνομα Από την καρέκλα του σκηνοθέτη όπου μπορείτε να βρείτε κριτικές και παρουσιάσεις ταινιών του κινηματογράφου, ένα ιστολόγιο με όνομα σελίδα για άλλες σελίδες στο οποίο μπορείτε να βρείτε παρουσιάσεις και κριτικές βιβλίων τόσο Ελλήνων όσο και ξένων συγγραφέων.

Ο Γιάννης έχει ζώδιο Παρθένο και ωροσκόπο Ζυγό που σύμφωνα με τις αστρολογικές προβλέψεις του Κύριου Καρπούζη, μέγα αστραφέντη, θα έχει μια πολύ δυνατή πορεία στα λογοτεχνικά δρώμενα της χώρας. Να είστε ενήμεροι και με τα μάτια σας δεκατέσσερα.

Δέκα λόγοι για να αγαπάς

1. Γιατί σ' αγαπάνε

2. Γιατί έχει σασπένς

3. Γιατί νιώθεις ασφάλεια

4. Γιατί έτσι σου μάθαν

5. Γιατί συμφωνείς με το "Δεν είναι έτσι η αγάπη" των De facto

6. Γιατί ο κόσμος είναι βαρύς κι ασήκωτος

7. Για εκτόνωση

8. Γιατί το έχεις δει σε μια ταινία

10. Γιατί ακόμα και να ξεχάσεις το 9, η αγάπη συγχωρεί

Η Ελλάδα, το μνημόνιο κι οι μέλισσες

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Λονδίνου (Royal Holloway), υπό τον δρ. Νάιτζελ Ρέιν της Σχολής Ανθρωπίνων Επιστημών, δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο αμερικανικό περιοδικό φυσιολογίας και γενετικής καταγωγής "The Place that all come from". Σύμφωνα με αυτήν, οι Έλληνες καθημερινά έχουν να κάνουν πολλές και συχνά δύσκολες και βαρετές δουλειές (όπως να πάνε στο δημόσιο, στη δουλειά, σε γιατρούς, στη πεθερά κτλ κτλ). Αντιλαμβάνονται την ανάγκη να εξοικονομήσουν ενέργεια για το βράδυ τους, που θα πάνε στα μπουζούκια και στις ντισκοτέκ και πρέπει να είναι αεράτοι φρέσκοι και μιδάτοι, γι αυτό «υπολογίζουν» το τι "πρέπει" να κάνουν, πότε αλλά και πως.

Ένα νέο "αφιέρωμα" στον απλό Ελληνικό λαό βρήκε, εύκολα, το φως της δημοσιότητας. Σύμφωνα με ένα δημοσίευμα του περασμένου μήνα που μας έστειλε ένας φίλος μας από Βαρκελώνη, η Ελλάδα ήταν πάλι στο στόχαστρο των επιστημόνων. Μετά από τα άρθρα περί μνημονίου και αποχής των κάλπεων, ΔΝΤ και του αν θα πρέπει το Greek tzatziki να γράφετε με "Z" ή "S" τώρα έρχεται μια νέα έρευνα να αναπτερώσει το πεσμένο ηθικό των απογόνων του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Σύμφωνα με το άρθρο που παρουσίασε το BBC, η έρευνα στοχεύει στην απίστευτη ιδιότητα που έχει ο μέσος Έλληνας να κάνει όποια εργασία απαιτείται από αυτόν με την λιγότερη δυνατή δαπάνη ενέργειας.

Πάντα ο κύριος Καρπούζης ήξερε πως οι Έλληνες ήταν αδικημένος λαός και γρήγορα αυτό θα έβγαινε στην επιφάνεια. Απ' ότι φαίνεται λοιπόν το εν λόγω άρθρο δημοσιεύει πως οι Έλληνες ένας λαός απλός, έως και διανοητικά οπισθοδρομικός λόγω εκτεταμένης έκθεσης σε πίτσα, μπύρα και ηλίθια reality shows κατά το Αμερικάνο πρότυπο (who's your daddy? ) έχει μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ικανότητα. Οι Έλληνες μπορούν να βρίσκουν πάντα το μέσο με την λιγότερη ενέργεια για να πραγματοποιήσουν μια εργασία. Μια ιδιότητα που παρομοιάζεται με μια άλλη ενός λίγο ανώτερου όντος.

Η μέλισσα, ναι η γνωστή (μα όχι η Μάγια) κιτρινόμαυρη ιπτάμενη  παραγωγός του μελιού (που φοράει τα χρώματα της ΑΕΚ κα του ΑΡΗ) έχει την εξής ικανότητα, να ταξιδεύει από λουλούδι σε λουλούδι διαλέγοντας έτσι τους προορισμούς και την σειρά των, ώστε να κάνει την μικρότερη δυνατή διαδρομή. Ορίστε και το σχετικό άρθρο εδώ

Το τι "πρέπει" σημαίνει πως οποιαδήποτε είδους εργασία ή μετακίνηση μπορεί να αποφευχθεί, θα αποφευχθεί χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεν υπάρχει χρόνος για περιττές κινήσεις και σκέψεις. Σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν οι σκάλες, τα λαχανικά, οι γιατροί, οι αιματολογικές εξετάσεις και η εξετάσεις χοληστερίνης, η ανακύκλωση, η εξοικονόμιση ενέργειας, η εκγύμναση, η παιδεία και ένα από τα πιο πρόσφατα και τρανά παραδείγματα, οι ψηφοφορία των δημοτικών, νομαρχιακών ή κάθε είδους εκλογών.

Αν τώρα "ΠΡΕΠΕΙ" να γίνει κάτι, έρχεται το πότε. Η δεύτερη δικλείδα ασφαλείας  ενεργοποιείται άμεσα στο μυαλό του μέσου Έλληνα, μετά το "πωωωωω" και  λειτουργεί με την πολύ βασική μαθηματική αρχή :

Έστω Χ η εργασία. Αν Χ μπορεί να γίνει αύριο, τότε Χ = αύριο.

Τρανά παραδείγματα αυτών είναι η κατάθεση φορολογικής δήλωσης, παραλαβή του ετήσιου σήματος οχημάτων απ' την εφορία, οι εγγραφές στα πανεπιστήμια και άλλα παρόμοια ιδρύματα, η κατάθεση αδειών και γενικότερα οποιαδήποτε κατάθεση οτιδήποτε πράγματος που έχει π ρ ο θ ε σ μ ί α . Αυτή η λειτουργία δυστυχώς καμιά φορά έχει μερικά ανεπιθύμητα αποτελέσματα, καθώς είναι αυτή που εκκρίνει μια ουσία που προκαλεί γκρίνια δυσφορία μιζέρια και εκσφενδόνιση σαλιών και συμβαίνει όταν πολλοί Έλληνες μαζευτούν σε ένα σημείο για τον ίδιο λόγο.

Τώρα φτάνοντας στην τελευταία μέρα της παράτασης της προθεσμίας έρχεται η τρίτη αυτόματη λειτουργία η οποία είναι και αυτή που ξεχωρίζει τους Έλληνες απ' τα υπόλοιπα ζώα, εκεί που έρχεται να πάρει μπρος ο νους. Το "ΠΩΣ".

Εδώ έχουμε να κάνουμε με την μείωση του ενδιαφέροντος και της προσπάθειας στο ελάχιστο. Ένα βήμα πριν τον κλινικό θάνατο, αυτή θα είναι η ταχύτητα με την οποία θα πραγματοποιηθούν οι εργασίες που "πρέπει να γίνουν και "δεν γίνεται να πάρουν άλλη παράταση". Από τις εργασίες αυτές θα γίνουν πρώτα που δεν είναι πολύ μακρυά ή πολύ δύσκολες  και με πολλά ενδιάμεσα διαλείμματα για καφέ και τσιγάρο και πολύ κουβέντα. Για τις άλλες βλέπουμε. Η αποφυγή ευθυνών θα προκύψει όπου είναι δυνατόν να προκύψει και η ανταλλαγή ευθυνών θα αρχίσει  όταν και αν ανακαλυφθεί η  εν λόγω αποφυγή. Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα αυτής της κατηγορίας είναι οι λίγο πάνω από τους έ ν α   ε κ α τ ο μ μ ύ ρ ι ο   δημόσιους υπάλληλους που έχει η χώρα αυτή και που πάνω κάτω αποτελούν ένα χαρακτηριστικό δείγμα καθώς είναι το 10% του πληθυσμού.

Shiftables - Οι υπολογιστές μετά την έκρηξη

Τα shiftables όπως θα τα φωνάζω από δω και πέρα καθώς δεν μ' αρέσει η ιδέα της μετάφρασης του ονόματός τους, είναι μια καταπληκτική νέα οπτική προς την διαδραστική τεχνολογία, μια μίξη αν θέλετε μεταξύ του υπολογιστή και των παιδικών παιχνιδιών. Ανακάλυψα αυτά τα φανταστικά κυβάκια από μια ομιλία στο TED ενός εκ των ιδρυτών τους, (ευχαριστώ Χριστίνα για το βίντεο στο TED!! ) και σαν παιδί και εγώ ήθελα να παίξω με αυτά αμέσως. Θα βρείτε το εν λόγω βίντεο λίγο παρακάτω σε αυτό το άρθρο.

Τι κάνουν αυτά τα κυβάκια λοιπόν; είναι λίγο σαν τη ζάχαρη. Είναι γλυκά μα από μόνα τους δεν κάνουν τίποτα. Θέλουν ένα "φαγητό" για να δουλέψουν. Στην περίπτωση των shiftables το "φαγητό" θα είναι ένα application. Χωρίς αυτά μοιάζουν με τουβλάκια ντόμινο. Το σκεπτικό πίσω από αυτό το έργο, σύμφωνα με τους δημιουργούς , David Merrill και Jeevan Kalanithi είναι η δημιουργία ενός υπολογιστή, ο οποίος όμως δεν κρύβεται πίσω από μια φλατ οθόνη και όλα γίνονται βάση μιας τρισδιάστατης ψευδαίσθησης χώρου, μα ένας πραγματικός τριασδιάστατος υπολογιστής που το λειτουργικό του περιβάλλον είναι ο ίδιος ο υπαρκτός χώρος γύρω μας και τα "στοιχεία" , αν μπορούμε αν τα πούμε έτσι, που τον αποτελούν θα είναι ξεχωριστά και αυτόνομα.

Κάθε ένα από αυτά τα κυβάκια είναι σαν ένα αυτόνομο φράγμα της οθόνης του υπολογιστή. Λέμε αυτόνομο γιατί λειτουργεί μόνο του, μπορεί και αισθάνεται το χώρο γύρω του καθώς και την κλίση (tilt) στην οποία βρίσκεται. Το κάθε κυβάκι αποτελείται από μια πλακέτα του μικροεπεξεργαστή, 4 θύρες επικοινωνίας με IR (υπέρυθρες ακτίνες)  μια μπαταρία και μια οθόνη LCD.

Μα ο ρόλος τους δεν είναι να λειτουργούν μόνα τους μα σε συνδυασμούς. Συνδασμούς σε τρισδιάστατο περιβάλλον που έχει βάση και τα shiftables μπορούν και το διακρίνουν. Μέχρι τώρα οι δημιουργοί τους, μέλη του MIT media lab, δεν έχουν καν ξεκινήσει να ζεσταίνονται, ως προς τις δυνατότητες αυτού του νέου τεχνολογήματος, μα καθώς κι αυτοί μαθαίνουν μαζί με αυτό τις δυνατότητές του, προς το παρόν περιορίζονται σε κάποια απλά "πειράματα" όπως μαθηματικές πράξεις, μίξεις χρωμάτων, σταυρόλεξα και απεικονίσεις φωτογραφιών και βίντεο.

Ξέρω τι σκέφτεστε και η απάντηση είναι όχι, δεν μπορείτε να αγοράσετε τώρα. Όπως μιλάμε η ομάδα παραγωγής προσπαθεί να το "εκπορνεύσει" όπως θα λέγαμε, μα δεν ξέρει ακόμα τι να χρεώσει και για ποιες υπηρεσίες! 'Ενα είναι το σίγουρο πάντως, πως αυτός ο δρόμος έχει πολύ ζουμί. Δημιουργώντας αυτή τη πλατφόρμα άνοιξαν τους ασκούς του αιόλου και με την ανάπτυξή τους θα έρθει η διαδραστική τεχνολογία νέας γενιάς. Με τα shiftables και μερικούς ρομποτικούς βραχίονες θα έρθουν τα πρώτα ρομπότ γκουβερνάντες!

και η ομιλία απ' το TED όπως υποσχέθηκα. Είναι πραγματικά πάρα πολύ εντυπωσιακή!

WaLLuX - Advanced Materials

This is a video, of a project that i worked in my masters program, in IAAC last year, along with Gianluca Santosuosso and Roberto Dumont. Our purpose was to combine concrete with fiber optic lens, creating a new, perforated type of concrete, that would ultimately light up. The concept of this project is that since optic fibers can carry light (both natural and artificial ) tremendous distances (more ore less 45 kmh) without any great loses, you can illuminate dark north spaces, by bringing light from the south sun exposed facades of your house, building or any other type of structure. In this way you can save a great deal of energy and money that you would otherwise spend to illuminate those spaces, and any way you look at it, natural light is always better!

Blowing in the wind

Ανεμογεννήτριες. Εκείνα τα τεράστια άσπρα ανεμιστηράκια που βλέπετε αραιά και που σε λόφους και βουνά. Πως λειτουργούν, ποια είναι τα πλεονεκτήματα και ποια τα μειονεκτήματα τους. Γιατί συνεχίζουν να μεγαλώνουν σε μέγεθος αντί να μικραίνουν όπως όλες οι υπόλοιπες τεχνολογικές συσκευές (εξαιρ. οι δονητές). Αυτά και πολλά άλλα ερωτήματα θα απαντηθούν στις επόμενες γραμμές.

Η ανεμογεννήτρια που συχνά αναφέρεται ως ανεμοτουρμπίνα ή αιολική μονάδα ενέργειας είναι μια συσκευή που "απορροφά" την δύναμη του αέρα και την μετατρέπει σε ενέργεια. Αυτό γίνεται με έναν πολύ απλό μηχανισμό. Ο αέρας στροβιλίζει τα πτερύγια, όποιου σχήματος και μορφής και να έχουν. Αυτά με τη σειρά τους περιστρέφουν το στροφείο το οποίο, με τη σειρά του περιστρέφει ένα ηλεκτρικό μοτέρ,δηλαδή τα πηνία μέσα στη μηχανή τα οποία μέσω της μαγνητικής ενέργειας δημιουργούν ηλεκτρικά φορτία. Το ποσό εξαρτάται καθαρά από το πόσο γρήγορα περιστρέφεται το στροφείο και πόσα και πόσο μεγάλα είναι τα πηνία. Απλό ε;

Απλό ναι, μάλιστα τόσο απλό που δυσκολεύει την προσπάθεια βελτίωσης  του,καθώς οι παράγοντες απ' τους οποίους εξαρτάται η απόδοσή του είναι είτε απρόβλεπτοι (άνεμος) είτε πολύ ακριβοί (μαγνήτες). Παρ' όλα αυτά συνέχεια έρχονται στο φως καινούργια μοντέλα που αναιρούν τα παλιά και νέες στατιστικές μετρήσεις που δείχνουν συνεχόμενη άνοδο στην παραγωγή αιολικής ενέργειας. Πολλές χώρες όπως η Δανία, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Γερμανία παράγουν έως και 20% της ηλεκτρικής παραγωγής από ανεμογεννήτριες, μετά από πολλά κυβερνητικά προγράμματα ανάπτυξης των αντίστοιχων έργων και εκτάσεις με τεράστιους σταθμούς παραγωγής (βλ. αιολικές φάρμες).

Τι γίνεται όμως σε οικιακό επίπεδο; Μπορεί ένα σπιτικό να φιλοξενήσει μια τέτοια γεννήτρια και να παράγει ένα αξιοσέβαστο ποσοστό της ενέργειας που χρειάζεται;

Η απάντηση είναι όχι.

Αυτό το άρθρο θα μπορούσε να τελειώσει εδώ. Ας σας διασκεδάσω όμως λίγο ακόμα. Οι λόγοι είναι πολύ απλοί. Οι οικιακές γεννήτριες κοστίζουν πάρα πολύ, ζούνε πάρα πολύ λίγο και αποδίδουν αναλογικά ελάχιστα. Ένας μέσος όρος κόστους για μια σύγχρόνη ανεμογεννήτρια είναι του εύρους 5.000 - 50.000 ευρό, ενώ υπάρχουν αρκετές εταιρείες που πωλούν ανεμογεννήτριες από 50.000 - 100.000 ευρό. Στα διαφημηστικά φυλλάδια των εταιρειών μπορείτε να βρείτε ένα σωρό στατιστικά στοιχεία τα οποία υποστηρίζουν πως η ανεμογεννήτρια τους είναι σούπερ ντούπερ παραγωγική και θα παράγει το 20% της ενέργειας σας. Αυτά τα νούμερα είναι ήδη λίγα (αναλογικά με τα χρήματα της επένδυσης προς τον λογαριασμό του ηλεκτρικού σας) και ούτε αυτά ισχύουν. Οι μετρήσεις γίνονται σε ιδανικές συνθήκες με ταχύτητα ανέμου 10 μέτρα το δευτερόλεπτο, Ένα ποσοστό ανέμου που δύσκολα θα υπάρχει μόνιμα και σταθερά στη γειτονιά σας εκτός κι αν μένετε στο Σικάγο ή σε κάποιο ξωκλήσι του προφήτη Ηλία. Οι περισσότερες ανεμογεννήτριες όταν ενταχθούν σε ρεαλιστικό περιβάλλον (που σημαίνει όταν φυσάει έχει ανέμους από 4-9 μέτρα το δευτερόλεπτο και αυτά όχι σταθερά) παράγουν περίπου το 5% της ενέργειας που χρειάζεται το σπίτι σας. Με αυτούς τους ρυθμούς η εξόφληση της επένδυσης γίνεται σε περίπου... μμμ... 750 χρόνια. Όχι πολύ βολικό αν σκεφτείτε πως ο μέσος άνθρωπος ζει 70-90 χρόνια, η ανεμογεννήτρια έχει μέσο όρος ζωής είκοσι χρόνια (καθώς καταπονείται πολύ από τους δυνατούς ανέμους) και εγγύηση καλής λειτουργίας 6-10 χρόνια. Έτσι αν αγοράσετε εσείς μια, για να ξοφληθεί θα πρέπει εσείς και επόμενες δέκα γενιές σας να την λειτουργούν, συντηρούν και επιδιορθώνουν τζάμπα για όλη τους τη ζωή χωρίς να ξοδεύουν τίποτα. Παστέλι που θα έλεγε και ο Ιάσωνας.

Πολλές νέες επιχειρήσεις που ασχολούνται με την ανάπτυξη, εξέλιξη, παραγωγή και πώληση ανεμοτουρμπίνων, συνεχίζουν τον αγώνα, βγάζοντας συνέχεια νέα πιο εξελιγμένα μοντέλα με νέα υλικά, νέα αρχιτεκτονική που είναι "κατά τόσο τοις εκατό καλύτερη απ' το προηγούμενο" γιατί "το νέο μας σχέδιο ακολουθεί την καταστευή των φτερών των πουλιών ή των ψαριών γιατί έτσι μπλα μπλα μπλα αεροδυναμική μπλα μπλα μπλα" και ούτω καθεξής. . Παρ' όλα αυτά οι έμπρακτες αλλαγές που παρέχουν είναι ελάχιστες. Εκτός όλων αυτών οι οικιακές ανεμογεννήτριες είναι ογκώδης, κρύβουν την θέα (γιατί πρέπει να τοποθετηθούν ψηλά, καθώς εκεί ο άνεμος είναι πιο ισχυρός) και κάνουν θόρυβο. Γι ' αυτό και εγώ δεν έχω δει καμία ως τώρα. Ιδίως όταν  όλοι μπορούν να βάλουν φωτοβολταικά κύτταρα που είναι πολύ πιο φτηνά και πολύ πιο αποτελεσματικά.

Όμως η αιολική ενέργεια είναι πιο καθαρή από την ηλιακή (έχει λιγότερες απώλειες ενέργειας) και θα μπορούσε να είναι το τέλειο υποκατάστατο σε χώρες που δεν έχουν ήλιο πολλές ημέρες του χρόνου. Διάβασα κάπου πως : Οι αρχιτέκτονες δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να αλλάξουν ριζικά τις ανεμογεννήτριες, καθώς όλα εξαρτώνται απ' τον άνεμο κι αν δεν υπάρχει ισχυρός άνεμος δεν έχει σημασία το design και τα υλικά.

Αν και δεν μου έκατσε καλά προσωπικά αυτή η άποψη έτεινα να συμφωνήσω. Μοιάζει χαμένος σκοπός. Μα σκέφτηκα όμως πως υπάρχει κάτι το οποίο μπορούμε να αλλάξουμε. Μπορεί να μην μπορούμε να παράγουμε αρκετή ενέργεια ώστε να χτυπήσουμε σοβαρά ποσοστά της ετήσιας μας κατανάλωσης, όμως μπορούμε να στοχεύσουμε στα εξής δύο στοιχεία. Στο κόστος της γεννήτριας και στην χρήση του ρεύματος που παράγει.

Φανταστείτε χιλιάδες μικρά μεταλλικά modules που έχουν πάνω τους έναν αισθητήρα που ανιχνεύει τον άνεμο, αρκετά φώτα LED και μερικούς μηχανισμούς που ανοίγουν περάσματα. Έτσι ώστε μέσω του ανέμου που περνάει πρώτα απ' τις ανεμογεννήτριες παράγεται το ρεύμα, οι γεννήτριες φορτίζουν τις μπαταρίες και οι τελευταίες ενεργοποιούν το σύστημα στο οποίο κάθε ένα από τα μικρά αυτά μεταλλικά modules λειτουργεί αυτόνομα και ανιχνεύει τον άνεμο. Όταν φυσάει, το module παίρνει ενέργεια και ανοίγει τα φώτα και τα ανοίγματα. Αυτό σε μια κλίμακα χιλιάδων τέτοιων modules θα δημιουργήσει ένα οπτικό εφέ, σαν χαρτογράφηση του ανέμου πάνω στη πρόσοψη καθώς και θα βελτιώσει αισθητά τον εξαερισμό του κτηρίου, κρατώντας έξω το κρύο και τη σκόνη.

Αυτό είναι και το project που δουλεύω αυτή στη στιγμή. Έχω ήδη φτιάξει μια ανεμογεννήτρια που μου παρέχει αρκετό ρεύμα (τάσης περίπου 1.7 V και έντασης 3A) για να λειτουργήσω το πρωτότυπό μου μεγέθους ένα επί ένα μέτρων (το οποίο αποτελείται από 9 modules) με άνεμο ταχύτητας τεσσάρων μέτρων ανά δευτερόλεπτο (άνεμος που δεν είναι δυνατός αρκετά για να ξεκινήσει να παράγει ρεύμα στις περισσότερες εμπορικές γεννήτριες) τον οποίο βγάζει ο εξαερισμός του laser cutter της σχολή μου. Ο τελικός στόχος είναι τόσο ποιητικός όσο και πρακτικός. Να παίρνεις τον άνεμο που ήδη υπάρχει γιατί εκτός από τον εξαερισμό του laser cutter της σχολής μου υπάρχουν ένα σωρό άλλα μέρη που λόγω συνθηκών υπάρχει δυνατός άνεμος (βλ. είσοδοι μετρό) και να τον αξιοποιείς για να πετύχεις κάτι, όχι απαραίτητα να σώσεις το πορτοφόλι σου. Φανταστείτε ένα κτήριο που ζωγραφίζεται απ' τον άνεμο. Ένα κτήριο που αναπνεύει μαζί με τον άνεμο.  Σύντομα περισσότερες λεπτομέρειες και περισσότερες φωτογραφίες.

Και οι πρώτες απ' το ugly prototype v 1.2 !! Προς το παρόν έχω καταφέρει να το κάνω να ανταποκρίνεται στον αέρα, με έναν ανεμιστήρα παλιού υπολογιστή που λειτουργεί ως αιολικός αισθητήρας. Αυτό γιατί ο ανεμιστήρας έχει μέσα ένα μικρό μοτεράκι το οποίο απ' τη μάνα του το έχει ώστε όταν του παρέχεται ρεύμα να γυρίζει. Αντιστρέφοντας την διαδικασία παίρνω τα βολτ που παράγει το μοτέρ του ανεμιστήρα ως μετρήσεις. Περνώντας τα βολτ σε ένα arduino board χαρτογραφώ τις ενδείξεις του ανεμιστήρα και από εκεί και πέρα μπορώ να το οδηγήσω να κάνει διάφορες κινήσεις ανάλογα με τις τιμές που του δίνω. Το analog input του arduino διαβάζει  νούμερα ως κλίμακες από 0-5V που τα μετατρέπει αριθμιτικά σε 0-1023.

--------------------------------------

22-11-1983

--------------------------------------

Το project έχει πάρει μια νέα κατεύθυνση μετά τις πολύ δημιουργικές προτάσεις του Theo Spyropoylos που είχα την τιμή να γνωρίσω εδώ στο IAAC και να περάσω 2 εντατικά σέσιονς πάνω στο project μου. Το Heliotrope είναι ο καρπός όλων όσων είχα στο μυαλό μου, όλων όσων είχα σκοπό να εφαρμόσω με τα προσχέδιά μου, από την αρχή ως το τέλος η ιδέα προυπήρχε ακατέργαστη και επιέλους η τελική μορφή μοιάζει να έχει αρχίσει να διαφαίνεται. Σας παρουσιάζω λοιπόν το "Ηλιοτρόπιο". Το νέο μεταλλικό λουλούδι που θα παράγει ενέργεια τόσο από τον ήλιο όσο και από τον άνεμο. Τα πέταλά του είναι μικρές ανεμογεννήτριες μεγέθους 20-30 εκ. και το άνθος του είναι γεμάτο με φωτοβολταικά cells. Ο κορμός του είναι ελαστικός ώστε να μπορεί να ταλαντεύεται  ώστε να ευθυγραμμίζεται με την πορεία του ανέμου και να πετυχαίνει την μέγιστη έκθεση επιφάνειας. Με καλώδια η ενέργεια μεταφέρεται στη βάση του λουλουδιού (που οι διαστάσεις του είναι περίπου 1.5μ Χ 70 εκ. ) όπου και αποθηκεύεται σε μια μπαταρία.

Η αρτιότητα της λειτουργίας του εξαρτάται άμεσα από το μέγεθος του αλλά και από το νούμερο του συνόλου. Σκοπός είναι να δημιουργηθούν αστικά παρτέρια με λουλούδια που θα προσφέρουν ρεύμα, ελεύθερα σε όσους το αναζητούν, δημιουργώντας έτσι αστικά plugin spots με δωρεάν ρεύμα και ίντερνετ. Σε ένα μήνα που το project θα ολοκληρωθεί θα ανεβάσω και περισσότερες φωτογραφίες όπως και το πολυαναμενόμενο-και από εμένα πρωτότυπο!